Once upon a time in Athens…
Όπως θα θυμάστε από πέρυσι, η γνωστή κυρία της Αθηναϊκής κοινωνίας Μέλη Καραμέλη, συνεχώς ψάχνει ευκαιρία για πουλ-μουρ. Το τί έκανε την περυσινή σαρακοστή το έγραψε και το είπε μέχρι και το BBC, διαβάστε εδώ BBC !!
Φέτος, ξεκίνησε ήδη από τα Φώτα, να σκέφτεται πώς θα έβαζε φωτιά στην αθηναϊκή κοινωνία ώστε να καταχωρηθεί για άλλη μια φορά στο Τοπ Τεν (για τεν τεν δεν την παίρνει γιατί έχει μακριές κοτσίδες) της best ever αθηναϊκής αποκριάτικης φιέστας.
Σου λέει, “δεν μπορώ να κάνω κάθε χρόνο τα ίδια και τα ίδια. Άσε που έρχονται συνέχεια οι ίδιοι και οι ίδιοι και θα με πάρουν στο ψιλό”.
Μεταξύ άλλων, φέτος, είναι ελεύθερη και παιδιών και σκυλιών. Μεγάλωσαν κι αυτά τα δόλια και γνωρίζοντας τί σημαίνει εθνική γιορτή και σχόλη για την οικία Μελιζανό, παίρνουν τους δρόμους και όπου φύγουν-φύγουν τέτοιες μέρες. Ο σκυλούκος δε της οικογενείας, βγαίνει από νωρίς στην ταράτσα και κάθεται εκεί μεχρι τα μεσάνυχτα για να βρει λίγη ησυχία… Παγώνει, ξεπαγώνει, αλλά σου λέει ο δόλιος, “καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη κατεψυγμένη σκυλοζωή, παρά σαράντα χρόνια Μελοσκλαβιά και φυλακή”! Ένας σύγχρονος Καραϊσκάκης-Χάτσικο, από την αντίθετη πλευρά όμως!
Αυτόν που λυπούνται, βέβαια, όλοι είναι ο κακομοίρης ο Ζανό. Ευγενικός, καλός, ήρεμος, “σαν την λιμνοθάλασσα του Μεσογγολίου”. Δεν ξέρει το όχι. Αλλά και να το ήξερε, άντε να τόλμαγε να το πει. “Πετάει, Ζανό, ο γάϊδαρος;” να ρωτάει η Μέλη, “Πετάει, κοκόνα μου”, να απαντάει συγκαταβατικά ο δυστυχής Ζανό.
Τέλος πάντων, ας αφήσουμε τους ηρωϊκούς σκλάβους της οικογένειας, και ας περάσουμε στον αρχηγό της φυτείας.
Για όσους δεν γνωρίζουν (ακόμα) να πούμε ότι η Μέλη, ξεκινάει τις αποκριατικο-καρναβαλιστικο-κουλουμένιες φιέστες της, επισκεπτόμενη μια μουσική σκηνή, όπως την αναφέρει η ίδια. Για όλους τους υπόλοιπους είναι μπουζουκομάγαζα, αλλά δεν ξεπέφτει η ίδια σε τέτοιους φτηνιάρικους όρους.
Μια χρονιά, θα πάει να δει τον Γιώργο Πικραμένο-σφάχτε με αλύπητα, την άλλη την Ελένη Δακρυσμένη-θα τα βγάλω όλα στη φορά, τώρα, τωρα, τώρα, τώρα, την τρίτη το τρίο Κλαψιάρικη Κομπανία.
Φέτος, για να κάνει τη διαφορά, μας ενημέρωσε από τα μέσα της βδομάδας ότι θα επισκεφτεί κάποιον περφόρμερ μαζί με το αγαπάκι της. Αγαπάκι ειναι ο Ζανό. Γελάνε και τα μαξιλάρια στους καναπέδες, αλλά anyway.
