Γεννήθηκε σαν σήμερα, στις 10 Φεβρουαριου 1910 στην Καλλίπολη της Αν. Θράκης – Η ΣΟΦΙΑ ΒΕΜΠΟ, η “Τραγουδίστρια της Νίκης” (εξαιτίας των εθνικών τραγουδιών που ερμήνευσε κατά τη διάρκεια του Ελληνοϊταλικού πολέμου του 1940), ήταν κορυφαία Ελληνίδα ερμηνεύτρια και ηθοποιός με καλλιτεχνική πορεία από το Μεσοπόλεμο έως τη δεκαετία του ’50.

Ποιό να πρωτοθυμηθεί κανείς απο τα τραγούδια της :
O Ανθρωπός μου, Απόψε σε θυμάμαι, Άσε τον παλιόκοσμο να λέει, Δεν έχεις τίποτα μα έχεις κάτι, Δεν ξέρω τι κρύβει η καρδιά σου, Θα καθόμουνα πλάι σου, Καινούργια τώρα ζωή, Κάτι με τραβά κοντά σου, Να η Αθήνα, Να με παίρνανε τα σύννεφα, Όπου κι’ αν πας θα θυμάσαι, Πόσο λυπάμαι, Σ’ αγαπώ και μ’ αρέσει η ζωή, Σβήσε το φως και γεμάτη γαλήνη, Ταμπακιέρα, Το καινούργιο φεγγάρι, Το πρωί με ξυπνάς με φιλιά, Το φεγγάρι είναι κόκκινο … και δεκάδες άλλα …
(http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%BF%CF%86%CE%AF%CE%B1_%CE%92%CE%AD%CE%BC%CF%80%CE%BF)

Μια μοναδική εκτέλεση για την Αθήνα – “Αθήνα και πάλι Αθήνα”, το τραγούδι αυτό γράφηκε το 1942 απο τον Μίμη Τραϊφόρο κ τον Μιχάλη Σουγιούλ – Το πρωτόπε η Βέμπο στην επιθεώρηση “Φουσκοδεντριές” του θεάτρου Μοντιάλ.