Φώκαια – Κιρκιντζές: Αναμνήσεις από ένα αυγουστιάτικο ταξίδι στην περιοχή της Σμύρνης στην Τουρκία

Η εξερεύνηση της ευρύτερης περιοχής της Σμύρνης άρχισε με την επίσκεψη στην όμορφη, μικρή, ήσυχη και γραφική παραθαλάσσια κωμόπολη της Φώκαιας (Foça), οι αρχαίοι κάτοικοι της οποίας, οι Φωκαείς, είχαν ιδρύσει τη Μασσαλία στη Γαλλία και την αρχαία Αλαλία (σημερινή Αλερία) στην Κορσική. Η Φώκαια έχει μια εντελώς ελληνική «εικόνα», σαν να βρίσκεσαι σε ένα παραθαλάσσιο χωριό στα απέναντι ελληνικά νησία.

Σήμα της πόλης η μεσογειακή φώκια από την οποία πήρε κ το όνομά της. Σε ένα λιμανάκι γεμάτο χρωματιστές βαρκούλες, δίχτυα και «στρατό» από γραφικά ταβερνο-εστιατόρια και καφενέδες, θέλεις να πηδήξεις και εσύ σε ένα βαρκάκι και να τραβήξεις μεσοπέλαγα στη θάλασσα που λαμπιρίζει κάτω από έναν καυτό αυγουστιάτικο ήλιο!

H στιγμή της χαλάρωσης, μας βρίσκει παρέα με τσιπούρες, λαβράκια, καλαμαράκια τηγανιτά και κρασάκι να αστειευόμαστε με τους χαμογελαστούς και ανοιχτόκαρδους σερβιτόρους που ήθελαν να αποθανατίσουν οπωσδήποτε τους «Γιουνάν» πελάτες τους προσφέροντάς μας δροσερό καρπούζι και πεπόνι.

O απογευματινός καφές ήρθε λίγο αργότερα σε ένα ταβερνάκι, ψημένος από τον γλυκύτατο Παργινό, Έλληνα πολίτη Οθωμανό και μουσουλμάνο, όπως ο ίδιος πολύ σωστά χαρακτηρίζει τον εαυτό του, κο Σουλειμάν Μπούκη, ο οποίος όπως μας είπε σε άψογα ελληνικά, έφυγε από την Πάργα (την μόνη πατρίδα που αναγνωρίζει) το 1955 σχεδόν 19 ετών και ο οποίος έκτοτε έχει μονίμως μέσα στο πορτοφόλι του την ελληνική του ταυτότητα την οποία με μεγάλη περηφάνεια μας έδειξε, εκδοθείσα εν έτει 1952 από το τότε Βασίλειο της Ελλάδος!

Τέτοιες εικόνες σε τέτοια μέρη έχουν πάντα μια ξεχωριστή αξία, ένα διαφορετικό συναίσθημα, ένα μοναδικό «άρωμα». Το βράδυ, στην προκυμαία της Σμύρνης «δροσιστήκαμε» παρέα με ένα μαρτίνι και θέα μία κατάφωτη παραλία στην άκρη του Αιγαίου. Την επόμενη μέρα, γιορτάζαμε τον Δεκαπενταύγουστο, και αφού επισκεφθήκαμε το Σπίτι της Παναγίας στην Εφεσσο και παρακολουθήσαμε την καθολική λειτουργία και προσκυνήσαμε στο εσωτερικό της καθολικής εκκλησίας.

Στην συνέχεια είχαμε την τιμή, συγκίνηση και χαρά να παρακολουθήσουμε τη λειτουργία στην εκκλησία του Αγ. Ιωάννη του Βαπτιστή στον Κιρκιντζέ (Şirince), άδεια και «γυμνή» στο εσωτερικό της, που άνοιξε για πρώτη φορά την ημέρα του Δεκαπενταύγουστου, μετά από 92 χρόνια (από το 1922)!!

O πατήρ Κύριλλος απο τη Χίο ήταν το πρόσωπο της ημέρας αφού ήρθαν μέχρι και τα τουρκικά μέσα ενημέρωσης (τηλεοπτικο κανάλι και εφημερίδες) να του πάρουν συνέντευξη για την σημαντικότητα αυτής της λειτουργίας για τους ορθόδοξους και δη τους Ελληνες. Κοινωνήσαμε, πήραμε άρτο, αστειευτήκαμε με τον πολύ κουλ και άνετο πάτερ Κύριλλο, φωτογραφηθήκαμε όπως κάθε τουρίστας που σέβεται τον εαυτό του και περιηγηθήκαμε για λίγο στα στενά πέτρινα δρομάκια του χωριού με έντονα ελληνικό ύφος αφού η αρχιτεκτονική του θυμίζει παλιά Ελλάδα. Ο Κιρκιντζές ήταν το χωριό της Διδούς Σωτηρίου το οποίο αν και το 1922 εγκαταλείφθηκε από τους Ελληνες κατοίκους του, σήμερα κατοικείται κανονικά και μάλιστα είναι πόλος έλξης τουριστών λόγω της εκκλησίας στην αυλή της οποίας λειτουργεί όμορφο καφέ με θέα στο χωριό. Η εμπειρία του δεκαπενταύγουστου ήταν πραγματικά μοναδική και για μας και για όλους τους Ελληνες που παρευρέθησαν εκεί ειδικά για αυτό το γεγονός!