Το να μπορείς να μιλάς, συζητώντας προφορικά ή γραπτά, ανταλλάσσοντας απόψεις με ανθρώπους που σέβεσαι, εκτιμάς και αγαπάς είναι πολύτιμο. Οποιαδήποτε ώρα του 24ωρου κι αν γίνεται αυτό, όση κούραση κι αν υπάρχει. Έχει ξεχωριστή αξία. Ο Fernando Pessoa έχει πει, “η αξία των πραγμάτων δεν εξαρτάται από το χρόνο που διαρκούν, αλλά από τηνContinue reading “Επικοινωνία”
Category Archives: Διάφορα
Φθινόπωρο
Τα κλειδιά του σπιτιού τα δίνεις το πολύ σε δυο-τρεις ανθρώπους – κολλητούς – που εμπιστεύεσαι. Και αυτοί ξέρουν πώς να σου ομορφύνουν την μέρα σου όταν επιστρέφεις από τις διακοπές σου. Η βροχή που πέφτει δεν σε ενοχλεί γιατί είσαι προσηλωμένος σε όμορφες εικόνες εντός του σπιτιού. Σε λίγο, όταν θα σταματήσει, θα γυρίσειςContinue reading “Φθινόπωρο”
Ο γλυκός μήνας Σεπτέμβριος
Οι πιο ωραίες ώρες δίπλα στη θάλασσα είναι πάντα οι πρωϊνές. Αυτές που περνάς χαζεύοντας την άμμο, τ’αρμυρίκια και τον γυαλό. Απολαμβάνοντας τον πρώτο καφέ της ημέρας, χωμένος μέσα στις σελίδες ενός συναρπαστικού βιβλίου (ας πούμε, το “Έγκλημα στο Νείλο”, της Agatha Christie)..
Με άρωμα λεβάντας…
– Καλημέρα σου όμορφε, του έλεγε συχνά. – Όμορφε;;; άκου όμορφε! φαίνεται τα μάτια θέλουν γιατρό, απαντούσε εκείνος ειρωνικά. – Την ομορφιά του ανθρώπου που αγαπώ τη βλέπω με τα μάτια της καρδιάς μου και αυτά δεν έχουν καμία απολύτως βλάβη, συμπλήρωνε εκείνη. Κανένα σχόλιο εκ μέρους του. Καμιά λέξη. Ποτέ. Απλώς αδιαφορούσε και ταContinue reading “Με άρωμα λεβάντας…”
Lunch – outside again
Η πρώτη έξοδος για φαγητό, μετά από 3 1/2 μήνες. Στο αγαπημένο μου εστιατόριο. Η μέρα ηλιόλουστη. Οι αποστάσεις στον χώρο τηρούνται. Κόσμος μετρημένος. Τα παράθυρα/πόρτες ορθάνοιχτα για όσους κάθονται μέσα. Οι σερβιτόροι όλοι φορούν μάσκα. Κάθομαι στον κήπο. Δίπλα μου βάζω το αντισηπτικό. Χαιρετιόμαστε με τον σερβιτόρο μετά από τόσο καιρό. – “Σήμερα θα πάρωContinue reading “Lunch – outside again”
Η παράξενη γοητεία των φάρων
Πάντα μου άρεσαν και με γοήτευαν οι φάροι. Ήμουν περίεργη να μπω μέσα και να τους εξερευνήσω. Ήθελα να ανέβω εκεί, πάνω-πάνω, και να δω όσα ατενίζουν, έτσι όπως στέκονται αγέρωχοι στο χρόνο. Μου έμοιαζαν, και συνεχίζουν να μου μοιάζουν, σαν πύργοι παραμυθιού. Γοητευτικοί, απόμακροι και μυστηριώδεις. Έχω πάντα συνδεδεμένους τους φάρους με τον υπέροχοContinue reading “Η παράξενη γοητεία των φάρων”
Μέρα Μαγιού, ηλιόλουστη
Ώρα 08.30. Σήμερα, τα πουλιά στα δέντρα έχουν στήσει τρελλό τραγούδι με τα κελαηδίσματα τους. Μια πρωϊνή “συναυλία” που σε γεμίζει ευεξία και γαλήνη. Η μέρα είναι καλοκαιρινή. Η ησυχία βασιλεύει. Απολαμβάνω τον καφέ και το πρωϊνο στο μπαλκόνι. Σε λίγο ο Μάιος φτάνει στα μισά του. Κοιτάω τα φυτά μου και σκέφτομαι ότι φέτοςContinue reading “Μέρα Μαγιού, ηλιόλουστη”
Καθημερινές στιγμές
Μου αρέσει η πρωινή ρουτίνα, χρόνια τώρα. Την χαίρομαι κυρίως τα Σαββατοκύριακα, αλλά αυτή την εποχή ο περιορισμός μου επιτρέπει να την επεκτείνω και τις καθημερινές, έστω κι αν είναι εργάσιμες. Ιδίως όταν ο καιρός είναι καλός με ήλιο και φωτεινός, το πρώτο πράγμα που κάνω είναι να ανοίξω τα παράθυρα μόλις σηκωθώ, νωρίς τοContinue reading “Καθημερινές στιγμές”
Άνοιξη
Άνοιξη και η φύσις οργιάζει. Και σήμερα πρόσεξα ότι έχουν ανθίσει πολλά από τα μπουμπούκια της σκουλαρικιάς στο μπαλκόνι. Αφού την συνεχάρη για το ωραίο θέαμα που μου προσέφερε νωρίς πρωί πρωί – ναι, στα φυτά και στα λουλούδια πρέπει πάντα να μιλάς, όπως και στους ανθρώπους,σε ακούνε και χαίρονται που τα προσέχεις, όπως κιContinue reading “Άνοιξη”
Σαν εξωτερικό θεατρικό σκηνικό
Θα μπορούσε να είναι εξωτερικό σκηνικό για ένα θεατρικό έργο. Αντανακλάσεις, φως και χρώματα, στον ωραιότερο δρόμο των Βρυξελλών, ο οποίος φέρει το όνομα του ανθρώπου που οι Γάλλοι θεωρούν ως τον καλύτερο κλασσικό ποιητή τους, ενώ για πάρα πολλούς είναι και ο καλύτερος Γάλλος λογοτέχνης, του Μολιέρου.
Πεπορέ... 