Πρωινό χριστουγεννιάτικο τηλεφώνημα:
– Καλημέρα, χρόνια πολλά με υγεία! Έφτασες Αθήνα;
– Ναι, χθες βράδυ! Χρόνια πολλά!
– Ωραία, σήμερα το απόγευμα μετά το μεσημεριανό γιορτινό τραπέζι θα πάμε για καφεδάκι;
– Εννοείται! 5.30 ραντεβού στο Σύνταγμα!
Έτσι κανονίστηκε η συνάντηση. Και οι δύο θέλαμε να δούμε οπωσδήποτε την χριστουγεννιάτικη στολισμένη πρωτεύουσα. Μια μικρή βόλτα στην κεντρική πλατεία και στους γύρω στολισμένους δρόμους έχει γίνει “επίσημο έθιμο” πια κάθε φορά που θα έρθουμε για τις γιορτές στη γενέτειρα.
Γιορτινή βασίλισσα η Αθήνα. Λατρεία. Πανέμορφη μέσα στα φωτινά της λαμπιόνια!
🎶”Η Αθήνα τη νύχτα, αρχόντισσα μοιάζει, κυρά, ξελογιάστρα χρυσή, ψηλά στα αιθέρια ασήμι τ΄αστέρια και μες στα ποτήρια κρασί, η Αθήνα τη νύχτα φοράει κορώνα, φεγγάρι που λάμπει χλωμό, βιτρίνες και φώτα χαρούμενη νότα και γλέντι χωρίς τελειωμό, κομψή θεατρίνα την νύχτα η Αθήνα, κρατά της ζωής τον ρυθμό!”🎶
– Έλα, έφτασα, βγήκα από το μετρό και ανεβαίνω, πού περιμένεις; τον ρωτάω στο τηλέφωνο
– Έξω από τη Μεγάλη Βρετανία, α, να σε βλέπω, μου απαντά.
Κλείνω το τηλέφωνο και ανεβαίνω τις σκάλες. Αγκαλιές, φιλιά.
– Πριν πάμε για καφέ, θέλω να βγάλω φωτογραφία το καράβι και την στολισμένη πλατεία, του λεω
– Οκ, εγώ έβγαλα ήδη κάποιες, περιμένοντάς σε, μου απαντά.
Κατεβαινουμε την πλατεία και ξεκινάμε την φωτογράφιση.
Προσωπικά, μου αρέσει πολύ να βλέπω στολισμενη την πλατεία Συντάγματος. Λαμπερή και γιορτινή στη σκιά του πανέμορφου κτιρίου της Βουλής μοιάζει σαν βασίλισσα.
Με ένα τεράστιο φωτισμένο καράβι, αντί για δέντρο, και τα νερά του συντριβανιού να αλλάζουν χρώματα και να “ντύνουν” τη νύχτα στην πλατεία. Όλα τα δέντρα φωταγωγημένα, η τεράστια ρόδα περιμένοντας να ξεκινήσει και να χαρίσει “όψεις” της πόλης από ψηλά. Γύρω γύρω, τα λαμπερά ξενοδοχεία στολισμένα κι αυτά με γιορτινά φώτα, “συμμετέχουν” στη γιορτή.
Πολύς κόσμος! Κινητές καντίνες με ξηρούς καρπούς και άλλες με τα κλασσικά σουβλάκια. Κάποιες παρέκει πωλούν λιχουδιές, τα “κοκοράκια” των παιδικών μας χρόνων, κάπου διακρίνεις και κάποιο “μαλλί της γριάς”.
Με όλα αυτά τα φώτα και την κίνηση, θέλοντας και μη, η απαθανάτηση των στιγμών επιβάλλεται. Όμως είναι αλήθεια, ότι τις φωτογραφίες που βγάζουν τα μάτια δεν μπορεί να τις αντικαταστήσει καμία κάμερα και κανένας φωτογράφος, ούτε καν ο καλύτερος του κόσμου!
– Αντε, αρκετές φωτογραφίες πήραμε, πάμε για τον καφέ γιατί θα νυχτωθούμε, μου λέει ο φίλος μου.
Στρίβουμε από τη Σταδίου προς την Κολοκοτρώνη. Όλα κλειστά λόγω της ημέρας. Κάποια καφέ ανοιχτά.
Σταματάμε έξω από το Booze Cooperativa. Τριάντα χρόνια βρίσκεται εκεί, αλλά είναι η πρώτη φορά που το επισκέπτομαι. Φωτισμένο μέσα, αλλά άδειο. Κοιτάμε από το τζάμι, ένας κύριος βγάζει δύο καρέκλες κι ένα τραπεζάκι.
– Περάστε αν θέλετε, ανοίγουμε σε πέντε λεπτά. Σπρωξτε την πόρτα είναι ανοιχτή.
Μπαίνουμε μέσα. Η κοπέλα στο μπαρ μας καλωσορίζει.
– Καθήστε, ακόμη δεν έχουν ξεκινήσει να έρχονται οι πελάτες, άρα το μαγαζιά διάθεση σας.
Καθόμαστε σε έναν άνετο καναπέ και χαζεύουμε το εσωτερικό του καφέ. Από τα πιο ιδιαίτερα και πιο κομψά καφέ που έχω πάει. Με ύφος, χρώμα και μια ατμόσφαιρα που μου θύμησε καφέ-μπαρ στο Βερολίνο!
