Once upon a time in Athens… Όπως θα θυμάστε από πέρυσι, η γνωστή κυρία της Αθηναϊκής κοινωνίας Μέλη Καραμέλη, συνεχώς ψάχνει ευκαιρία για πουλ-μουρ. Το τί έκανε την περυσινή σαρακοστή το έγραψε και το είπε μέχρι και το BBC, διαβάστε εδώ BBC !! Φέτος, ξεκίνησε ήδη από τα Φώτα, να σκέφτεται πώς θα έβαζε φωτιά στην αθηναϊκή κοινωνία ώστεContinue reading ““Lagána land” – Αποκριάτικες ιστορίες εν έτει 2017″
Monthly Archives: February 2017
Games
Από πρόσφατη συζήτηση με φίλους περί “παιχνιδιών”: Αν θέλουμε να παίξουμε με κάτι, ας χρησιμοποιούμε καλύτερα τις τράπουλες και τα επιτραπέζια. Όχι τα συναισθήματα των ανθρώπων και την αδυναμία που μπορεί να μας έχουν. Η ειλικρινής “προσγείωση”, έστω και ανώμαλη, είναι καλύτερη από τις “αναταράξεις”.
Paco de Lucia (Algeciras, Spain 21.12.47 – Cancún, México 26.2.14)
Σαν σήμερα, στι 26 Φεβρουαρίου 2014, πέθανε ο μεγαλύτερος και χαρισματικότερος κιθαρίστας, συνθέτης και αριστοτέχνης του φλαμένκο, ο πολυλατρεμένος Paco de Lucia (ο γιος της Λουθία, από το όνομα της Πορτογαλέζας μητέρας του Lucia Gómes), “el gitano de Algeciras”. Γεννήθηκε στις 21 Δεκεμβρίου 1947 στην Ισπανική πόλη Algeciras της Ανδαλουσίας, ως Francisco Gustavo Sánchez GómezContinue reading “Paco de Lucia (Algeciras, Spain 21.12.47 – Cancún, México 26.2.14)”
Αποκριάτικο καρναβάλι
Σαββατοκύριακο Αποκριάς. Τελειώνει το Καρναβάλι. Σε δυό μέρες είναι Καθαρά Δευτέρα. Άντε ένα ακόμα, τελευταίο, μασκάρεμα και μετά τέρμα οι γιορτές και τα γλέντια. Καλεσμένη σε φιλικό σπίτι, σκέφτομαι τί να ντυθώ. Λίγο βαρετό να μασκαρεύεσαι. Τις πιο πολλές φορές διαλέγεις ενδυμασία που δεν σε αφήνει ελεύθερη να χαλαρώσεις, από φόβο μην κάνεις κάτι καιContinue reading “Αποκριάτικο καρναβάλι”
Walking in the park – Μια πρωϊνή βόλτα στο πάρκο
Κάποια πρωϊνά ξεκινούν με τον συνηθισμένο βαρετό ρυθμό τους και τείνουν να μεταμορφωθούν, από κει που δεν το περιμένεις, σε όμορφες εκπλήξεις. Η καθημερινή πρωϊνή διαδρομή ρουτίνας μέχρι τον τόπο εργασίας, δεν περιλαμβάνει περάσματα μέσα από πάρκα, αφού η βιασύνη να είσαι στην ώρα σου στο γραφείο δεν επιτρέπει να παρεκκλίνεις από το χρονικό σου πρόγραμμα. ΌμωςContinue reading “Walking in the park – Μια πρωϊνή βόλτα στο πάρκο”
Approaching for landing
Αυτή τη μοναδικότητα της φωτεινότητας του Αττικού ουρανού, δεν πρόκειται να τη βρεις πουθενά αλλού. Ο ουρανός χάνεται στη θάλασσα και η θάλασσα σκεπάζεται από ένα κίτρινο λαμπερό ηλιόλουστο χαλί. Και μέσα από τα σύννεφα ξεπροβάλει το ανάγλυφο των βουνών και του εδάφους της Αττικής γης. Ένας καταγάλανος πίνακας, γεμάτος δαντελωτές ακτές. Και κάπου στοContinue reading “Approaching for landing “
Η ηρεμία του νερού και της φύσης
Οι εικόνες που “συλλέγεις” επιστρέφοντας σπίτι μετά από μία μέρα στο γραφείο, γεμάτη ένταση και κούραση, είναι γεμάτες ηρεμία, ησυχία και χαλαρότητα. Δεν είναι ανάγκη να απομακρυνθείς πολύ για να της ευχαριστηθείς. Κι αυτό σε χαλαρώνει ακόμη περισσότερο. Είναι εκεί, δίπλα στην πόρτα σου. Αισθάνεσαι ευτυχισμένη για το απλόχερο δώρο της φύσης μέσα στο κέντροContinue reading “Η ηρεμία του νερού και της φύσης”
Pablo Neruda – Oda al mar (Ωδή στη θάλασσα)
AQUÍ en la isla el mar – y cuánto mar se sale de sí mismo a cada rato, dice que sí, que no, que no, que no, que no, dice que si, en azul, en espuma, en galope, dice que no, que no. No puede estarse quieto, me llamo mar, repite pegando en unaContinue reading “Pablo Neruda – Oda al mar (Ωδή στη θάλασσα)”
Τα ισπανικά, η Φιλίτσα και ο Señor Cervantes
Τα ισπανικά, από την πρώτη στιγμή που τα συνάντησε, αποτέλεσαν για την Φιλίτσα τη δεύτερη γλώσσα της καρδιάς της. Έφηβη ήταν, και όπως γνωρίζουμε η καρδιά σ΄αυτή την ηλικία δεν έχει λογική. Πόσο μάλλον η καρδιά της Φιλίτσας. Από μικρή είχε ιδιαίτερη κλίση στις γλώσσες (τις ξένες, όχι τις μοσχαρίσιες, ούτε τις χοιρινές). Ξεκίνησε καιContinue reading “Τα ισπανικά, η Φιλίτσα και ο Señor Cervantes”
Όταν κοιτάς από ψηλά…
… μοιάζει ο κόσμος ζωγραφιά … κι εσύ τον πήρες σοβαρά…” Όμως, οι ζωγραφιές είναι για να τις χαιρόμαστε και όχι να τις παίρνουμε σοβαρά. Κι αν το καλοσκεφτούμε, στην ουσία δεν χρειάζεται να παίρνουμε τίποτε τόσο πολύ σοβαρά. Γιατί καμιά φορά στενοχωριόμαστε, απογοητευόμαστε και μετά παύουμε να ευχαριστιόμαστε πραγματικά την όποια ζωγραφιά. “Όμως κιContinue reading “Όταν κοιτάς από ψηλά…”
Πεπορέ... 