Όταν ο Ιούνιος τελειώνει και έχεις την εντύπωση ότι τόσες μέρες ζούσες περισσότερο σαν διακτινισμένος σε έναν θυμωμένο Οκτώβρη από ότι στον πρώτο καλοκαιρινό μήνα, προσπαθείς να κλέβεις φωτεινές εικόνες όπου σταθείς και βρεθείς για να δικαιολογείς την ημερολογιακή ύπαρξη του έκτου μήνα του χρόνου.
Έτσι δεν διανοείσαι να αφήσεις να χαθούν κάποιες ηλιόλουστες στιγμές ενός μισοβδομαδιάτικου πρωϊνού, που σε συνοδεύουν καθοδόν για το γραφείο.
Περνάς από ένα κατακόκκινο ερωτευμένο παρτέρι,
κουνάς το χέρι χαιρετώντας ένα χρυσό λαμπερό αγγελάκι που στέκι στη μέση του πάρκου,
μυρίζεις από μακριά ένα παρτέρι με μωβ-λιλά λεβάντες,
καλημερίζεις μια όμορφη εκκλησία πίσω από τα ψηλά δέντρα του πάρκου,
και στρίβεις τη γωνία για να κατέβεις τον δρόμο με τελικό προορισμό το γραφείο. Καθημερινές διαδρομές κάτω από ένα φωτεινό ουρανό που αποφάσισε να κάνει παρέα με λίγο ήλιο.
Πεπορέ... 