“Και ποιός ειναι αυτός ο, περί ου ο λόγος περφόρμερ, ρε Μέλη;” την ρωτάγαμε οι φίλες της. “Έκπληξη”, απαντούσε εκείνη λες και θα μας ανήγγειλε τον Γιώργο Μαρίνο ή τη Λάϊζα Μινέλι!
Αφού μας έπρηξε, την Παρασκευή το βράδυ μας στέλνει ένα μήνυμα:
“Είμαι πτώμα, μαγειρεύω όλη τη μέρα από σήμερα για την Καθαρή Δευτέρα (η κοπέλα που έχει εσώκλειστη τα κανει εν τω μεταξύ όλα, άσχετο) και σε λίγο πρέπει να ετοιμαστώ να φύγω με το αγαπάκι να πάμε στον περφόρμερ! Στον Μαραβέγια, καλέ!”
“Ποιός είναι αυτός, ρε παιδιά”, να ρωτάμε εμείς.
“Καλέ, ο καλύτερος περφόρμερ στην Ελλάδα”, η απάντηση της Μέλης.
“Τον ξέρει η μάνα του, ρε Μέλη;”, να ξαναρωτάμε εμείς.
“Καλέ, μέχρι και η γειτόνισσα του η Λούλα τον γνωρίζει”, η σοκαριστική απάντηση της Μέλης.
Ε, και αφού μαθαμε ότι τον κύριο αυτόν τον γνώριζε μέχρι και η γειτόνισσά του η Λούλα, είπαμε να μην δώσουμε έκταση στο θέμα και να το αφήσουμε να περάσει αναίμακτα.
Φυσικά, η Μέλη δεν πήγε να ακούσει αυτόν τον….περφόρμερ γιατί τρελάθηκε από τη χαρά του μουσικού οπαδού, αλλά για να μας πρήξει μετά ανεβάζοντας κάθε τρεις και λίγο φώτο από δω με το αγαπάκι, φώτο απο κεί με το κοινό, βίντεο από τη άλλη με τον…περφόρμερ (τώρα τί νας σας πω, περί ορέξεως κολοκυθόπιττα, αλλά αν αυτή είναι η ανάπτυξη που περιμένει ο τόπος, θα μετοικίσω σε έναν απο τους 7 νεοανακαλυφθέντες πλανήτες!)
Το αγαπάκι εν τω μεταξύ εξαφανισμένο από όλες τις φώτο. Κουρέλι, ο δόλιος μετά από 14 ώρες στο γραφείο, το μόνο που ήθελε ήταν να γυρίσει σπίτι να ησυχάσει, να πιεί ενα ποτάκι να χαλαρώσει ν΄ακούσει λίγη lounge μουσικούλα και να πέσει να κοιμηθεί.
Αμ, λογάριαζε όμως χωρίς τον ξενοδόχο! Και νάτον τώρα να σέρνεται στον …περφόρμερ και να αναγκάζεται να χειροκροτεί και να χαμογελά σαν την Γιάννα Αγγελοπούλου Δασκαλάκη – χαμόγελο πάγος!
Από πληροφορίες που διέρρευσαν στον τύπο μάθαμε ότι τα ξημερώματα που γύρισαν σπίτι απείλησε τη Μέλη ότι την επόμενη φορά που θα γίνει αυτό θα κάνει απεργία πείνας. Βέβαια, η αναίσθητη Μέλη, δεν χάλασε τη ζαχαρένια της και με ύφος δώδεκα Καρδιναλίων και ενός Πάπα γύρισε και απάντησε: “Ωχ, καημένο αγαπάκι και τί μου το λές, ούτως η άλλως έχεις παχύνει τώρα τελευταία και χρειάζεται να χάσεις κάποια κιλά!”, και τον έστειλε αδιάβαστο….στο κρεβάτι για ύπνο!
