Μη δούμε άνθρωπο να προοδεύει αμέσως να πέσουμε να τον φάμε. Τα ίδια έχει πάθει και η κακομοίρα η Ευρώπη. Ξενιτεμένη, μετανάστρια και δαχτυλοδειχτούμενη από όλο το ντουνιά – πουθενά δεν μπορεί να βρει “στοργή και προδέρμ”. Άτιμε κόσμε, ανδροκρατούμενε!
Η Ευρώπη ήταν η όμορφη μοναχοκόρη μιας συντηρητικής οικογένειας μεγαλοαστών, και πήρε αυτό το όνομα γιατί είχε πλατύ, στρογγυλό πρόσωπο και έμοιαζε με την πανσέληνο. Είχε και έναν αδερφό, τον Κάδμο, πολύ γρουσούζης άνθρωπος και τζαναμπέτης, με τον οποίο μάλωναν συνέχεια, γιατί αυτός την κορόιδευε λόγω του ονόματός της και την φώναζε “Σελήνη ή Φεγγάρω” (εκείνη την εποχή θριάμβευε στην τηλεόραση η “Λάμψη” και ο Κάδμος ήταν μεγάλος φαν). Οι γονείς της, ο κος Αγήνορας και η κα Τηλεφάσσα ήταν μόνιμα απασχολημένοι με τις κοινωνικές τους εκδηλώσεις και δεξιώσεις και είχαν αφήσει την φροντίδα της Ευρώπης στα χέρια μιάς ικανής και άξιας Ανδριώτισσας παραμάνας.
Έτσι μεγάλωνε λοιπόν η κοπελιά και ονειρευόταν να παντρευτεί και να φύγει από το χωριό της για να γνωρίσει τον κόσμο. Μια μέρα εκεί στα μέσα της εφηβείας, αποφάσισε με τις φίλες της να κατέβουν για βόλτα και κουτσομπολιό στα στους αγρούς και στα λιβάδια (επηρεασμένη από τη Λώρα στο Μικρό σπίτι στο λιβάδι που ήταν η αγαπημένη της τηλεοπτική σειρά – αυτά κάνει το χαζοκούτι και τώρα την πληρώνουμε όλοι). Ντύθηκε, στολίστηκε η νεαρή έβαλε και μια κορδέλα στα μαλλιά σαν την Τζάνις Τζόπλιν στο Γούντστοκ, πήρε το σακίδιό της και ξεκίνης ένα συναντήσει τις φίλες της στην πλατεία του χωριού για την εκδρομούλα τους. Κάποια στιγμή εκεί γύρω στο μεσημέρι τις έκοψε λόρδα και είπαν να την “πέσουν” στα χορταράκια να φάνε κάτι να δυναμώσουν. Κάποια είχε παρει μαζί και ένα μπουκάλι κρασί το οποίο “χτύπησαν” δεόντως και έτσι όπως ήταν και κάτω από τον ήλιο ήρθαν και έγιναν “κουνουπίδια”.
Εκείνη την ώρα διάλεξε ο ερωτύλος ο Δίας να περάσει από κείνο το σημείο. Είδε τις τσούπρες, έπαθε ντουβρουτζά μόλις είδε την Ευρώπη έτσι κουκλάρα, τσαχπίνα και ζουμπουρλούδικη όπως ήταν και έγινε ταύρος! Συνάμενος-κουνάμενος με το εύσωμο, μυώδες και γυμνασμένο του κορμί την πλησιάζει ήρεμος, βόσκωντας στο χορτάρι (η χαζομάρα την αρσενικών όταν ερωτεύονται είναι παροιμιώδης) και αφού την πλεύρισε άρχισε το καμάκι (ήταν γνωστό στην πιάτσα ότι ο Δίας ήταν πολλά βαρύ και όχι μάγκας – παρότι δεν διέθετε τρίκυκλο ούτε άλλη ρόδα). “Κοπελιά, είσαι να την κουνήσουμε την αχλαδιά” , τη ρωτάει αυτός – “Άντε καλέ φύγε από δω, δεν θέλω, άσε με”, του απαντάει αυτή πεταρίζοντας το βλέφαρο που από τη μάσκαρα κόντευε να φτάσει στην Κίνα και φεύγει να κόψει ρόδα μυρωμένα. Έλα όμως που ο Δίας είχε δαγκώσει τη λαμαρίνα με την Ευρώπη και δε δεχόταν όχι για απάντηση. Συνέχισε λοιπόν το ψηστήρι και πες πες, έβαλε και σε ενέργεια την μυώδη κορμοστασιά του (τσάμπα τόσες ώρες στα Fitness Studio;;;), δεν είχε ξαναδεί ποτέ άντρα στη ζωή της και η Ευρώπη στραβώθηκε από τα μπράτσα και τα “ποντίκια” (λέγεται ότι ήταν ξανθή φυσική) και με τόσο μπίρι-μπίρι την έριξε ο άτιμος ο άντρας. Αλλά καλά να πάθει η βλαμμένη και αυτή. Ανέβηκε στην πλάτη του να πάνε μια βόλτα δεν ήθελε πολύ αυτός, άρχισε ένα τρέχει με χίλια. Ούρλιαζαν και έσκουζαν οι φίλες της σαν μανιάτισες μοιρολογίστρες, έκλαιγε και χτυπιόταν και αναθεμάτιζε την ώρα και τη στιγμή που πίστεψε τον παλιοαλήτη τον Δία η Ευρώπη, αλλά ας πρόσεχε! Άντε τώρα με τέτοια ταχύτητα να κατέβει, που φοβόταν μη σκοτωθεί (οι ήρωες έλληνες ήρθαν αργότερα στο Κούγκι και στην Αλαμάνα 🙂 ).
