Ένα τραγούδι, μια ιστορία – “Nosotros” (“Εμείς”), bolero

Ένα από τα πιο συναισθηματικά φορτισμένα θρυλικά boleros είναι το κουβανέζικο “Nosotros” (Εμείς), το θέμα του οποίου περικλείει ένα δράμα γεμάτο αγάπη, πάθος, αρρώστια και θάνατο. Ένα bolero συνώνυμο της λύπης, της μελαγχολίας και της αγάπης.

Σίγουρα έχετε ακούσει το συγκεκριμένο τραγούδι, αφού είναι στο ρεπερτόριο όλων των τραγουδιστών και των γκρουπ. Παρόλο που το “Nosotros” γράφτηκε στην Κούβα πριν από περισσότερα από 75 χρόνια, ποτέ δεν έπαψε να εμπνέει με τον ρομαντισμό και το συναίσθημα που περιέχει. Με την πάροδο του χρόνου έχει ερμηνευθεί από τους πιο επιτυχημένους τραγουδιστές της Λατινικής Αμερικής και της Ισπανίας, από τον Fernando Fernández και την Sara Montiel μέχρι τον Luis Miguel και από τους Los Panchos μέχρι τον Plácido Domingo.

Το τραγούδι βασίζεται σε μια πραγματική, δραματική, ιστορία που διαδραατίστηκε στην Αβάνα της Κούβας, στις αρχές της δεκαετίας του ΄40: ένας ερωτευμένος νέος άντρας πρέπει να αποχωριστεί την αγαπημένη του για να μην της προκαλέσει θλίψη (αφού πρόκειται να πεθάνει) και έτσι λέει το αντίο χωρίς να της δώσει περαιτέρω εξηγήσεις. Αυτή η ιστορία έδωσε ζωή στον μύθο που περιβάλλει το τραγούδι. Ο νεαρός συνθέτης Pedro Junco, είχε διάφορες ρομαντικές περιπέτειες στη σύντομη ζωή του, αλλά τίποτε το σοβαρό. Ώσπου γνωρίζει και ερωτεύεται παράφορα μια όμορφη νεαρή από πλούσια οικογένεια. Τα αισθήματα είναι αμοιβαίο αλλά όπως συμβαίνει συνήθως, ο πλούσιος πατέρας απαγορεύει στον συνθέτη να συναντά την κόρη του. Έτσι οι δύο νέοι αναγκάζονται να συναντιούνται κρυφά και να χαίρονται την αγάπη τους.

Ώσπου στις αρχές της δεκαετίας του ‘40, και λίγο καιρό αφού ο συνθέτης έχει συμπληρώσει τα 23 του χρόνια, προσβάλλεται από φυματίωση, μια αρρώστια που εκείνη την εποχή ήταν ανίατη. Για να μην μολύνει αυτούς που αγαπούσε και ήταν κοντά του, ο συνθέτης έπρεπε να απομονωθεί σύντομα. Έτσι μπαίνει σε νοσοκομείο μακριά από την Αβάνα χωρίς να μπορεί να πει τον λόγο της εξαφάνισής του στην αγαπημένη του. Εξάλλου ήξερε ότι θα πέθαινε. Στο διάστημα που ήταν στο νοσοκομείο, ο Pedro έγραψε ένα γράμμα στην αγαπημένη του για να της πει αντίο. Πώς όμως να της το στείλει, αφού ο πατέρας της τής είχε απαγορεύσει κάθε επαφή μαζί του και θα υποπτευόταν αν λάβαινε η κόρη του μια επιστολή.

Έτσι αποφάσισε να μετατρέψει την επιστολή σε τραγούδι και ζήτησε από έναν φίλο του τραγουδιστή να το ερμηνεύσει στο ραδιόφωνο κατά τη διάρκεια μιας εκπομπής που ήξερε ότι η αγαπημένη του άκουγε κάθε βράδυ. Εκείνη, όταν άκουσε το τραγούδι κατάλαβε την δραματική κατάσταση και έτρεξε αμέσως στο νοσοκομείο για να τον δει. Ήταν όμως πολύ αργά: ο Pedrito Junco είχε πεθάνει πριν από λίγες ώρες.

Το κοινό έμαθε την δραματική ιστορία του τραγουδιού και έτσι αυτο διαδόθηκε σε όλη την Λατινική Αμερική, και όχι μόνο, μέσω διαφορετικών ηχογραφήσεων.

Σήμερα, αποτελεί ένα από τα πιο γνωστά ισπανόφωνα ρομαντικά θέματα.

Ο Pedro Junco, είχε γράψει άλλα 30 boleros, αλλά κανένα τους δεν μπόρεσε ποτέ να ανταγωνιστεί τη μοναδικότητα του “Nosotros”. Όποιος ακούσει αυτό το τραγούδι μπορεί να το καταλάβει αμέσως.

Nosotros

Atiendeme, quiero decirte algo, que quizás no esperes, doloroso tal vez,
Escúchame, que aunque me duela el alma, yo necesito hablarte, y así lo haré.
Nosotros, que fuimos tan sinceros, que desde que nos vimos, amándonos estamos
Nosotros, que del amor hicimos, un sol maravilloso, romance tan divino
Nosotros, que nos queremos tanto, debemos separarnos, no me preguntes más
No es falta de cariño, te quiero con el alma, te juro que te adoro, y en nombre de este amor y por tu bien te digo adiós.

Πρόσεξέ με, θέλω να σου πω κάτι, που ίσως δεν το περιμένεις, κάτι γεμάτο πόνο
Άκουσέ με, παρόλο που με πονάει η ψυχή μου, έχω ανάγκη να σου μιλήσω και αυτό θα κάνω
Εμείς, που είμασταν τόσο ειλικρινείς, που από την πρώτη στιγμή που ειδωθήκαμε, αγαπηθήκαμε αμέσως
Εμείς, που μετατρέψαμε την αγάπη σε έναν υπέροχο ήλιο και σε ένα θεϊκό ειδύλλιο
Εμείς, που αγαπιόμαστε τόσο, πρέπει να χωρίσουμε, μη με ρωτάς περισσότερα
Δεν είναι ότι δεν σε αγαπώ, σε αγαπώ με όλη μου την ψυχή, στο ορκίζομαι ότι σε λατρεύω και στο όνομα αυτής της αγάπης και για το δικό σου καλό πρέπει να σου πω αντίο.