Αίγινα, ένα νησί γεμάτο γλύκα! 

Οι αποστάσεις δεν παίζουν απολύτως κανένα ρόλο όταν πρόκειται να συναντήσω ανθρώπους που αγαπώ! Ένα τηλεφώνημα, “έλα για απογευματινό καφεδάκι”, ακόμα κι αν προέρχεται από την Αυστραλία, είναι αρκετό!

Και βέβαια, ούτε κάνω δεύτερη σκέψη όταν η απόσταση είναι μισή, στην κυριολεξία, ώρα από το σπίτι μου!

Οι αγαπημένοι παραθέριζαν στην Αίγινα,  η Αίγινα είναι ένα πανέμορφο νησί, η Αίγινα έχει τα υπέροχα φιστίκια της και τον Αγ. Νεκτάριο της, εγώ έχω εθισμό με τα ταξίδια, οπότε τί πιο φυσικό να τρέξω να μπω σε ένα ιπτάμενο δελφίνι και να αφιχθώ μετά από μισή ώρα στην πρώτη πρωτεύουσα της Ελλάδος.

Στην Αίγινα αισθάνεσαι πραγματικά σαν πρωταγωνίστρια ταινίας. Αισθάνεσαι να διακτινίζεσαι αυτόματα στη δεκαετία του ’50 και του ’60. Μη με ρωτήσετε γιατί σε αυτές.  Δεν υπάρχει απάντηση. Εμένα αυτές μου φέρνει στο μυαλό και τέλος!

Θα πάρω το λεωφορείο να πάω στην εκκλησία και το μοναστήρι του Αγ. Νεκτάριου ν’ανάψω ένα κερί. Θα κατέβω στο λιμάνι και θα πιω έναν φρέντο εσπρέσσο στο Αιάκειον, θα χαθώ στα στενάκια πίσω από την παραλία και θα αγοράσω καπέλα, θα συναντήσω μια πανέμορφη μπουκαμβίλια στον “Μπακαλόγατο” που διακοσμεί την ταράτσα του με ένα ποδήλατο!

Θα συνεχίσω για μεσημεριανό στην καλύτερη, μακράν, ταβέρνα του νησιού, στου “Σκοτάδη”, για να γευθώ την ωραιότερη άσπρη ταραμοσαλάτα που έχει γευθεί ποτέ άνθρωπος παρέα με μια ψητή τσιπούρα που σου μιλάει!

Θα συναντήσω τους αγαπημένους και θα περάσουμε τέλεια, πίνοντας το απογευματινό μας καφεδάκι στην παραλία, χαζεύοντας τα αμαξάκια, τις βάρκες-πλωτά μανάβικα και τα κότερα.

Πέφτοντας το σούρουπο, θα μπω στο ιπτάμενο δελφίνι της επιστροφής έχοντας πάρει μαζί μου, εκτός από τα υπέροχα φιστικια Αιγίνης, και εικόνες γεμάτες ήλιο, χρώματα, χαμόγελα, μυρωδιές, αγκαλιές και φιλιά! Τη ζωή πρέπει να τη χαίρεσαι στο έπακρο και να μην αφήνεις να σου ξεφεύγει ούτε ένα δευτερόλεπτό της!:)