Και ο γύρος της Ευρώπης συνεχίζεται…
Μετά τα τραγούδια, τους χορούς, τα τσιφτετέλια, τα ποτά και τα ξενύχτια της προηγούμενης Παρασκευής (γιατί η ξενητιά θέλει και διασκέδαση που και που), και εν μέσω κάθε λογής εξωγήινων ανακοινώσεων μια με την ανακάλυψη της Αμερικής από τους απογόνους του Μωάμεθ (! ακόμη γελάει ο πλανήτης) και μια με την καμπάνια του ΕΟΤ που βάφτισε μέχρι και Αυστραλέζικες παραλίες ελληνικές (! ακόμη μας φασκελώνουν όλες οι ήπειροι), ντυθήκαμε με τα χειμωνιάτικά μας, βάλαμε τα καπέλα μας, ξαναπήραμε το κόκκινο αυτοκινητάκι και όλοι μάζι μέσα στην καλή χαρά κινήσαμε αυτό το σαββατοκύριακο για την όμορφη αλλά βροχερή Lille της Γαλλίας. Κυριακή, κίνηση πολλή δεν υπήρχε, η μουντάδα του καιρού εμφανής παντού.
Αφού διασχίσαμε μια υπέροχη χρωματική πανδαισία φθινοπωρινών φυλλωμάτων και δέντρων στα δάση και στις συστάδες καθοδόν για Lille (το φθινόπωρο στο Βέλγιο σε εμπνέει να γίνεις μέχρι και ζωγράφος… και να ζηλεύεις τη δόξα των φλαμανδών καλλιτεχνών), είπαμε φτάνοντας στην πόλη να ξεκινήσουμε με ένα ωραίο γαλλικό καφεδάκι και ένα γλυκάκι.
Ετσι κατευθυνθήκαμε, πού αλλού, στο γνωστότατο ζαχαροπλαστείο Méert όπου «επιτεθήκαμε» σε κάτι θεϊκά mont blanc (η απο δώ πλευρά του βουνού ήταν όλη δική μας, όπως έλεγε και ο Κωνσταντάρας 🙂 ).
Μετά από περιηγήσεις μέσα στην πόλη και στην κεντρική της πλατεία όπου είχαν ξεκινήσει οι προετοιμασίες για τον χριστουγεννιάτικο στολισμό με τα σπιτάκια και τη ρόδα και όλα τα σχετικά, κατευθυνθήκαμε προς το νησάκι όπου βρίκεται και το κάστρο-οχυρό της πόλης και ο ζωολογικός κήπος.
Από τη γαλλική λέξη l’isle (νησί) βγαίνει και το όνομα της πόλης που είναι η 4η μεγαλύτερη μητροπολιτική περιοχή της Γαλλίας. Καλά μην θεωρήσετε τώρα ότι έχει τον άπειρο πληθυσμό. 230.000 κόσμο η πόλη και σχεδόν 1 εκ. η ευρύτερη περιοχή της. Βέβαια για τα γαλλικά δεδομένα πάντα (και εδώ να πούμε ότι η Λίλ πολύ πολυ πολύ παλιά ήταν μέρος της Φλάνδρας δηλαδή φλαμανδική περιοχή – αυτές οι γειτνιάσεις εδώ στην βόρεια Ευρώπη είναι χειρότερες από τα Βαλκάνια…. μπάχαλο… και ποιός δεν πέρασε από τη Λιλ … Γάλλοι, Φλαμανδοί, Ρωμαίοι, Ισπανοί… μόνο ο Γκόρτσος δεν ήρθε 😉 ).
Η Λίλ είναι φημισμένη ως πολιτιστικό κέντρο λόγω της όπερας L’Opera de Lille, της εθνικής ορχήστρας “L’Orchestre National de Lille”, των μπαλέττων “Ballets du Nord”, και του μουσείου καλών τεχνών ‘Musee des Beaux-Arts de Lille’. Επίσης, η πόλη φημίζεται για τη Μεγάλη Υπαίθρια Αγορά της, τη λεγόμενη braderie, που διεξάγεται μια φορά το χρόνο, το πρώτο Σαββατοκύριακο του Σεπτεμβρίου, και συγκεντρώνει επισκέπτες από όλη την Ευρώπη. Πρόκειται για ένα μεγάλο υπαίθριο παζάρι, όπου ο καθένας μπορεί να συμμετέχει και να εμπορευτεί ό,τι επιθυμεί. Η λαϊκή αγορά και το πανηγύρι διαρκούν από τις 3 το μεσημέρι του Σαββάτου μέχρι τα μεσάνυχτα της Κυριακής.Υπήρξε Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης το 2004. Η άξιφη του διάσημου γαλλικού τρένου TGV καθώς και του σούπερ διάσημου τρένου Eurostar to 1994 έκαναν τη Λιλ μεγάλο και τρανό κόμβο, είναι και το Πανεπιστήμιό της, εεεεε δεν θέλει και άλλα μια μικρή πόλη.
