Από μικρή, το πιο αγαπημένο μου μάθημα ήταν η γεωγραφία (και η ιστορία). Χανόμουν στις σελίδες των βιβλίων και ανακάλυπτα μαγικούς, διαφορετικούς κόσμους, διαφορετικές νοοτροπίες και συνήθειες. Παθιαζόμουν με τα νέα μέρη που εμφανίζονταν σε κάθε σελίδα. Με τις αναφορές σε ιστορικές αναφορές και ιστορίες ανθρώπων και πολιτισμών.
Ήμουν τυχερή γιατί η οικογένεια αγαπούσε τα ταξίδια και πάντα, από τότε που είμασταν πιτσιρίκια με τις αδερφές μου, παίρναμε τους δρόμους και τις θάλασσες μαζί με τον παππού, ο οποίος ήταν μπροστάρης στις εκδρομές, ταξιδεύοντας σε όλη (στην κυριολεξία) την Ελλάδα.
Όταν μεγάλωσα, ξεκινώντας το γυμνάσιο, ξεκίνησε παράλληλα και η ταξιδιωτική μου ζωή στο εξωτερικό. Από τη μια, όλα αυτά που διάβαζα και φάνταζαν μακρινά και μυστηριώδη, από την άλλη η απύθμενη περιέργεια μου να δω από κοντά ξένες χώρες και εδάφη και να ανακαλύψω πρωτόγνωρες συγκινήσεις, αλλά και η καλή μου τύχη, με οδήγησαν στο πρώτο μου ταξίδι.
Και έτσι μπήκε και θρονιάστηκε για τα καλά μέσα μου το μικρόβιο του ακούραστα ασταμάτητου ταξιδιώτη. Μικρόβιο για το οποίο δεν υπάρχει καμία γιατρειά. Ευτυχώς! Έρχεται και ξανάρχεται και σε “κολλάει”. Απόλυτος εθισμός!
Ταξίδια πολλά, πάρα πολλά. Άλλα κοντινά, άλλα πολύ μακρινά. Μακριά απ’ την καθημερινότητα και το δεδομένο. Η περιπέτεια σε όλο της το μεγαλείο!
Δεν υπάρχει πιο αναζωογωνητικό πράγμα από το να (ξε)φεύγεις σε τόπους μακρινούς κι ονειρεμένους, άγνωστος μεταξύ αγνώστων, ανακαλύπτοντας καινούργιους ανθρώπους, μέρη, ήθη, έθιμα, ιδιαιτερότητες τοπικές, τοπία, νοοτροπίες. Να γεμίζεις από ένα σωρό συναισθήματα, ενθουσιασμό, ευχαρίστηση, ευτυχία, χαρά, περιέργεια, ίσως λίγο φόβο σε κάποιες περιπτώσεις. Η περιπέτεια γίνεται μαγνήτης που σε τραβάει.
Θέλεις να φωτογραφίσεις τα πάντα, να τα κρατήσεις ενθύμιο σαν επιστρέψεις, θέλεις να δοκιμάσεις τοπικές γεύσεις να γνωρίσεις καλύτερα την κουλτούρα των νέων πολιτισμών που συναντάς, να εξασκήσεις με τους ντόπιους τη γλώσσα τους. Να τους πλησιάσεις, να τους καταλάβεις.
Η αδρεναλίνη βρίσκεται στα ύψη, καμία κούραση δεν μπορεί να σε καταβάλει! Είσαι γεμάτη ενέργεια και με το που τελειώνει το ταξίδι, πιάνεις τον εαυτό σου να πριγραμματίζει τον επόμενο ταξιδιωτικό προορισμό!
Η χαρά δεν μειώνεται ούτε όταν επιστρέφεις. Αντίθετα, τα ξαναζείς όλα με μεγαλύτερη ένταση και πάθος, περιγράφοντάς τα στους φίλους, στην οικογένεια. Όλα όσα έζησες, όσα είδες!
Δεν θα μπορέσω ποτέ να καταλάβω, πώς είναι δυνατόν να υπάρχουν άνθρωποι που δεν τους αρέσει να ταξιδεύουν! Πώς είναι δυνατόν να μην διψούν να μάθουν, να γνωρίσουν, να ζήσουν! Να δοκιμάσουν τα όρια τους και να τα ξεπεράσουν!
Αχ, αυτό το “μικρόβιο” των ταξιδιών!
Να βλέπεις πράγματα που κάποιοι δεν θα δουν ποτέ! Να αλλάζεις κάθε φορά όλη σου τη φιλοσοφία! Να νιώθεις, και να είσαι, ελεύθερος!
Πεπορέ... 
Πόσο πολύ συμφωνώ μαζί σου!!!!!
LikeLiked by 1 person
Η θάλασσα και ο ουρανός! Ένας ορίζοντας χωρίς όρια!
LikeLiked by 1 person