Κοιταζόμαστε και σκεφτόμαστε το ίδιο. Τώρα που είναι άδειο αξίζει να φωτογραφηθεί κάθε σημείο του. Το σκοτάδι και ο φωτισμός του ταιριάζουν πολύ. Θα πρέπει όμως να το δω και μέρα για τις πιο πολλές λεπτομέρειες. Στο ταβάνι κρεμασμένες στρουμπουλές πουλάδες, στο μακρόστενο τραπέζι στη μέση τιμητική θέση ένα ασπρόμαυρο γυαλιστερό σκάκι. Οι θαμώνες-γνώστες το τιμούν.
Απέναντι από τον καναπέ μια τεράστια οθόνη κινηματογραφική σχεδόν. Προβάλλει μαυρόασπρες εικόνες, πρόσωπα, κτίρια, κονσεπτ, φιγούρες, εικόνες από κάποια σημεία της Αθήνας …. Πιο μέσα μια ιδιαίτερη σύνθεση από κόκκινα φωτάκια.
Οι εικόνες που απαθανατίζονται στην κάμερα, γεμίζουν ζεστό χρώμα τη ματιά.
– Κάτσε, να σε βγάλω κάποιες πόζες με φόντο το κόκκινο φως, του λέω. Κοίτα αδιάφορα, εστίασε κάπου, γελαστός ή σοβαρός.
– Οκ, αλλά γρήγορα, δεν αισθάνομαι και άνετα να κάνω το μοντέλο!
Κλικ, κλικ, κλικ.
– Είναι απίστευτες, είσαι φοβερός!
– Έλα ρε συ, μη με “δουλεύεις”!
– Παιδί μου, είσαι η ωραιότερη φωτογραφία – πορτρέτο της καριέρας μου! Απίστευτα φωτογενής! “Κολλάς” τέλεια στο περιβάλλον!
Γέλια, ξανά γέλια, αποφασίζουμε να πληρώσουμε και να φύγουμε. Πηγαίνοντας προς την έξοδο, βλέπω τη διακόσμηση στο τζάμι δίπλα στην πόρτα. Ένα εντελώς καλοκαιρινό φόντο που δένει τέλεια με το υπόλοιπο κονσεπτ αλλά και με τη Χριστουγεννιάτικη μέρα. Κάποιες εικόνες “δένουν” απίστευτα ωραία, σε όποιο σκηνικό.
– Εξαιρετική επιλογή αυτό το καφέ, του λέω
– Ναι, κι εμένα μου άρεσε πολύ. Είχε δίκιο ο αδερφός μου που το πρότεινε. Ξέρει αυτός, τα ψάχνει όλα και πάντα προτείνει τα καλύτερα!
Ανεβαίνοντας την οδό Κολοκοτρώνη, πέφτει το μάτι σε μια ιδιαίτερη ζωγραφική τοίχου, τίτλος της: “dog’s life”, ξεχωριστή.
Στην πιο πάνω γωνία, μέσα στην είσοδο μια στοάς, ένα ατμοσφαιρικό καφέ, μικρό, ανοιχτό, άδειο ακόμη. Μου αρέσει πολύ, μου θυμίζει γαλλικό ή αυστριακό κομψό καφέ, ξανακοιτάω, οι βιεννέζικου τύπου ξύλινες σκούρες καρέκλες του ταιριάζουν απόλυτα.
Συνεχίζουμε το περπάτημα.
– Να σας δώσουμε να δοκιμάσετε μια γευστική μεξικάνικη σπεσιαλιτέ; ακούω μια πολύ νεανική κοριτσίστικη φωνή.
– Γιατί όχι, απαντάμε γυρνώντας προς το μέρος της.
– Λέγεται chimichanga και έχει μέσα αυτό, αυτό κι αυτό και συνοδεύεται από αυτή τη σάλτσα που είναι έτσι κι έτσι κι έτσι, μας ενημερώνει η κοπελίτσα.
– Μας αρέσει πολύ η μεξικάνικη κουζίνα, την γνωρίζουμε πολύ καλά και είναι όντως νοστιμότατο, της απαντάμε. Να πάρουμε άλλο ένα κομματάκι; ρωτώ με όλο το θράσος που με διακρίνει.
– Βεβαίως, ορίστε, μας προσφέρει η νεαρή. Απέναντι σας είναι και το μαγαζί, Etnico λέγεται και πραγματοποιεί και διανομές κατ’οίκον.
– Θα ξανάρθουμε να το “επεξεργαστουμε” καταλλήλως και στομαχικώς, απαντάμε, ανταλλάσσουμε ευχές και απομακρυνόμαστε.
Φτάνουμε στο Σύνταγμα. Ο κόσμος όλο και πιο πολύς. Κατεβαίνουμε στο μετρό.
Δίνουμε ραντεβού για την επαύριο.
Θέλουμε να δούμε την στολισμένη Αθήνα την ημέρα. Να δούμε όλες τις λεπτομέρειες της. Να καταγράψουμε τη δυναμική της στο φως της μέρας.
Εκμεταλλευόμαστε κάθε στιγμή, δεν έχουμε την χαρά να τη ζούμε καθημερινά, παρά μόνο όταν ερχόμαστε στις γιορτές και το καλοκαίρι.
Πεπορέ... 