Ώρα 08.30. Σήμερα, τα πουλιά στα δέντρα έχουν στήσει τρελλό τραγούδι με τα κελαηδίσματα τους. Μια πρωϊνή “συναυλία” που σε γεμίζει ευεξία και γαλήνη. Η μέρα είναι καλοκαιρινή. Η ησυχία βασιλεύει. Απολαμβάνω τον καφέ και το πρωϊνο στο μπαλκόνι.
Σε λίγο ο Μάιος φτάνει στα μισά του. Κοιτάω τα φυτά μου και σκέφτομαι ότι φέτος δεν έβαλα ακόμη γεράνια στα μπαλκόνια. Τα πεθύμησα. “Πρέπει να δρομολόγησω το φύτεμα”, μονολογώ. Πίνω μια γουλιά καφέ και απαντώ στα μηνύματα φίλων, πριν αρχίσω να διαβάζω τις ειδήσεις. Σκέφτομαι πόσο μου έχει λείψει η ιεροτελεστία της χαλαρής ανάγνωσης των κυριακάτικων εφημερίδων. Να ξεκινάς νωρίς νωρίς το πρωί και να τελειώνεις αργά το απόγευμα. “Το καλοκαίρι τώρα πια”, λέω. Σηκώνομαι να χαμηλώσω λίγο την θερμοκρασία του φαγητού στο φούρνο. Μια ανοιξιάτικη τάρτα λαχανικών που θα τη συνοδεύσω μια δροσερή εποχιακή σαλάτα. Για επιδόρπιο έχω ετοιμάσει φράουλες “μαριναρισμένες” σε κονιάκ. Εν αναμονή του διαλλείματος για μεσημεριανό, λοιπόν.
Ώρα να ανοίξω το λαπτοπ. Σε λίγο ξεκίνα η τηλεργασία.
Πεπορέ... 