Αυτό το όμορφο και ξεχωριστό λουλούδι, ονομάζεται “πουλί του παραδείσου” (the bird of paradise flower). Πρώτη φορά το είχα δει ανθισμένο, έναν ήπιο Δεκέμβριο, στον κήπο του εξοχικού της κολλητής μου φίλης στα Μεσόγεια. Ψάχνοντας πληροφορίες στο διαδίκτυο, βρήκα ότι το συγκεκριμένο λουλούδι καλλιεργήθηκε το 1773 στους Βασιλικούς Κήπους του Kew, στην Νότια Αφρική. HContinue reading “Bird of paradise (πουλί του παραδείσου)”
Tag Archives: text
Φθινόπωρο
Τα κλειδιά του σπιτιού τα δίνεις το πολύ σε δυο-τρεις ανθρώπους – κολλητούς – που εμπιστεύεσαι. Και αυτοί ξέρουν πώς να σου ομορφύνουν την μέρα σου όταν επιστρέφεις από τις διακοπές σου. Η βροχή που πέφτει δεν σε ενοχλεί γιατί είσαι προσηλωμένος σε όμορφες εικόνες εντός του σπιτιού. Σε λίγο, όταν θα σταματήσει, θα γυρίσειςContinue reading “Φθινόπωρο”
Ο γλυκός μήνας Σεπτέμβριος
Οι πιο ωραίες ώρες δίπλα στη θάλασσα είναι πάντα οι πρωϊνές. Αυτές που περνάς χαζεύοντας την άμμο, τ’αρμυρίκια και τον γυαλό. Απολαμβάνοντας τον πρώτο καφέ της ημέρας, χωμένος μέσα στις σελίδες ενός συναρπαστικού βιβλίου (ας πούμε, το “Έγκλημα στο Νείλο”, της Agatha Christie)..
Διακοπές με μυρωδιά Κρήτης
Η ζωή στον Κρητικό παράδεισο κυλάει σαν ταινία του ’50-60-70. Αργή, ήρεμη, γλυκιά, μυρωδάτη, γοητευτική. Όλα είναι όμορφα, όλα είναι καλά κι ας μην είναι όλα καλά. Όμως διαλέγω να κρατώ μόνο τα όμορφα που είναι περισσότερα. Αισθάνομαι σαν να γίνομαι πάλι 5 και 10 χρονών και να γυρνάω στο χωριό (που δεν έζησα ποτέ)Continue reading “Διακοπές με μυρωδιά Κρήτης”
Lunch – outside again
Η πρώτη έξοδος για φαγητό, μετά από 3 1/2 μήνες. Στο αγαπημένο μου εστιατόριο. Η μέρα ηλιόλουστη. Οι αποστάσεις στον χώρο τηρούνται. Κόσμος μετρημένος. Τα παράθυρα/πόρτες ορθάνοιχτα για όσους κάθονται μέσα. Οι σερβιτόροι όλοι φορούν μάσκα. Κάθομαι στον κήπο. Δίπλα μου βάζω το αντισηπτικό. Χαιρετιόμαστε με τον σερβιτόρο μετά από τόσο καιρό. – “Σήμερα θα πάρωContinue reading “Lunch – outside again”
Η παράξενη γοητεία των φάρων
Πάντα μου άρεσαν και με γοήτευαν οι φάροι. Ήμουν περίεργη να μπω μέσα και να τους εξερευνήσω. Ήθελα να ανέβω εκεί, πάνω-πάνω, και να δω όσα ατενίζουν, έτσι όπως στέκονται αγέρωχοι στο χρόνο. Μου έμοιαζαν, και συνεχίζουν να μου μοιάζουν, σαν πύργοι παραμυθιού. Γοητευτικοί, απόμακροι και μυστηριώδεις. Έχω πάντα συνδεδεμένους τους φάρους με τον υπέροχοContinue reading “Η παράξενη γοητεία των φάρων”
Φωτο-ρεπορτάζ
Η γειτονιά στο γλυκό φως της άνοιξης. Στιγμές στο ξεκίνημα της βδομάδας.
Σαν εξωτερικό θεατρικό σκηνικό
Θα μπορούσε να είναι εξωτερικό σκηνικό για ένα θεατρικό έργο. Αντανακλάσεις, φως και χρώματα, στον ωραιότερο δρόμο των Βρυξελλών, ο οποίος φέρει το όνομα του ανθρώπου που οι Γάλλοι θεωρούν ως τον καλύτερο κλασσικό ποιητή τους, ενώ για πάρα πολλούς είναι και ο καλύτερος Γάλλος λογοτέχνης, του Μολιέρου.
Abbaye de la Cambre, Bruxelles
Το Αββαείο – Abbaye de la Cambre – δίπλα στο σπίτι, είναι μια όαση πρασίνου, ησυχίας και ηρεμίας, ιδανικό για περίπατο οποιαδήποτε εποχή, οποιαδήποτε στιγμή της ημέρας. Ιδρύθηκε το 1196, αλλά καταστράφηκε δύο φορές, τον 16ο και 17ο. Ανοικοδομήθηκε τον 18ο αιώνα, μετά τη Γαλλική επανάσταση. Περιβάλλεται από πυκνή βλάστηση, δέντρα και υπέροχους κήπους. Σήμερα,Continue reading “Abbaye de la Cambre, Bruxelles”
Το άρωμα των νερατζιών
Ώρα 07.30. Έξω βρέχει. Πρώτος καφές της ημέρας. Nespresso lungo, fortissimo. Ένα μεγάλο φλιτζάνι. Όσο περισσότερη ποσότητα, τόσο μεγαλύτερη η ηδονή της καφεΐνης και η απόλαυση της μυρωδιάς. Την ίδια στιγμή καθαρίζω ένα πορτοκάλι. Γεμίζω άρωματα και χρώματα. Μου έρχεται αυτόματα στο νου ο δρόμος με τις νερατζιές, εκεί στα νότια προάστια. “Οι νερατζιές, τελικά,Continue reading “Το άρωμα των νερατζιών”
Πεπορέ... 