Σκέψεις μιας Τρίτης

Παλιά συνήθιζα να κοιμάμαι πολύ νωρίς. Εδώ και λίγους μήνες όχι πια. Παρόλα αυτά, πάντα συνεχίζω να ξυπνάω από το χάραμα. Και περιέργως, αισθάνομαι ξεκούραστη, ακόμη και με λιγότερες ώρες ύπνου. Ηρεμη, χαλαρή. Γεμάτη ενέργεια. Μάλλον είναι αυτό το ανάλαφρο συναίσθημα που έχω εκ γενετής όσον αφορά τη διάθεση και τους προβληματισμούς. Ο περιορισμός στο σπίτι, για μένα δεν λειτούργησε καθόλου ως στέρηση ελευθερίας. Η επικοινωνία μπορεί να γίνει ακόμα και με κλειστές πόρτες. Ο νους ταξιδεύει πάντα και παντού. Η απάντηση είναι ναι. Είσαι και αισθάνεσαι έτοιμος, για όλα. Να ανακαλύψεις, να συνπορευτείς, να “ζεσταθείς”.

Χθες ξενύχτησα, βλέποντας ένα ιδιαίτερο γουέστερν που ξεφεύγει από τα συνηθισμένα πρότυπα του ειδους, το “Stalking moon”, με τον Γκρέγκορι Πεκ. Κάποια στιγμή κοιτώντας έξω από το παράθυρο, παρατήρησα ότι είχε σχεδόν ολοκληρωθεί η πανσέληνος και φώτιζε τον ουρανό. Σήμερα θα είναι πλήρης. Ολοστρόγγυλη και ροζ. “Ροζ υπερπανσέληνος» όπως ονομάζεται, καθώς είναι η εποχή που ανθίζει ένα συγκεκριμένο είδος ροζ άγριων λουλουδιών. Το ίδιο ροζ είναι και οι γιαπωνέζικες κερασιές που ήδη έχουν αρχίσει να ανθίζουν στη γειτονιά.