Γωνιές της πόλης

Η επίσκεψη φίλων, όσο κι αν έχουν ξανάρθει και γνωρίζουν την πόλη που ζεις, σου δίνει πάντα την ευκαιρία να την (ξανα)δείς και να (ξανα)θαυμάσεις γωνιές και μέρη, που συνήθως είτε τα προσπερνάς, είτε δεν τα προσέχεις ιδιαίτερα, αφού αποτελούν κομμάτι της καθημερινότητάς σου και είναι σαν να τα κουβαλάς μαζί σου. Το ότι θα περάσεις κάθε μέρα, ας πούμε, από το Βασιλικό Παλάτι, τον Βασιλικό Κήπο, τις λίμνες, την Κεντρική πλατεία ή τις κεντρικές λεωφόρους είναι δεδομένο και αυτονόητο, και δεν σου κάνει καμία εντύπωση. Όταν όμως τα διασχίζεις με φίλους, εξηγώντας τους τί είναι το κάθε ένα, τότε τα βλέπεις κι εσύ μέσα από ένα άλλο πρίσμα. Ξαναβρίσκεις την ευχαρίστηση που σου έδιναν στην αρχή, που μετά έγινε ρουτίνα και ξαναγυρνάει τώρα, μαζί με την ξενάγηση, στην αρχική χαρά.

Όταν έχεις συνηθίσει να ζεις τόσα χρόνια σε μια πολύ όμορφη, αντικειμενικά, πόλη, όπου μπορείς να δεις και να θαυμάσεις τόσες και τόσες μορφές τέχνης, αρχιτεκτονικά στυλ, υπέροχα μνημεία, μουσεία, πράσινους χώρους, φύση, κλπ, είναι κρίμα να αφήνεις τον χρόνο να τα “ρουτινιάζει” και αποφασίζεις να συνεχίζεις να τα χαίρεσαι, όπως στην αρχή.

Οι Βρυξέλλες, προσφέρουν πληθώρα όμορφων σημείων. Φυσικά, όπως κάθε μεγάλη πόλη έτσι και η πρωτεύουσα της Ευρώπης έχει και τις άσχημες πλευρές της με τα δικά της προβλήματα. Εξετάζοντας όμως το σύνολο, καταλήγεις ότι, ναι, είσαι τελικά τυχερή που ζείς σε αυτή την πόλη, παρότι η νοσταλγία, ο νόστος για τον τόπο σου ήταν, είναι και θα παραμένει πάντα κάτι που δεν μπορεί να σβήσει. Όμως είσαι τυχερή γιατί καταφέρνεις και συνδυάζεις δύο χώρες, ή ίσως και περισσότερες, ζώντας διαφορετικά στην κάθε μία, ευχαριστιέσαι με διαφορετικό τρόπο, κάνεις και ευχαριστιέσαι διαφορετικά πράγματα.

Αυτά μου ήρθαν στο μυαλό πριν μερικές μέρες, που με επισκέφθηκε μία πολύ καλή φίλη. Ευτυχώς, ο καιρός, παρότι κρύος, ήταν μια χαρά στεγνός (δεν έχουμε βλέπετε, πάντα την πολυτέλεια του στεγνού καιρού εδώ στο βορρά) και η κυριακάτικη βόλτα ήταν ό,τι έπρεπε.

Η διαδρομή ξεκίνησε από τις όμορφες λίμνες της γειτονιάς (μεγάλο πράγμα το νερό… έστω και σ΄αυτή του τη μορφή. Η έλλειψη της θάλασσας είναι κάτι που δεν πρόκειται να συνηθίσω ποτέ, αλλά τουλάχιστον συμβιβάζομαι με το νερό των λιμνών και των συντριβανιών) και διασχίζοντας την όμορφη λεωφόρο Avenue Louise, με τα γυμνά από φυλλα κλαδιά των δέντρων που την στολίζουν σε όλο της το μήκος (και τα οποία από την άνοιξη και μετά που ανθίζουν μετατρέπονται σε μια υπέροχη εικόνα), φτάσαμε στο επιβλητικό κτίριο του Palais de Justice. Χαζέψαμε λίγο από το “μπαλκόνι-πανόραμα” τη θέα της πόλης από ψηλά και με το ασανσέρ κατεβήκαμε στην πολύχρωμη και πολύβουη γειτονιά Marolles, γεμάτη από μαγαζιά με αντίκες, με έπιπλα κάθε τύπου, με μικρά καφέ και εστιατόρια, με υπαίθριες αγορές και με ιδιαίτερα “διακοσμημένους” τοίχους, που ενίοτε μετατρέπονται σε όμορφη street art.

