Όσο και να σε πονάει, με τον καιρό, σιγά σιγά, συνηθίζεται και γίνεται μέρος της καθημερινότητας σου. Αυτοί που αγαπούσες έφυγαν. Είναι γεγονός. Όσο και να θέλεις να γυρίσεις το χρόνο πίσω, η πραγματικότητα δεν αλλάζει.
Οι αναμνήσεις, όμως, που σου έχουν χαρίσει, μένουν πάντα μέσα σου και ομορφαίνουν τις εικόνες και τις στιγμές κάθε φορά που τους σκέφτεσαι. Τί τους άρεσε, με τί γέλαγαν, τί τους θύμωνε, ποιό φαγητό αγαπούσαν, με ποιό γλυκό ενθουσιάζονταν, πώς σε φώναζαν. Και ξέρεις ότι κάποια μέρα, σε κάποιο άλλο μέρος, θα ξανασυναντηθείτε.
Με μια θετική ματιά, μπορείς να πεις ότι είναι κι αυτό μια μορφή χαράς και ευτυχίας.
Όπως έλεγε και ο Γεώργιος Δροσίνης, “η αληθινή ευτυχία βρίσκεται στις αναμνήσεις και στις ελπίδες“!
Πεπορέ... 