Η Φιλίτσα Φογκ στη γλυκιά, μυρωδάτη πατρίδα του πόρτο – Πόρτο, Πορτογαλία

Η απόφαση για την επιλογή του συγκεκριμένου προορισμού ήταν θέμα μερικών λεπτών. Εξάλλου, όπως ήδη έχω δηλώσει κατά καιρούς, μπορεί να έχω δει και να έχω δει μέρη στην υφήλιο, όμορφα, άσχημα, περίεργα, κανονικά, αλλά τον ρομαντισμό και την γλύκα της Πορτογαλίας δεν τα βγάζει κανένα! Ούτε Παρίσια, ούτε Βερολίνα, ούτε Ιταλίες και αηδίες,  ούτε Σαντορίνες, ούτε τιποτε απολύτως!

Μακράν η πιό γλυκιά και ρομαντική πρωτεύουσα, τουλάχιστον της Ευρώπης, η Λισαβώνα, δίνει επάξια τα σκήπτρα και το δεύτερο βραβείο για να την ακολουθήσει στο Πόρτο. Η πόλη είναι γλυκιά σαν το ομώνυμο κρασί της και τόσο νόστιμη όσο τα pasteis de nata της πασπαλισμένα με μυρωδάτη, νόστιμη κανέλα! Μάλιστα, όπως το ακούτε. Και όπως λένε οι γνωρίζοντες, τα ωραιότερα παστέϊς ντε νάτα υπάρχουν στο Πόρτο. Και μην περιμένετε από μενα να σας πω ότι δεν ισχύει, γιατί η αγάπη μου για την κανέλα είναι γνωστή στην υφήλιο, άρα οτιδήποτε με κανέλα αυτόματα αναβαθμίζεται σε θεϊκό.

Το ταξίδι στο Πόρτο, μετά από δέκα+ χρόνια έκρυβε εκπλήξεις πολλές και όμορφες. Μια διαφορετική πόλη, γεμάτη κόσμο, τουρισμό, ζωντανή. Ένα μέρος που άνετα δηλώνεις ότι θέλεις να ζήσεις. Καθαρή, ανθρώπινη, με ευγενέστατους κατοίκους (όπως άλλωστε όλη η Πορτογαλία), εξυπηρετικούς. Ανθρώπους που αγαπούν την πόλη τους και αυτό φαίνεται παντού. Σε κάθε μέρος της, σε κάθε λέξη τους σε κάθε πράξη τους.

Η ιστορία του Πόρτο όπως και όλης της χώρας γνωστή σε όλο τον πλανήτη. Η πόλη είναι ένα ζωντανό μουσείο, με υπέροχα αξιοθέατα, μοναδικές εκκλησίες με υπέροχα αζουλέζος ή αθουλέχος ή όπως θέλετε πείτε τα, ajulejos, πάρκα, αγάλματα, καφέ, ταβέρνες, εστιατόρια, μπαρ. Μια πόλη χτισμένη σε λόφους, εξ ου και οι ανηφόρες και κατηφόρες και τα σκαλιά και τα τελεφερίκ.

Διασχίζεται από τα ιστορικά και κουκλίστικα τραμ της, όπως αυτά που βλέπουμε στην Λισαβώνα, πήζει στην κίνηση και το μποτιλιάρισμα, αλλά όλοι παραμένουν κουλ και χαλαροί, όπως είναι γενικά οι Πορτογάλοι.

Οι γλάροι διασχίζουν τον ουρανό της πόλης από άκρη σ΄άκρη. Τους βρίσκεις παντού. Άνετα μπορείς να ονομάσεις την πόλη, η πόλη των γλάρων. Εκτός από την πόλη του πόρτο, βεβαίως-βεβαίως. Κάθε γωνιά της μοσχομυρίζει γλυκό κρασί πόρτο, άσπρο-κόκκινο-ή ροζέ η γλύκα είναι η ίδια. Ένας έρωτας για τον ουρανίσκο και την γεύση!

Σε μια πόλη που έχεις πάει αρκετές φορές, ένα είναι σίγουρο. Όταν βρεθείς εκεί γι αένα σαββατοκύριακο δεν πλησιάζει ούτε απ΄έξω τα  μουσεία! Ειδικά όταν ο καιρός είναι ηλιόλουστος με 25^οC, το τελευταίο που θέλεις είναι να πας να κλειστείς σε τέσσερεις τοίχους όσο ωραίοι και μαγευτικοί και αν είναι αυτοί.

