Κάθε νορμάλ άνθρωπος, σηκώνεται το πρωϊ και ετοιμάζεται να αρχίσει την εργασιακή του μέρα. Όταν πρόκειται όμως για την Μέλη, τα πράγματα ανατρέπονται και αλλάζουν κατά 360°! Ποτέ δεν ξέρεις τί σου ξημερώνει. Κάθε μέρα σηκώνεται και θεωρεί ότι πρέπει να αφήσει το αποτύπωμά της στην γειτονιά του Παλαιού Φαλήρου και των περιχώρων.
Σήμερα το πρωϊ, ας πούμε, σηκώθηκε και αφού έφτιαξε τον καφέ της (έφτιαξε και του Ζανό, περιέργως, κάτι για το οποίο ο χριστιανός ακόμη σταυροκοπιέται, αλλά επειδή έχει πολλή δουλειά στο γραφείο, το σημείωσε σε ένα χαρτάκι να το εξετάσει αργότερα) και αποφάσισε ότι το μενού της ημέρας της θα περιέχει Κοέλιο με εσάνς Μπουκάϊ. Άρχισε, λοιπόν, να ποστάρει, πρωϊ-πρωϊ, ό,τι μπορεί να φανταστεί ο ανθρώπινος νους. Την τιμητική τους, αυτή τη φορά, είχαν τα αποφθέγματα, ξέρετε αυτά που μένουν στην ιστορία και τα αναπαράγουμε, τύπου:
– “Σ΄αυτό το σπίτι είμαστε αληθινοί και κάνουμε λάθη”
Βασικά, σε αυτό το σπίτι έχω παρατηρήσει ότι πολλά λάθη γίνονται, αλλά το προσπερνάμε.
– “Περνάμε καλά και δίνουμε αγκαλιές”
Να σημειώσω εδώ ότι εμένα δεν μου έχουν δώσει ποτέ καμία αγκαλιά και ας μου λένε ότι περνάμε καλά όταν βρισκόμαστε, αυτό το καταθέτω ως φακτ για να μην νομίζετε ότι στην οικία Μελιζανό όλα είναι ρόδινα, όπως παρουσιάζονται κατά καιρούς από την ιδιοκτήτρια. Γιατί αν δεν βγούμε εμείς να το ομολογήσουμε ποιος θα τολμήσει να το κάνει!
– “Ζητάμε συγνώμη και δίνουμε δεύτερες ευκαιρίες”
Εχμ.., εδώ δεν έχω σχόλιο – συμφωνώ, γιατί όταν μου έσπασε την λίμα μου πέρσι στη γιορτή της γειτονιάς για την έλευση της άνοιξης (ναι έχουμε και τέτοια, δυστυχώς, αφήστε θα σας τα περιγράψω άλλη στιγμή) και συγνώμη ζήτησε και μου έδωσε και μια δεύτερη λίμα από την συλλογή Σανέλ που έχει στο τρίτο μπάνιο της οικίας.
– “Είμαστε υπομονετικοί, είμαστε ζωντανοί, συγχωρούμε και αγαπάμε”
Υπομονετικά είναι και τα λάστιχα αλλά κάποια στιγμή σκάνε (βλέπε Ζανό, ήρωας!). Τώρα το “ζωντανοί”, μάλλον κολλάει στο τραγούδι της Πρωτοψάλτη που της αρέσει και μας έχει πρήξει να το τραγουδάει δεκαπέντε ημερησίως. Όμως είναι αλήθεια ότι συγχωρεί, όχι γιατί απέκτησε ξαφνικά ένσημα για να μεταμορφωθεί στον Άγιο Παϊσιο, αλλά γιατί δεν μπορεί να κάνει και διαφορετικά. Αλλιώς ο Ζανό θα πάρει ανάποδες και από άκακο και καλοκάγαθο αρνί θα μεταμορφωθεί σε μαινόμενο ταύρο εν υαλοπωλείω! Και επειδή έχει και άπειρα βάζα μπακαρά και αρτ ντεκό η Μέλη δεν το διακινδυνεύει να τις τα σπάσει και να βρεθεί από το πουθενά στης φυλακής τα σίδερα που είναι για τους λεβέντες και τις λεβέντισσες. Τώρα το ότι αγαπάνε, εντάξει δεν μπορώ να πω τίποτε. Αισθάνονται συμπάθεια για τις χήρες, τα ορφανά, τους άστεγους και τα αδέσποτα. Προς τους μετανάστες, όμως, έχω βάσιμες σοβαρές υποψίες ότι τα αισθήματα διαφέρουν, δεδομένου ότι μένουν μακριά, τους ξεχνούν και τους αφήνουν να ζουν μέσα στη στενοχώρια και τις δύσκολες συνθήκες διαβίωσης σε άγνωστα μέρη χωρίς ένα χέρι συμπαράστασης. Αυτό να σημειωθεί ότι αποτελεί γενικό παράπονο των εν αλλοδαπή κατοικούντων για τους ιδιοκτήτες της γνωστής έπαυλης με θέα-πιάτο τον κόλπο του Παλαιού Φαλήρου, οι οποίοι δεν ξεκουνιούνται ποτέ για να επισκεφθούν συμπολίτες τους που οι ανάγκες της κακούργας κοινωνίας τους έριξαν στα ξένα χέρια. Για το μόνο που ξεκουνιούνται είναι να πάνε δίπλα σε μια αλάνα να χορτάσουν “γαύρους”. Πιφφι, πιφφι, πιφφι. Αυτό το τελευταίο συνδέεται με το πρώτο σχόλιο για τα πολλά λάθη που γίνονται σε αυτό το σπίτι! Όπως βλέπεται η ζωή κάνει κύκλους. Το ίδιο και τα ποστ.
Αυτά είχα να αναφέρω σήμερα. Θα επανέλθω στο μέλλον με άλλα νέα για την βιογραφία της διάσημης κυρίας των Αθηνών κας Μέλης Καραμέλη
Πεπορέ... 