Σήμερα σηκώθηκα πολύ νωρίς. Ετοίμασα τον καφέ και κάθησα να τον απολαύσω στο πάσο της κουζίνας, χαζεύοντας έξω από την ανοιχτή μπαλκονόπορτα, πριν βγω για έναν περίπατο στη γειτονιά. Όλα ήσυχα, παρότι η μέρα είναι γιορτινή. Στο δρόμο, συνάντησα μόνο ένα νεαρό ζευγάρι που έκανε jogging.
Τα χρώματα που κυριαρχούν εδώ το Πάσχα, είναι το κίτρινο και το πράσινο αντί του κόκκινου. Καθένα χρώμα βέβαια έχει τη δική του σημασία, και για τους καθολικούς και για τους ορθόδοξους. Αυγά δεν βάφουν, όμως παντού συναντάς πολύχρωμες συσκευασίες από σοκολατένια αυγουλάκια τυλιγμένα σε χρυσόχαρτο. Κατά την επιστροφή, ηχούσε χαρμόσυνα από την πλατεία η καμπάνα της εκκλησίας. Βάγια φέτος δεν υπάρχουν, εκ των πραγμάτων. Έχω, όμως, μια μεγάλη δάφνη στο μπαλκόνι που τα αντικαθιστά, κατά κάποιο τρόπο.
Έβαλα στον φούρνο το φαγητό της Κυριακής των Βαΐων, ψάρι. Σολομός με λεμόνι, ρίγανη, δάφνη και χοντρό αλάτι. Περιμένοντάς το να ψηθεί, κάθομαι στο μπαλκόνι και παρατηρώ τον διπλανό κήπο. Διακρίνω ότι στο δέντρο έχουν τοποθετήσει ξύλινα σπιτάκια, με τροφή για τα πουλιά. Στην μικρή πέργκολα-καμάρα έχουν ήδη αρχίζει να ανθίζουν τα κίτρινα άνθη. Η αισιοδοξία ενάντια στις αντιξοότητες. Παίρνω ένα περιοδικό για το σπίτι και αρχίζω να το ξεφυλλίζω. Εν τω μεταξύ, το ψάρι μοσχομυρίζει στην κουζίνα.
Το να μένουμε σπίτι και για το Πάσχα έχει και τις όμορφες στιγμές του.
Πεπορέ... 