Κυριακή μεσημέρι και, ως είθισται, το μεσημεριανό φαγητό συνοδεύεται πάντα από ελληνική κωμωδία του παλιού καλού ελληνικου κινηματογράφου. «Έθιμο» οικογενειακό, μια «τελετουργία» που κρατάει από τότε που ήμου παιδί ακόμη.
Μια και η μέρα ειναι ιδιαίτερα μουντή, βροχερή και κρύα σήμερα, επιβάλλεται μία ταινία που να με μεταφέρει πίσω στο ελληνικό καλοκαίρι, κάπου στην πλαζ του «Hydra Beach», και να σκορπάει απλόχερα το γέλιο (γιατί μέρα χωρίς γέλιο, είναι χαμένη μέρα, δεν συμφωνείτε;).
Ο «Φαφλατάς» Δημοσθένης Λαμπρούκος (Λάμπρος Κωνσταντάρας), ένας φαντασμένος δικηγόρος που παριστάνει τον αριστοκράτη και μιλάει συνέχεια με και για τον παππού του, τον Εγγλέζο Λόρδο ΓκάλαχανJ.
Γέλιο μετά δακρύων, με τις ανεπανάληπτες ατάκες της ταινίας που διανθίζονται κατάλληλα από τις απαραίτητες αγγλικές λέξεις ως οφείλει ένας …Αγγλος λόρδος :
«Αχ, παππού, παππού, γιατί να αφήσεις τη μαμά να παντρευτεί έναν πληβείο σαν τον πατέρα μου… Μια λαίδη Γκάλαχαν να πάρει έναν Βαγγέλη Λαμπρούκο απο τους Γαργαλιάνους .. πφφφφ… απο αυτόν έχω κληρονομήσει κάτι συγγένεις σαν την ξαδέρφη μου την Ευλαμπία … Εγώ παππού θα πάρω αριστοκράτισσα, γαλαζοαίματη, Ι promise παππού, I promise!.»
Μια ταινία βγαλμένη μέσα ακριβώς από τους χαρακτήρες της ελληνικής κοινωνίας όπου, δόξα τω θεώ, «φαφλατάδες» υπήρχαν και συνεχίζουν να υπάρχουν ούκ ολίγοι δίπλα μας. Ρίξτε μια ματιά στα λόγια του τραγουδιού που ερμηνεύει στην ταινία η Νέλλη Γκίνη και θα θυμηθείτε και εσείς πολλούς τέτοιους :
«Συγγενεύεις με μαρκήσιους και δούκες, πριγκηπέσσες σε παλάτια σε καλούν
στο Λονδίνο, στο Παρίσι, στη Μαδρίτη, κουραστήκανε για σένα να μιλούν
φιγουράρεις ότι είσαι από τζάκι, πως κολύμπι έχεις μάθει στα λεφτά
το μεγάλο πλευμπόι παριστάνεις, μα σε ξέρει ο ντουνιάς για φαφλατά
Σε καταλαβαμε καλά, έχεις αέρα στα μυαλά,
κι είσαι μεγάλο πανηγύρι, βρε φαφλατά μου κακομοίρη
Για σπουδαίος καζανόβας μας περνιέσαι, τις γυναίκες δέκα δέκα τις τραβάς
το πρωί με τον Ωνάση κάνεις μπίζνες και το βράδυ με το Νιάρχο πας να φας
φαφλατά μου την κορδέλα μάζεψε την, για καζίνα κι άλλα τέτοια μη μιλάς
μονοφόρι ενα σακάκι δέκα χρόνια και μπακίρια για πλατίνες μας πουλάς».
Δείτε την ταινία οπωσδήποτε – θα σας φτιάξει το κέφι, θα σας κάνει να γελάσετε με την ψυχή σας και θα αναπολήσετε και άλλες υπέροχες τέτοιες ελληνικές κωμωδίες των χρυσών δεκαετικών του ελλληνικού κινηματογράφου ΄60-΄70!