Το ροδόδεντρο έχει γεμίσει μπουμπούκια και είναι έτοιμο να ανθίσει. Μάλλον γιατί του άλλαξα θέση στο μπαλκόνι, ώστε να βοηθηθεί. Το κατάλαβε, δεν φοβήθηκε την αλλαγή και δέχτηκε να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα. Μπορεί να μην είναι κοντά με τα υπόλοιπα φυτά, αλλά είναι στην ίδια πλευρά και επικοινωνούν μεταξύ τους. Έτσι, κανένα δεν αισθάνεται ανασφάλεια γιατί αλληλοσυμπληρώνονται στο χώρο. Ποτίζονται καθημερινά και δέχονται ευχάριστα το λίπασμα που κάνει τα φύλλα τους να πρασινίσουν.
Τα φυτά είναι σαν τους ανθρώπους. Πρέπει να τα αγαπάς, να τους μιλάς και να τα κατανοείς. Ακόμη κι αν κιτρινίζει το φύλλωμα τους κάποια στιγμή, σκαλίζεις το χώμα τους με προσοχή, βάζεις ειδικές βιταμίνες και αυτά ξανανθίζουν στο διαμορφωμένο περιβάλλον. Μάχονται ενάντια στο χρόνο με θάρρος, αργά και σταθερά, γιατί επιθυμούν τη διάρκεια που θα τα κάνει να απολαύσουν τη φύση, χωρίς να θέτουν σε “κίνδυνο” τους ανθρώπους που τα φροντίζουν και τα προσέχουν. Σκορπούν ομορφιά και δέχονται φροντίδα. Δούναι και λαβείν.
Πεπορέ... 