Είχε βάλει λοιπόν τετάρτη ο Δίας και πήγαινε σφαιράτος για το νησί, διασχίζοντας βουνά και θάλασσες και έχοντας τους φίλους του, τους Τρίτωνες και τις Νηρηίδες, να του κάνουν πλάτες (η ρουφιανιά από τότε). Φτάνοντας στη Μεγαλόνησο Κρήτη, και αφού πέταξε το φέικ ταυροτόμαρο και έμεινε με το δικό του το τομάρι, πήρε από το χέρι την φουκαριάρα την Ευρώπη και την πήγε στο κονάκι του στο Δικταίο άντρο (από τότε έμεινε και ο όρος στο άντρο της ακολασίας). Τα΄θελε όμως και η “χαμηλοβλεπούσα” η Ευρώπη και αφού είδε ότι τα “αχ, όχι δεν μπορώ, αχ όχι σε παρακαλώ εγώ είμαι κόρη” δεν έπιαναν στον λυσσάρη τον Δία, αποφάσισε να ενδώσει (γιατί με το γυναικείο της μυαλό κάθισε και το φιλοσόφησε το πράγμα. Σου λέει, “ποιος θα με πάρει μετά έτσι ατιμασμένη που θα είμαι και πότε εγώ θα γίνω μάνα”). Και αφού κάθησε και της “εξηγησε το όνειρο”, σαράντα μέρες και σαράντα νύχτες εκεί πάνω στον καθαρό αέρα του βουνού (τέτοια σκηνοθεσία θα τη ζήλευε και ο Σειρηνάκης στις βιντεοταινίες του), έφερε στον μάταιο ετούτο κόσμο τον Μίνωα, τον Ραδάμανθυ και τον Σαρπηδόνα (μα καλά τι ονόματα είχαν πια αυτοί οι παππούδες! Χάθηκε κάτι πιο από – γιατί δηλαδή τα Γιάγκος, Μήτσος και Φώτης τους κακόπεφταν;;!). Θυμάμαι είχε γίνει χαμός με την απαγωγή αυτή στα περιοδικά και τον τύπο της εποχής (δεν υπήρχε ακόμη η Νικολούλη και το Σίλβερ Αλέρτ για να βρίσκουν τους εξαφανισμένους). Πάντως υπήρχαν φήμες ότι η Ευρώπη ήταν πολύ σουρτούκο και τριγύρναγε και με άλλους εκεί στο βουνό εκτός από τον Δία, με αποτέλεσμα να λέγονται διάφορα για το ποιος ήταν ο πατέρας ή οι πατέρες των παιδιών. Ε, ξέρετε πώς είναι στις μικρές επαρχιώτικες κοινωνίες και δη στην Κρήτη.
Oμως ο Δίας δεν ήταν για πολλά πολλά και μετά από λίγα χρόνια βαρέθηκε να αλλάζει πάνες, να ξεσκατώνει μωρά και να βλέπει καθημερινά την Ευρώπη ανάμεσα σε κατσαρόλες και σφουγγαρίστρες πήρε το καπελάκι του και “έστριψε δια του αρραβώνος”. Πήγαν μια βόλτα στο βουνό να μαζέψουν παπαρούνες, της είπε να τον περιμένει για λίγο γιατί θα πήγαινε να πάρει τσιγάρα στην καντίνα εκεί πιο κάτω και την έκανε με ελαφριά πηδηματάκια (ακόμα επιστρέφει!). Η Ευρώπη όμως παραείχε “ξυπνήσει” και δεν κάθισε να σκάσει. Την έπεσε με όλη την γλύκα και την μαλαγανιά της στο κορόϊδο τον Αστερίωνα τον Βασιλιά της Κρήτης, τον κατάφερε να την παντρευτεί, τον υποχρέωσε να υιοθετήσει τα παιδιά της και αφού τον πέθανε έβαλε στο θρόνο τον μεγάλο της γιό τον Μίνωα (να διευκρινίσω ότι δεν υπάρχει καμία συγγενική σχέση με τον Μάτσα της γνωστής δισκογραφικής εταιρίας).
Το γονίδιο της γιαγιάς Ευρώπης πέρασε με τα χρόνια και στις εγγονές και τρισέγγονές της και φτάσαμε σήμερα να έχει γίνει η νέα Ευρώπη, η τελευταία της απόγονος, σαν το “σπίτι” της Γαβριέλας στα Εξάρχεια!! Παρόλα αυτά είμαστε αισιόδοξοι ότι η προίκα της προ-προ-προ-προ-προ-……-προ γιαγιάς θα συνεχισθεί και κάποια στιγμή θα μεγαλουργήσει πάλι! 🙂
Πεπορέ... 