Εχθές το πρωί, πηγαίνοντας στο γραφείο, είχε ήλιο. Σταμάτησα στο ανθοπωλείο της γωνίας και αγόρασα ένα μικρό φυτό, γεμάτο μπουμπούκια.
– “Τί ακριβώς είναι;” ρωτάω.
– “Αζαλέα εσωτερικού χώρου”, μου απαντά ο ανθοπώλης.
– “Ωραία, θα το πάρω, μου αρέσει πολύ”, λέω.
-“Γιορτάζετε κάτι;” με ρωτάει.
- “Ναι, την καλή πρωινή μου διάθεση, δεν αρκεί;” του απαντώ χαμογελώντας.
-
“Αυτό είναι εξαιρετικό, τότε θα σας βάλω και μια κόκκινη κορδέλα, ό,τι πρέπει, και να συνεχίσετε έτσι πάντα, κάθε μέρα”, μου λέει.
Στο δρόμο, μέχρι να φτάσω στο κτήριο, συνάντησα καμιά δεκαριά άγνωστους ανθρώπους που χαμογελούσαν κοιτώντας την αζαλέα. – “Άρα έκανα σωστή επιλογή φυτού”, σκέφτηκα.
Μπαίνοντας στο γραφείο καλημέρισα χαρούμενα τον Ισπανό συνάδερφό μου.
– “Σήμερα, βλέπω ότι είσαι σε πολύ ωραία διάθεση, πάντα τέτοια”, μου λέει.
Έβαλα την αζαλέα πάνω στο τραπέζι, έφτιαξα καφέ και άνοιξα το λάπτοπ.
– “Καλά προχωράει η εβδομάδα”, είπα μέσα μου και άρχισα να διαβάζω τα μέηλ μου.