Το αυτό έπραξα και εγώ. Φτάνοντας στην πόλη, με περίμεναν δύο πολύ καλοί φίλοι. Ο ένας διαμένων εκεί και ο άλλος ταξιδιώτης από κούνια όπως η αφεντιά μου. Οπότε όπως καταλαβαίνετε, υπήρχε όλο το πακέτο για μια ιδιαίτερη και μοναδική διασκέδαση και εξόρμηση.

Το ραντεβού για τη συνάντηση δώθηκε στο πάρκο Jardim das oliveiras, απέναντι από την υπέροχη εκκλησία Igreja e Τorre dos Clérigos η οποία ιδρύθηκε το 1732. Αυτο που εντυπωσιάζει είναι ο πύργος-ρολόι  ύψους 75 μέτρων. Η είσοδος του πάρκου, εντυπωσιακή, όπως και ο χώρος του. Αποτελεί κάτι σαν συνέχεια του Πανεπιστημίου του Πόρτο το οποίο βρίσκεται ακριβώς δίπλα και γι΄αυτό ήταν και γεμάτο φοιτητές που λιάζονταν σαν τα σαλιγκάρια στον ήλιο, τρώγοντας παγωτό.

Κατηφορίζοντας το πάρκο, συναντηθήκαμε με το πασίγνωστο βιβλιοπωλείο Livraria Lello, ένα από τα ωραιότερα βιβλιοπωλεία της Ευρώπης και το παλαιότερο του Πόρτο. Η αίσθηση μπαίνοντας και θαυμάζοντας τους χώρους του, μοναδική. Το βιβλιοπωλείο μοιάζει σαν ένας καθεδρικός ναός σε μικρογραφία. Με τον ξύλινο διάκοσμό της, την στριφογυριστή σκάλα της με τα κατακόκκινα σκαλιά, τα άπειρα βιβλία του, και τον ειδικά αφιερωμένο στον Χάρρυ Πότερ χώρο του, σε διακτινίζει στην κυριολεξία σε κάποια άλλη εποχή σε κάποια άλλη μαγική στιγμή. Λέγεται ότι η συγγραφέας του Χάρυ Πότερ, JK Rowling, ήταν φανατική πελάτης του βιβλιοπωλείου και ήταν ο χώρος που την ενέπνευσε να γράψει μεγάλο μέρος του βιβλίου της.

Αφού θαυμάσαμε τον υπέροχο αυτό βιβλιοχώρο, διασχίσαμε την πλατεία Praça de G. Teixeira όπου το χαρακτηριστικό της είναι το περίφημο συντριβάνι των λεόντων που υπάρχει στo κέντρο της, εξ oυ και η ονομασία με την οποία την αποκαλούν όλοι, πλατεία των Λεόντων. Απέναντι από το συντριβάνι δεσπόζει το υπέροχο κτίριο του Πανεπιστημίου και στη γωνία βρίσκεται η εμβληματική εκκλησία Igreja do Carmo σε στυλ μπαρόκ και με τον τοίχο της διακοσμημένο με τα περίφημα αζουλέζος.

Τελειώνοντας την ιεροτελεστία του καφέ, και δεδομένου ότι υπήρχε διαθέσιμο μεταφορικό όχημα, η απόφαση για την συνέχεια ήταν μία και μοναδική. Θάλασσα, Ατλαντικός ωκεανός, περπάτημα και δείπνο. Η περίφημη περιοχή Foz do Douro!

Η διαδρομή, απλά ονειρεμένη. Ο ήλιος να λαμπιρίζει στο νερό του ποταμού Douro που διασχίζει το Πόρτο και να απλώνει τις ακτίνες του μέχρι το σημείο που ο ποταμός συναντά τον ωκεανό και χάνεται στο βάθος.