Tο Σάββατο, παραμονή Αποκριάς, πέρασε όλως περιέργως ήσυχα, αναίμακτα και χωρίς υστερίες, εκτός από ενα μεμονωμένο συμβάν.
Η Μέλη είχε κλειστεί στην κουζίνα μαζί με την Τσίου-Λι, τη Φιλιππινέζα υπηρέτρια και ετοίμαζαν τα καθαροδευτεριάικα πιάτα και ταψιά, αφού είχε προσκαλέσει σχεδόν τα δύο τρίτα του πληθυσμού των νοτίων προαστίων!
Ο Ζανό, είχε ξυπνήσει αρκετά νωρίς, είχε συνέλθει κιόλας, είχε πάρει τα πάνω του (αμ, ρε κακομοίρη πού πας κι εσύ, δεν ήξερες δεν ρώταγες;!) και βάζει μια φωνή στη Μέλη, “τί θα γίνει, ρε γυναίκα, με εκείνον τον κάφε, κόκκαλα έχει;!”
Η Τσίου-Λι βλέποντας το μάτι της Μέλης να γυρνάει ανάποδα και να γυαλίζει, κρύφτηκε από το φόβο της μέσα στο φούρνο!
Η Μέλη, πετάει το μαχαίρι στον πάγκο και ανοίγοντας της πόρτα της κουζίνας, με μία τεράστια δρασκελιά βρίσκεται μπροστά στον Ζανό.
“Δεν μου λες αγαπάκι, σε μένα μίλησες;”, τον ρωτάει.
Μούγκα ο Ζανό.
“Μου φαίνεται, ότι πολύ αέρα έχουμε πάρει εδώ μέσα. Άκου χρυσέ μου, εγώ αύριο έχω κόσμο και ετοιμάζω, αν θέλεις καφέ να πας απέναντι στον μπαρμπά-Λευτέρη τον καφετζή να στον ψήσει. Αει….. και σύ κι ο γρύλλος σου!”, και επέστρεψε στην κουζίνα της.
Και ο καλός Θεούλης ξημέρωσε την Κυριακάτικη μέρα του. Κυριακή της Απόκρεω.
Η Μέλη είχε κανονίσει με ομάδα (άκουσον, άκουσον) να πάρει μέρος στο καρναβάλι της γειτονιάς της. Θα ντυνόταν λέει anonymous! Μα καλά, ο αρχηγός της ομάδας ντιπ κόπανος ήταν; Εϊναι ποτέ δυνατόν μια famous Καραμέλη να μετατραπεί σε anonymous;;; Τέλος πάντων, το δέχτηκε, μας είπε, γιατί ήταν για φιλανθρωπικό σκοπό. Τα χρήματα που θα μαζεύονταν θα τα έκαναν πετσετάκια και στη συνέχεια θα τα έβαζαν στην προίκα των ελεύθερων κοριτσιών της γειτονιάς μπας και βρεθεί κανείς και ξεστραβωθεί και τις παντρευτεί. Είχε πρόγραμμα, δεν μπορεί να πει κανείς!
Ντύθηκε, λοιπόν, και πήρε τους δρόμους και τα σοκάκια και γύριζε από δω και απο κει και κουνιόταν σαν τη φρεγάδα το Δεκαπενταύγουστο στην Τήνο. Ο Ζανό, δεν είχε ξεμυτίσει από το σπίτι. Ήθελε να ανοίξει ηγη να τον καταπιεί. Αλλά, υπομένοντας (σαν τον Χρ. Κυριαζή, “υπομένω, περιμένω”) κατάπινε γουλιές από το malt scotch που είχε βάλει να πνίξει τον πόνο του, ενόσω η συμβία το έπαιζε Βασίλισσα του Ρίο Ντε Φαληρέϊο.
Κάποια στιμή, εδέησε ο Θεός και επέστρεψε στην οικία της. Πέταξε τσάντες και παπούτσια στο πάτωμα και έπεσε φαρδιά πλατιά στον καναπέ του ανατολικομεσημβρινού σαλονιού στον πρώτο όροφο της Residence.
