Πάθατε συγκοπή; Δεν νομίζω 🙂
Εξάλλου, είναι ποτέ δυνατόν, να μην αρέσουν στη Φιλίτσα έργα με δράση, ξύλο, πιστολίδι, σκοτωμούς, καουμπόϋδες και Ινδιάνους; Όχι, θα πουν όσοι την ξέρουν και θα έχουν απόλυτο δίκιο.
Ξέρετε πόσα ατέλειωτα βράδια επί σειρά ετών, εκεί στην εφηβεία, αλλά και μετά, έχει περάσει “αγκαλιά” με τον Τζων Γουέιν, τον Κλιντ Ιστγουντ, τον Τσαρλς Μπρόνσον, τον Χένρυ Φόντα ή τον Γκάρυ Κούπερ; Για να αναφέρουμε μόνο μερικούς (μη της βγει και το όνομα 🙂 ).
Από ορίτζιναλ γουέστερν του ΄40, του ΄50 και του ΄60 μέχρi “σπαγγέτι” (al dente 🙂 ) ιταλικά, δεν πρέπει να υπήρξε ούτε ένα γουέστερν που παίχθηκε σε όλη τη δεκαετία του 80 στην ελληνική τηλεόραση και να μην το έχει δει!
Για να μην αναφερθούμε στη θρυλική τηλεοπτική σειρά “Η κατάκτηση της Δύσης” (How the West was won) με τον James Arnes και τον ξανθό γαλανομάτη Bruce Boxleitner, στο ρόλο του Λιούκ Μακέχαν, που έκανε όλο τον ελληνικό θηλυκό πληθυσμό να λιώνει την ημέρα που προβάλλονταν η σειρά! Και που η φωτογραφία του κάλυπτε όλο τον τοίχο του εφηβικού δωματίου!
Κάποτε που υπήρχαν μόνο δύο κανάλια (και ήταν και η καλύτερη περίοδος της ελλ. τηλεόρασης, για να λέμε και του στραβού το δίκιο), η τηνέϊτζερ Φιλίτσα, ξημεροβραδιάζονταν βλέποντας γουέστερν κι ας είχε την επομένη το πρωί διαγώνισμα στην χημεία και τα μαθηματικά! Και ενώ εσείς την κοροϊδεύετε, που κοιμάται σήμερα από τις εννιά η ώρα, τότε πριν χτυπήσει η 2α πρωϊνή δεν την έβλεπε το κρεβάτι της! Εμ, άρχιζαν κι αυτά στις έντεκα, διακοπή για ειδήσεις στις δώδεκα και πάει λέγοντας!
Το στόρυ βέβαια σε όλα γνωστό και κόπι πέϊστ (σαν τις δραματικές ελληνικές ταινίες):
– Ο καλός καουμπόϋ σώζει τη πόλη από τη φωτιά, βγάζει η Λόλα από τις φλόγες και έτσι κερδίζει στο τέλος το κορίτσι που είτε είναι χαμηλοβλεπούσα με τσαγανό, είτε δουλεύει σε σαλούν αλλά η κακούργα η κοινωνία δεν την κατέστρεψε μέχρι το μεδούλι και η αγάπη την έκανε να ανθίσει.
– Οι “καλοί” καουμπόϋδες σκοτώνουν τους “κακούς” ινδιάνους γιατί θα τους πάρουν το βιός και θα τους ξυρίσουν το κεφάλι (άσχετα αν στην πραγματικότητα έγινε ακριβώς το αντίθετο, τα ξέρουμε αυτά πια)
– Οι καλοί καουμπόϋδες εναντίον κακών καουμπόϋδων από το Τέξας και το Μεξικό
και ούτω καθεξής.
Όλα βέβαια τα έργα είχαν έναν κοινό παρονομαστή. Ο ήρωας σκότωνε μόνος του με μία σφαίρα (καμιά φορά και μισή) όλους τους άλλους, χωρίς καν να έχει ιδρώσει στο ελάχιστο! (και μετά κοροϊδεύετε τον Ράμπο και τον Τσακ Νόρρις! Ξεχνάτε φαίνεται το γνωστό ρητό “με όποιον δάσκαλο καθίσεις τέτοια γράμματα θα μάθεις”! 🙂
Πεπορέ... 