Σε μια βιτρίνα, στη Rue Haute, συναντήσαμε τον αγαπημένο πολλών γυναικών πριν πολλές δεκαετίες (αλλά πάντα γοητευτικό στα μάτια όλων των γενιών, ακόμη και των νεότερων) Στηβ Μακ Κουίν. Δεν μπορώ να αμφισβητήσω τη γοητεία του, παρότι πάντα μου έσπαγε τα νεύρα το ύφος και το στυλάκι του και μου ήταν ανέκαθεν ιδιαίτερα αντιπαθής. Αλλά, όπως λέμε και στο χωριό μου, “περί ορέξεως, μαραθόπιττα”!

Προχωρώντας, και ανεβαίνοντας προς την πλατεία του Grand Sablon, διασταυρωθήκαμε με τις πάντα υπέροχα στολισμένες βιτρίνες των σοκολατοποιείων Neuhauss και Marcolini, που μας θύμισαν ότι σε λίγες μέρες θα εισβάλει στην γιορτινή καθημερινότητα ο Άγιος Βαλεντίνος και ότι πρέπει να τον τιμήσουμε δεόντως αγοράζοντας σοκολατάκια σε σχήμα καρδιάς και τυλιγμένα μέσα σε κόκκινες, φωτεινές και έντονες συσκευασίες. Όπως έγραφε μία από τις βιτρίνες, “it’s Kissing Season”!

Όταν είσαι στο Βέλγιο, και πρέπει να υποκύψεις σε γλυκούς πειρασμούς, δύο είναι αυτά που έρχονται αυτόματα στο μυαλό: πραλίνες και gaufres (ή αν θέλετε, βάφλες – waffel, στα ολλανδικά). Εμείς φυσικά δεν θα αποτελούσαμε εξαίρεση.

Μια και η ώρα είχε περάσει, είπαμε να τσιμπήσουμε κάτι ελαφρύ και να κλείσουμε με μια βάφλα, στο εξαιρετικό Wittamer, θέσμο όχι μόνο της πλατείας αλλά και όλης της πόλης. Στο μενού είχαμε feuilleté de chèvre chaude au miel, assiette de saumon fume et truite με μια υπέροχη σως άνηθου και κρασί ροζέ chardonnay. Το “κερασάκι στην τούρτα” ήταν όπως βλέπετε, οι θρυλικές τραγανές βάφλες, σκέτη και με σοκολάτα. Χαλαρή απόλαυση για Κυριακή. Pas mal, n’est-ce pas?

Συνεχίζοντας τη βόλτα μας για να χωνέψουμε κιόλας, και κουβεντιάζοντας περί ανέμων και υδάτων, φτάσαμε και στις διάσημες και πανέμορφες Galeries Royales Saint-Hubert. Όποιος επισκέπτεται την πόλη επιβάλλεται να κάνει ένα μεγάλο πέρασμα από τις Galeries Royales, οι οποίες είναι το παλιότερο εμπορικό κέντρο της Ευρώπης!

Πρόκειται για εξαιρετικό δείγμα καλαισθησίας, τέχνης και αρχιτεκτονικής. Δεξιά και αριστερά πολυτελή μαγαζιά, υπέροχες βιτρίνες με σοκολάτες, δαντέλες, μαριονέτες, έπιπλα, καπέλα, γάντια, τσάντες. Σημεία αναφοράς των Γκαλερί, το θρυλικό καφέ Mokafé με τα εξαιρετικά γλυκά, το καταπληκτικό βιβλιοπωλείο Tropismes και το ωραίο σινεμά Galeries, με την υπέροχη πρόσοψή του από τον 19ο αιώνα (αρχικά λειτουργούσε ως θέατρο).

Και με αυτές τις εικόνες, επιστρέψαμε στο σπίτι για την απογευματινή ξεκούραση. Τα απογεύματα της Κυριακής, και ειδικά μετά από μια τόσο όμορφη βόλτα, είναι φτιαγμένα για χαλάρωση.