“Πέθανα”, βογγούσε και ξαναβογγούσε. “Θα ετοιμάσω το τραπέζι και μετά θα κάνω ένα ποδόλουτρο. Να το στρώσω τουλάχιστον από σήμερα να μην τρέχω αύριο το πρωϊ γιατί έχω να φουρνίσω και κάποια τελευταία φαγητά. Ζανό, σε παρακαλώ αγαπάκι (στο άκουσμα του “σε παρακαλώ”, ο Ζανό κόντεψε να παθει έμφραγμα, το γλύτωσε όλως τυχαίως), μάζεψε όλα τα πράγματα από το μεγάλο τραπέζι των 15 ατόμων και βάλτα με τάξη στον μπουφέ από ξύλο κερασιάς, στο τρίτο ράφι δεξιά κάτω από το κινέζικο πορσελάνινο βάζο που μας είχε φέρει δώρο η μαμά στο γάμο μας”.
Και αφού τελείωσαν οι οδηγίες προς ναυτιλομένους και απόμαχους ναυτικούς, και πριν κατευθυνθεί στο μπάνιο για ποδόλουτρο και beauté, έστρωσε το τραπέζι για την επόμενη μέρα, έβαλε όλα τα Κριστόφλ και τα Βιλερουά και Μποχ και είπε σε τόνο που δεν σήκωνε όχι μόνο κουβέντα αλλά ούτε κιχ, “μην τολμήσει κανείς, άνθρωπος ή σκύλος, και πλησιάσει στο χειμερινό σαλόνι, γιατί θα γίνει της Κορέας μαζί με την νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου”.
Η Δευτέρα ξημέρωσε σε κατάσταση πανικού. Η Τσίου-Λι να τρέχει σαν την παλαβή να βάζει τα πράγματα στο τραπέζι, ο σκυλούκος να έχει λουφάξει σε μία γωνιά και να κάνει παρακλήσεις στον Άγιο Φραγκίσκο της Ασίζης, τα παιδιά χαμένα στην κοσμάρα τους και η Μέλη να φυσσάει και να ξεφυσσάει και να συνεγωνίζεται στο τρέξιμο την Φιλιππινέζα υπηρέτρια για να προλάβει να φουρνίσει τα τελευταία και να δώσει τις καθαροδευτεριάτικες πινελιές διακόσμησης στο χώρο.
Είχε ετοιμάσει όχι μόνο για ένα σύνταγμα, αλλά για όλο τον αμερικάνικο στρατό που πολεμάει στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν και στη Συρία!
Λαγάνες, ταραμοσαλάτες, μελιτζανοσαλάτες, ντολμαδάκια γιαλαντζί και πιπερίτσες γεμιστές για ορντέβρ, ταμπουλέ για δροσιστικό (γιατί χωρίς ταμπουλέ δεν θα κατέβαινε στο στομάχι το καλαμαράκι, μη χέσω, βλαχάρα).
Αφήστε δε τα κυρίως πιάτα. Ούτε η Λωξάντρα, όταν τάϊζε όλο το σόι της μαζί με τους μετανάστες από τη Μογγολία! Μελιτζάνες ιμάμ μπαϊλντί, φασόλια χάντρες (χωρίς κουμπιά), μύδια πλακί, σουπιές με πλιγούρι, καλαμαράκια με σπανάκι, χταπόδι στιφάδο (που το χτύπαγε τρία μερόνυχτα για να μαλακώσει), γαριδομακαρονάδα, ρύζι με όστρακα (άδεια, γεμάτα θα σας γελάσω) και άλλα διάφορα.
