Sea diary

e47a8ad4-4e17-4aa9-ae8b-64d290873918

– Side by side, next to the sea, under the sun! Δεν συμφωνείς;

– Ναι, θέλω να συμφωνήσω. Κοίτα εκεί στο βάθος, βλέπεις; Εκεί θα πάμε, και πιο μακριά ακόμη. Όπου επιθυμείς.

– Είναι καταπληκτικά! Λατρεύω τον ήλιο και τη θάλασσα, το καλοκαίρι! Θα μπορούσα να περάσω την υπόλοιποη ζωή μου, πάνω στην άμμο και να με νανουρίζει ο παφλασμός των κυμάτων. Την αυγή, θα σηκωνόμουν νωρίς, με το που θα έσκαγε μύτη ο ήλιος, θα έκανα μια βουτιά και μετά θα ξαναγύριζα πάλι να χουζουρέψω. Για λίγο, όμως. Ξέρεις πόσο αγαπώ τα πρωϊνά. Δεν θέλω να χάνω ούτε λεπτό. Η μέρα με ξαναγεννάει.

– Και το βράδυ έχει τη χάρη του.

– Ναι, αλλά διαρκεί λίγο. Και ούτε μπορείς να δεις και να χαρείς τις ομορφιές του υδάτινου κόσμου. Πώς να δω το βράδυ, τα χρώματα της θάλασσας, τις ραβδώσεις του ήρεμου νερού και τις αντανακλάσεις του ήλιου πάνω του; Το βράδυ, όμως, μ΄αρέσει να ακούω το ήσυχο κυματάκι, όπως σκάει στην παραλία. Το ίδιο όμως μου αρέσει και νωρίς το πρωί. Και τα δυό με ταξιδεύουν. Όμως το βράδυ με το σκοτάδι του δεν με αφήνει να φτάσω μακριά. Η μέρα, ναι. Με πάει εκεί που θέλω.

– Και πού θέλεις να σε πηγαίνει;

– Ξέρεις πού. Μη με πειράζεις.

– Ναι, ξέρω. Κι εγώ το ίδιο θέλω. Αλλά η θάλασσα δεν είναι πάντα γαλήνια. Έχει και τις τρικυμίες της και τα κύματά της. Και τότε πώς θα ταξδεύεις; Μπορείς; Το αντέχεις;

– Μεταφορικά, δεν υπάρχει καμία θάλασσα που να είναι ικανή να με κρατήσει και να μην βγώ σε ταξίδι. Ούτε ωκεανός, ακόμη ακόμη. Κυριολεκτικά, ίσως λίγο να φοβάμαι, λίγο όμως. Έχω, ταξιδέψει πολλές φορές με κύμα πολύ. Ήταν όμως μέρα. Και τη μέρα δεν με φοβίζει τίποτε. Αλλά, πάλι με λίγο κυματάκι, δεν χάθηκε κι ο κόσμος. Εξάλλου, τί περιπέτεια θα είναι αν δεν έχει και το ρίσκο της. Σκέφτομαι, ότι μπορούμε να ξεκινάμε το πρωϊ, να διασχίζουμε τους θαλασσόδρομους που θέλουμε και το απόγευμα όταν ο ήλιος αρχίζει σιγά σιγά να κατεβαίνει, εμείς θα μπαίνουμε σε ένα ήσυχο λιμάνι. Οπουδήποτε. Θα περνάμε ήσυχα το βράδυ, θα λέμε ιστορίες, θα γελάμε, θα τρώμε (αλήθεια, ποια φαγητά προτιμάς;), θα πίνουμε λίγο κρασάκι κα το πρωϊ πάλι με το που θα χαράζει, θα ξανασαλπάρουμε. Ωραία είναι έτσι. Γίνεται. Όλα γίνονται. Και θα σ΄αρέσει. Θα δεις. Κι αφού θα είμαστε παρέα, δεν θα με φοβίζει τίποτε. Side by side!

Leave a Comment

Fill in your details below or click an icon to log in:

WordPress.com Logo

You are commenting using your WordPress.com account. Log Out /  Change )

Twitter picture

You are commenting using your Twitter account. Log Out /  Change )

Facebook photo

You are commenting using your Facebook account. Log Out /  Change )

Connecting to %s