Για να επανέλθουμε στα της επίσκεψης, ο ζωολογικός κήπος είναι ωραιότατος με κάθε λογής ζώο, ό,τι μπορεί να φανταστεί ο ανθρώπινος νούς, μέχρι λάμας και ρινόκερους έχει! Πού να το φανταστώ ότι μετά τις Άνδεις θα ξαναέβλεπα λάμας στη….Γαλλία! 🙂 Eπίσης έχει και το Τροπικό Σπίτι όπου εκεί μέσα υπάρχουν σε συνθήκες τροπικής ζέστης φίδια, ιγκουάνα, γιγαντιαίες χελώνες, και κάτι άλλα περίεργα τροπικά ζώα που δεν τα ξέρει ούτε η μάνα τους 😉
Στους υπόλοιπους χώρους κυκλοφορούν πολύχρωμοι βραζιλιάνοι παπαγάλοι, ρινόκεροι, λάμας, πάπιες, πίθηκοι και χιμπαντζήδες, μαϊμούδες, κουκουβάγιες, μέχρι και σιχαμερές νυχτερίδες (χωρίς αράχνες και χωρίς τον Καζαντζίδη 🙂 ).
Αφού λοιπόν τελειώσαμε την ξενάγηση στην φύση και τα ζωντανά της, είπαμε να μετακινηθούμε σε πιο οικεία μέρη, βλ. κάστρα και καστροπολιτείες. Ελα όμως που το κάστρο-οχυρό του 17ου αι. (η «βασίλισσα» όπως ονομάζεται όλων των παρόμοιων οχυρών λόγω των τεραστίων διαστάσεων του) είναι πλέον από το 2005 το Γενικό Στρατηγείο του Σώματος Αμέσης Επέμβασης της Γαλλίας και μέρος του ΝΑΤΟ, πράγμα που σημαίνει ότι είναι επισκέψιμο μόνο με ειδικό ραντεβού στον τοπικό ΕΟΤ και με ειδικό ξεναγό … Γκαντεμιά… μας έφαγαν οι συμμαχικές δυνάμεις…και όχι τίποτε άλλο αλλά το κάστρο είναι ένα κόσμημα με υπέροχες διακοσμήσεις και, και, και, … και άντε τώρα να ξανατρέχεις στη Λιλ να το δεις απο μέσα… Τέλος πάντων, είδαμε τουλάχιστον την βασιλική πόρτα με τα χρυσά της και τα στολίδια της και τις σημαίες ευρωπαϊκών κρατών του ΝΑΤΟ που κανουν «παρέα» στη Γαλλία ανηρτημένες έτσι για να τις “χαιρόμαστε” 🙂 Πρώτη μούρη στο καβούρι εννοείται η γαλανόλευκη . Οχι παίζουμε! 😉 😉 (χμμμ… μπαίνω σε σκέψεις τώρα … μήπως με τη απλή μέθοδο των τριών και τις διάφορες δηλώσεις διαφόρων σημαντικών προσώπων που ακούμε τελευταία, μήπως λέω, αυτό το κάστρο ήταν ….ελληνικό και τσάμπα το χαίρονται οι Γάλλοι;;;;;!!! Μήπως να ζητήσουμε να χτίσουμε καμια …εκκλησία;;; 😉 😉 )
Το απόγευμα έφτασε και ένας καφές επιβάλλεται. Επιλέγουμε ένα παλιό καφέ εντελώς άλλης εποχής και vintage στην παλιά πόλη όπου κάποιοι έχουν παραμείνει ακόμη στο …Γούντστοκ 🙂 )
Λουλουδάδικα, χριστουγεννιάτικα στολισμένες βιτρίνες, γαλλικοί φούρνοι με πρώτο και καλύτερο τον φημισμένο Paul και τα φανταστικά ψωμιά και κρουασάν του καθώς και τα υπαίθρια περίπτερα με τα οστρακοειδή που πωλούνται κατά κόρον και είναι ολόκληρη φιλοσοφία, ξεπετάγονταν από σχεδόν κάθε δρομάκι της παλιάς πόλης.
Πεπορέ... 