Πάνω στο μαονένιο τραπέζι, δίπλα στο πιάνο, είχε τοποθετήσει σε περίοπτη θέση τον σιμιγδαλένιο νηστίσιμο χαλβά, μαζί με φρούτα και ξηρούς καρπούς. Έτσι τα είχε δει σε μια παλαβιάρα φίλη της, έτσι τα έκανε κι αυτή. “Μη μας πούν και βλάχους”, συλλογιζόταν όσο στόλιζε.
Και ενώ όλα αυτά γινόντουσαν, ο Ζανό, ζώντας σε ένα παράλληλο σύμπαν, όπου δεν τον άγγιζε κανείς και τίποτε, έφτιαχνε το πρωϊνό του καφεδάκι! Όταν το ετοίμασε, το έβαλε σε ένα δισκάκι, πήρε και την εφημερίδα του και κατευθύνθηκε στο μικρό καθιστικό απαθής. Η Μέλη σε κατάσταση Gladiator! αλλά λόγω της ημέρας και των επισκεπτών που περίμενε, δεν είπε τίποτε.
Ο Ζανό δεν έδινε σημασία. Ρούφαγε το καφεδάκι, ξεφύλλιζε την εφημερίδα και πέρα έβρεχε. Η Μέλη να λυσσάει, αλλά να κάνει ασκήσεις θάρρους για να μην εκραγεί.
Και αφού όλα πλέον ήταν τοποθετημένα με τη σειρά και την τάξη που τους έπρεπε πάνω στο τραπέζι, τα λουλούδια είχαν μπεί στα βάζα και οι σερπαντίνες κρεμόντουσαν από τους πολυελαίους, ξεκίνησε η Μέλη να πάει να ντυθεί και να ετοιμαστεί.
Και ανεβάινοντας τις σκάλες προς την κρεβατοκάμαρα, βάζει μια αγριοφωνάρα στο Ζανό, “τσακίσοοοουυυυυ και ανέβα να ντυθείς, γμτ το φελέκι μου, που ακόμη είσαι με τις πυζάμεεεεεεεεεεςςςςςςς”, που την άκουσα όλο το Ρίο Ντε Φαληρέϊο.
Ε, καλά τώρα μη νομίζετε ότι ο Ζανό μετατράπηκε σε Ντ΄Αρτανιάν και αναφώνησε το θρυλικό “ένας για όλους και όλοι για έναν”!
Απλώς φόρεσε τις παντοφλίτσες του, μάξεψε την εφημεριδούλα του και πήρε τον ανήφορο προς κρεβατοκάμαρα μεριά.
“Πάλι με χρόνια με καιρούς πάλι δικά μας θά΄ναι”, μονολογούσε με απλανές και βλέμμα ο θρυλικός ήρωας των νοτίων προαστίων, που πριν 25 χρόνια ούτε καν φαντάζονταν ότι κάποια μερα θα φλέρταρε, χάρη σε μια λαγάνα και έναν χαρταετό, με τους ήρωες της Επανάστασης του 1821, για το ποιός ήταν ο ηρωϊκότερος όλων!
Σημείωση σεναριογράφου
Το έργο, διεθνούς παραγωγής και καστ, κυκλοφόρησε χθες σε avant-première στον κινηματογράφο Residence Melizanó στα Νότια Προάστεια, με τίτλο “Lagána land”, παρουσία όλου του καλού κόσμου. Έχει θέσει σοβαρή υποψηφιότητα για τα Όσκαρ του 2018 κια σχεδόν όλοι την κατατάσσουν πρώτη σε τουλάχιστον 20 κατηγορίες (κυρίως αυτής της “Open Palm” – Ανοιχτής Παλάμης).
Photo credits: ευγενική χορηγία Μέλης Καραμέλη.
Producer: Μέλη Καραμέλη
Playwrighter-Director: Φιλίτσα Φογκ
Assistant Director: Ζανό Καχραμάν
Recipes: Nίκος Τσελεμεντές-Χρύσα Παραδείση
Cast: Κόσμος και ντουνιάς worlwide
Πεπορέ... 