Το τάνγκο “Media luz” (ημίφως) γράφτηκε το 1924 από τους Carlos César Lenzi (στίχοι) και Edgardo Donato (μουσική) και ερμηνεύτηκε μοναδικά από τον Carlos Gardel. Είναι ένα από τα γνωστότερα και διασημότερα tango porteño (δηλαδή από το Μπουένος Άιρες) και αποτελεί ένα all-time classic του είδους, τόσο για τους στίχους όσο και για τη μουσική του. ΠαρότιContinue reading “Ένα τραγούδι, μια ιστορία -“A media luz” (tango argentino)”
Tag Archives: ζωή
Ταξιδιωτικό ημερολόγιο Ιανουαρίου – Η Φιλίτσα Φογκ στη Στοκχόλμη της Σουηδίας
H ζωή της Φιλίτσας είναι ένα αδιάκοπο ταξίδι, κυριολεκτικά και μεταφορικά. Δίψα για την περιπέτεια και το νέο. Όσον αφορά την κυριολεξία, κάποιες φορές, ηθελημένα, επισκέπτεται, πέραν της μίας φοράς, κάποια συγκεκριμένα μέρη, για πολλούς και διάφορους δικούς της αγαπημένους λόγους. Ένα τέτοιο ταξίδι έκανε και το προηγούμενο σαββατοκύριακο, στην πανέμορφη πόλη του βορρά καιContinue reading “Ταξιδιωτικό ημερολόγιο Ιανουαρίου – Η Φιλίτσα Φογκ στη Στοκχόλμη της Σουηδίας”
Sea diary
– Side by side, next to the sea, under the sun! Δεν συμφωνείς; – Ναι, θέλω να συμφωνήσω. Κοίτα εκεί στο βάθος, βλέπεις; Εκεί θα πάμε, και πιο μακριά ακόμη. Όπου επιθυμείς. – Είναι καταπληκτικά! Λατρεύω τον ήλιο και τη θάλασσα, το καλοκαίρι! Θα μπορούσα να περάσω την υπόλοιποη ζωή μου, πάνω στην άμμο καιContinue reading “Sea diary”
Sail away!
– “Come sail away with me – individually we are one drop, together we are an ocean“! Το διάβασα κάπου και μου άρεσε, γι΄αυτό στο λέω, έτσι όπως το διάβασα, στα αγγλικά. – Δεν μπορώ να σε ακολουθήσω, δεν γίνεται. Είσαι σαν σβούρα που τρέχει με ταχύτητα φωτός. Πετάς σαν αερικό, διακτινίζεσαι, μια μέρα εδώ,Continue reading “Sail away!”
Δηλαδή, τα είχατε ψήσει; Όχι, δεν προλάβαμε. Ορίστε, ορίστε, ένας έρωτας που έμεινε ωμός!
Ο Χαρίλαος και η Ευριδίκη είναι κολλητοί φίλοι από το Γυμνάσιο. Σαν αδέρφια. Ο Χαρίλαος, ως άντρας την έχει δει και καλά προστάτης και συμβουλάτορας της φιλενάδας του και όποτε της συμβαίνει κάτι προσπαθεί να της βάλει μυαλό. Και σχεδόν πάντα τα καταφέρνει. Αυτή τη φορά, η Ευριδίκη δάγκωσε τη λαμαρίνα και ο Χαρίλαος τηνContinue reading “Δηλαδή, τα είχατε ψήσει; Όχι, δεν προλάβαμε. Ορίστε, ορίστε, ένας έρωτας που έμεινε ωμός!”
Χιονισμένες Βρυξέλλες τον Γεννάρη
Βρυξέλλες. Ξυπνάς πρωϊ-πρωϊ Σαββάτου, 8.30 ακόμη η ώρα. Τ΄Αη-Γιαννιού σήμερα σκέφτεσαι. Σηκώνεσαι από το κρεβάτι και κατευθύνεσαι στο παράθυρο να ανοίξεις να αεριστεί το δωμάτιο. Και μένεις εκστασιασμένη μπροστά σε μια άσπρη εικόνα που βλέπεις μπροστά σου. Τα πάντα κάτασπρα. Χιονισμένα. Ησυχία παντού. Το πρώτο Σαββατοκύριακο του νέου χρόνου ξεκίνησε πραγματικά χειμωνιάτικο, έτσι όπως σουContinue reading “Χιονισμένες Βρυξέλλες τον Γεννάρη”
Η Ηπειρώτισσα κοκέτα κοκκινομάλλα θειά Χρυσούλα
Για την ηλικία της Ηπειρώτισσας θειάς Χρυσούλας, δεν μπορεί κανείς να πει με σιγουριά. Ούτε καν τα εγγόνια της και τα παιδιά της. Η ίδια δηλώνει γεννημένη κάπου στα μέσα προς τα τέλη της δεύτερης δεκαετίας του εικοστού αιώνα. Ο άντρας της όμως, όσο ζούσε, συνεχώς της έλεγε, “τί λες μαρή γυναίκα, αφού όταν γννήθηκContinue reading “Η Ηπειρώτισσα κοκέτα κοκκινομάλλα θειά Χρυσούλα”
Θαλασσινές ιστορίες.
Το σαλπάρισμα για τα κρητικά “Γκαλάπαγκος”, είχε προγραμματιστεί για το Σάββατο το πρωί. Όλοι έφτασαν στην ώρα τους στο λιμάνι και ανέβηκαν στο σκάφος. “Έτοιμοι”; ρώτησε ο κυβερνήτης, ο καπετάν-Γιώργης “Έτοιμοοοοοιιιιιιιιιιι”, απάντησε το πλήρωμα (….ο θεός να το κάνει). Και το σκάφος σάλπαρε, με τις φωνές των “ναυτικών” να ακούγονται σε όλο το Κρητικό πέλαγος.Continue reading “Θαλασσινές ιστορίες.”
Μη φύγεις Βαλεντίνε, θα φαρμακωθώ!
Ένα μεγάλο γκρίζο πέπλο σκεπάζει τον βίο και την πολιτεία του αγίου με τις μεγαλύτερες επιτυχίες ever στο ενεργητικό του. Saint Valentine! Ο Sakiiiisss τη εποχής του! Με λεπτομέρειες κανείς δεν ξέρει από πού ακριβώς κρατούσε η σκούφια του και τι ακριβώς έγινε και αγιοποιήθηκε. Το σίγουρο ήταν ότι υπήρξε Ιταλός (από τότε ξεκίνησε ηContinue reading “Μη φύγεις Βαλεντίνε, θα φαρμακωθώ!”
Κυριακάτικα μεσημέρια…τότε, τώρα, ίδιο αγαπημένο μοτίβο
Είναι και αυτά τα Σαββατοκύριακα, όταν είμαι σπίτι (πράγμα σπανιότατο, αλλά ουχί απίθανο 🙂 ) που “τρώγομαι” με τα ρούχα μου και αρχίζω και ανασκαλεύω διάφορα πράγματα, μνήμες, βιβλία, συνταγές, μουσικές, χαρτιά και ό,τι άλλο περάσει από το μυαλό. Ειδικά, τα κυριακάτικα μεσημέρια, μ΄αρέσει να”διακτινίζομαι” στα παιδικά χρόνια, που είναι για όλους τα πιο όμορφα,Continue reading “Κυριακάτικα μεσημέρια…τότε, τώρα, ίδιο αγαπημένο μοτίβο”
Πεπορέ... 