Χώροι για ποδήλατα, για περπάτημα, φοίνικες, κατοικίες, βάρκες να λικνίζονται στα ήρεμα νερά. Και μετά από μια μεγάλη διαδρομή, φτάσαμε σε αυτό που σε κάνει να θέλεις να ανοίξεις φτερά και να πετάξεις. Ο ωκεανός. Με τα νερά του να αφρίζουν και να βγαίνουν σε κύματα στην ακτή, με τον φάρο να τον αγναντεύει στην άκρη. Το σούρουπο μας βρήκε για φαγητό στο ωραιότατο εστιατόριο Bocca δίπλα στον ποταμό, με το βλέμα στον ωκεανό. Στο βάθος το φωτισμένο Πόρτο μας έκανε βραδυνή πρόποση με ένα κόκκινο πόρτο.

Η επόμενη μέρα ήταν όλη αφιερωμένη σε μερικά εμβληματικά αξιοθέτα της πόλης εν συντομία για να έχουμε μετά όλον τον χρόνο να αφιερωθούμε στο κρασί και στο νερό.

Πλατεία Praça da Batalha, σήμα κατατεθέν της η εκκλησία του Santo Ildefonso. Χτισμένη στις αρχές του 18^ου αιώνα, ειναι ολόκληρη ένα κόσμημα μέσα και έξω. Αζουλέζος εξω, εντυπωσιακα βιτρώ στο εσωτερικό. Στο μικρό κηπάκι δίπλα στην καγκελένια είσοδο, ένας γλάρος είχε κάνει μια στάση να ξεκουραστεί.

H πλατεία της Ελευθερίας, Praça da Liberdade με την πασίγνωστη Avenida dos Aliados να την διασχίζει και με τα πανέμορφα κτίρια με τις γαλλικές façades που τα διακοσμούν γύρω γύρω με το θεαματικό Δημαρχείο της πόλης στο βάθος, ενώ στην πλατεία δεσπόζει το άγαλμα του Dom Pedro IV, βασιλιά της Πορτογαλίας και πρώτο Αυτοκράτορα της Βραζιλίας με το όνομα Pedro I.

To μέγαρο μουσικής της πόλης, το περίφημο Casa da Música. Αναγνωρισμένο διεθνώς ως μία από τις ωραιότερες κατασκευές του Rem Koolhaas. Η εφημερίδα New York Times το θεωρεί ως έναν από τους σημαντικότερους χώρους παραστάσεων που έχει δημιουργηθεί στα τελευταία εκατό χρόνια! Είναι το καμάρι των κατοίκων του Πόρτο και η ευτυχία των μουσικόφιλων.

Ξέρετε, ότι και να γράψεις για μια πόλη τόσο όμορφη και τόσο ενδιαφέρουσα, υστερούν μπροστά στις εικόνες που αποτυπώνει το βλέμμα σε κάθε στιγμή.

Τί να πρωτοπείς για την παλιά πόλη του Πόρτο, για τον ποταμό του, για τις εντυπωσιακές του γέφυρες, για τα οινοποιεία του κρασιού πόρτο που δεσπόζουν κατά μήκος της απέναντι πλευράς του ποταμού, την Gaia. Τα οινοποεία είναι όλα μαζεμένα σε αυτή την περιοχή λόγω κλιματικών συνθηκών, αφού βρίσκεται κοντά σοτν ωκεανό, έχει την απαραίτητη υγρασία που χρειάζεται και είναι προφυλαγμένη από τον άνεμο. Η παρασκευή του πόρτο είναι πολύ ιδιαίτερη. Και η ξενάγηση σε ένα από τα οινοποιεία είναι πραγματικά ένα από τα ωραιότερα και κατατοπιστικότερα πράγματα που μπορεί να κάνει κανείς όταν επισκεφθεί την πόλη. Ως αντάλλαγμα, έχει την ευχαρίστηση μιας δοκιμής των γνωστών κρασιών και την εμπειρία να επισκεφθεί τους χώρους που φυλάσσονται.

Ένα τόσο όμορφο και γλυκό σαββατοκύριακο έχει έναν και μοναδικό τρόπο για να ολοκληρωθεί. Μια κρουαζιέρα στον ποταμό Douro μέχρι εκεί που συνατά τον Ωκεανό, συνοδευόμενη στην επιστροφή με ένα γλυκό πόρτο με ένα παστέις ντε νάτα στο ιστορικό, κομψό, μπελ επόκ στυλ, εμβληματικό Café Majestic στη Rua de Santa Catarina.

Και έτσι οι εικόνες, οι μυρωδιές και οι γεύσεις μένουν χαραγμένες για πολύ καιρό στα μάτια, στο στόμα και στο μυαλό.