Το συγκεκριμένο τραγούδι, “El Camino de la Vida”, το συνέθεσε ο Κολομβιανός μαέστρος Hector Ochoa Cárdenas, μία Κυριακή του Σεπτεμβρίου του 1986, ενώ το 1999 εξελέγη από την Κολομβιανή Μουσική Ακαδημία ως το «ωραιότερο τραγούδι της χώρας για τον 20ο αιώνα»!
Ο ρυθμός του είναι vals peruano (βαλς κρεολέζικου τύπου). Πρόκειται για ένα πολύ ιδιαίτερο τραγούδι, το οποίο περιγράφει το μονοπάτι της ζωής του ανθρώπου, με έναν πολύ ξεχωριστό, ευχάριστο και αληθινό τρόπο.
Οι στίχοι του σε κάνουν να σκεφτείς κάθε βήμα που έχεις κάνει ή θα κάνεις στη ζωή. Ακούγοντάς το αναγνωρίζεις τον εαυτό σου, είτε σε κάποια σημεία είτε στο σύνολο. Αποτελεί έναν ύμνο στα παιδιά, στην οικογένεια, στην αγάπη και στη ζωή. Μέσα από τους στίχους τους βλέπεις το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον για το οποίο πρέπει να είσαι προετοιμασμένος. Αντιλαμβάνεσαι ότι η ζωή στην πραγματικότητα είναι πολύ σύντομη, με τις χαρές της αλλά και τις λύπες της. Αντιλαμβάνεσαι την αξία της οικογένειας, σκέφτεσαι πώς μπορείς να ευχαριστηθείς όσο το δυνατόν καλύτερα τον χρόνο ζώντας το σήμερα, με ένταση, αγάπη και όρεξη.
Επικεντρώνεσαι στη σημασία που έχει να απολαμβάνεις τις στιγμές (μικρές ή μεγάλες) με τα παιδιά σου, τον σύντροφό σου, τους γονείς σου, τα αδέρφια σου, τους φίλους σου.
Γιατί, εν τέλει, το σύνολο αυτών των στιγμών είναι το παζλ της ζωή σου και αυτό το σύνολο την κάνει μια τεράστια, όμορφη ανάμνηση. Μια ζωή γεμάτη, πραγματοποιώντας τα όνειρά σου κοντά σε αυτούς που στα ομορφαίνουν, αυτούς που αγαπάς πραγματικά!
Το τραγούδι «El Camino de la vida» έχει περισσότερες από 40 ηχογραφήσεις και έχει πουλήσει 2 εκατομμύρια αντίγραφα, ενώ στην Κολομβία, αποτελεί τον ύμνο των γενεθλίων όλων των παππούδων.
Εν περιλήψει, οι στίχοι του τραγουδιού είναι σαν ένας διάλογος, ανάμεσα σε ένα ζευγάρι: Στον πρώτο του στίχο αναφέρεται στην παιδική ηλικία η οποία περνάει τόσο γρήγορα, όπως ο άνεμος. Στον δεύτερο στίχο μιλά για την εφηβεία, τα παιχνίδια, τους φίλους, το σχολείο και το ότι σε αυτή την ηλικία αρχίζουν να καλλιεργούνται τα όνειρα. Ο τρίτος και ο τέταρτος στίχος αναφέρονται στην πρώτη αγάπη, στον πόνο και τη χαρά που αυτή φέρνει στη ζωή του ανθρώπου, και στην δημιουργία της οικογένειας. Ο πέμπτος και ο έκτος στίχος αναφέρονται στην ευτυχία που φέρνουν τα παιδιά τα οποία είναι η συνέχεια των γονιών τους, ενώ στον τελευταίο στίχο – αφού αναφέρεται το πόσο δύσκολο είναι να βλέπεις να παιδιά να φεύγουν μακριά από τους γονείς όταν μεγαλώνουν – ο ένας σύντροφος απευθυνόμενος στον άλλο, τον παρακαλεί όταν πια τα παιδιά φύγουν και αυτοί μείνουν μόνοι στη ζωή, να μην τον εγκαταλείψει και να συνεχίσει να είναι στο πλευρό του, μαζί του.. “… όταν κάποια απο αυτά (τα παιδιά) φύγουν … και το κρύο της μοναξιάς τυλίξει την καρδιά μας, σε παρακαλώ αγάπη μου, όπως παρακαλώ και τον Θεό όταν γεράσω, να συνεχίσεις να είσαι μαζί μου, δίπλα μου…”,
«El camino de la vida»
De prisa como el viento van pasando, los días y las noches de la infancia,
Un ángel nos depara sus cuidados, mientras sus manos tejen las distancias.
Después llegan los años juveniles, los juegos, los amigos, el colegio
El alma ya define sus perfiles y empieza el corazón de pronto a cultivar un sueño.
Y brotan como manantial las mieles del primer amor, el alma ya quiere volar y vuela tras una ilusión,
Y aprendemos que el dolor y la alegría son la esencia permanente de la vida.
Y luego cuando somos dos luchando por un ideal, formamos un nido de amor, refugio que se llama hogar,
Y empezamos otra etapa del camino, un hombre, una mujer, unidos por la fe y la esperanza.
Los frutos de la unión que Dios bendijo alegran el hogar con su presencia,
A quien se quiere más si no a los hijos, son la prolongación de la existencia.
Después cuantos esfuerzos y desvelos para que no les falta nunca nada
Para que cuando crezcan lleguen lejos y pueden alcanzar esa felicidad tan anhelada.
Mas luego cuando ellos se van, algunos sin decir adiós, el frio de la soledad golpea nuestro corazón,
Es por eso Amor Mío que te pido, como le pido a Dios si llego a la vejez, que estés conmigo.
Πεπορέ... 