Η Φιλίτσα Φογκ σεργιανίζει στο Γκέτεμποργκ της Σουηδίας

Αγαπητοί σύντροφοι,
Μια που επιστρέψαμε (για λίγο) στη βάση, τί θα λέγατε για ντινέ στη Βίλλα Λαχτάρα?
Φιλίτσα

Γειά σας φίλτατη,
Επιστρέψαμε όλοι για να βάλουμε τα πλυντήρια μας και να ξαναφύγουμε! Ετοιμάζεται λίστα προτάσεων για τον προορισμό και θα σας αποσταλεί προς διαβούλευση.
Για το ντινέ δεν ξέρω, λείπει και η κολώνα του σπιτιού, αλλά έτερον εκάτερον, μπορούν να συναντηθούν τα υπόλοιπα οικοδομικά “υλικά”!
Βαγγελίτσα

(Η συνάντηση έγινε, διάφορα συζητήθηκαν και αποφασίστηκαν και την επόμενη της συνάντησης, η αλληλογραφία συνεχίστηκε και πάλι για τα τελευταία ρετούς)

Φίλτατη,
Ο καιρός στον προρισμό μας, από ό,τι φαίνεται, δεν θα είναι πολύ καλός, αλλά ούτε και χάλια (χρησμοί Γέροντα Παϊσιου). Υπολογίστε 7 με 14-15 βαθμούς και κάποιες βροχές…
Λοιπόν, θα πάμε οπωσδήποτε στην αγορά http://storasaluhallen.se/frontpage/ – Εκεί, εκτός από ψώνια για το ψυγείο μας, μπορούμε να φάμε και μεσημεριανά και να δοκιμάσουμε διάφορες λιχουδιές.
Ένα από τα πιο γνωστά μέρη για θαλασσινά είναι αυτή εδώ η μοντέρνα ψαραγορά http://www.feskekörka.se  (μόνο στα σουηδικά δυστυχώς, αλλά μπορείτε να επιδοθείτε στο “φάτε μάτια ψάρια”).
Όταν πετύχουμε λίγο ήλιο, μπορούμε να πάμε για βόλτα στο μεγαλύτερο πάρκο της πόλης: http://www.tradgardsforeningen.se/wps/portal/tradgardsf/english
Κλασικό μέρος του προορισμού μας είναι αυτό το, στυλ “Αλού φαν παρκ”, μέρος: http://liseberg.com/en/home/Amusement-Park/Opening-Hours/ – Πέρα από τα τρενάκια και τα διάφορα, είναι τεράστιο και έχει πολλά πράγματα να δει κανείς. Βέβαια θα εξαρτηθεί και πάλι από τον καιρό… Αν βρέχει δηλαδή, δεν αξίζει. Αλλιώς, μπορούμε να πάμε να κερδίσουμε σοκολάτες στον τροχό της τύχης!
Άλλο μέρος για βόλτες μέσα στην πόλη: http://www.goteborg.com/en/magasinsgatan/ , http://www.avenyn.se/ .
Αν θέλουμε να εμπολουτίσουμε τις γνώσεις μας στην τέχνη, μπορούμε να πάμε στο Μουσείο: http://konstmuseum.goteborg.se/wps/portal/konstm/english .
Επειδή κάποια στιγμή εκεί κατά το βράδυ θα μας κόψει λόρδα, ενδείκνυνται τα εστιατόρια: http://www.mr-p.se/en/menu , http://www.levantine.se/ , http://restaurangfamiljen.se/engelska/
Αν πάλι μας έρθει η όρεξη για μπαρ για μπίρα και ενδεχομένως bar food, τότε κατευθυνόμαστε στα: http://www.thebarn.se/bar/ , http://www.karlsonsgarage.com/index.html , http://olrepubliken.se/
Βαγγελίτσα

Αγαπητή Ελληνο-σουηδή συντρόφισσα και συνταξιδιώτισσα (απευθύνομαι μόνο σε σας, μια που η κολώνα του σπιτιού σας, ο σύντροφος Χάρης, αποκλείεται να γνωρίζει),
Μερικές απορίες, που μου γεννήθηκαν διαβάζοντας τις προτάσεις σας:
Κάνοντας όλα αυτά που προτείνετε, θα μπορέσουμε να επιστρέψουμε με αξιοπρέπεια στη βάση μας ή θα χρειαστεί στο εξής να δίνουμε υπαίθριες παραστάσεις για τα προ το ζήν;
Αν ο καιρός αρχίσει να κλαίει, σαν απατημένη σύζυγος, και να μην σταματάει με την καμία, τί εναλλακτικές, πλην της αυτοκτονίας, έχει το γκρούπ των τσιγγάνων περιηγητών;
Στο “αλου φαν παρκ” (τύπου) μέρος, ο τροχός της τύχης έχει μόνο σοκολάτες, οι οποίες είναι για τους Σουηδούς μόνο πολίτες, όπως η αφεντιά σας (βλέπω κάποιο διατροφικό “ρατσισμό” στο αλού φαν παρκ – γνώμη μου, όπως λέμε και στα σόσιαλ μίντια), ή μπορούν και οι αλλοδαποί ταξιδιώτες, επιδεικνύοντας το διαβατήριο τους, να τύχουν έστω κάποιας Läkerol καραμελίτσας, μεγέθους φακής;
Αυτά προς το παρόν, θα επανέλθω αν θυμηθώ κάτι άλλο.
Σας ασπάζομαι
Φιλίτσα

Κοιτάξτε, φίλτατη,
Απαντώντας στις ερωτήσεις σας:
ΔΕΝ ΘΑ ΠΑΜΕ ΣΕ ΟΛΑ! Γιατί αν πάμε σε όλα, εννοείται ότι θα χρειαστεί να ζητιανέψουμε. Και θα φάμε και ξύλο δηλαδή από τους άλλους ευρωπαϊους ζητιανούληδες που έχουν ήδη καταλάβει όλα τα πόστα-φιλέτα της πρωτεύουσας της Ευρώπης!
Όλα, εκτός των πάρκων, είναι κλειστοί χώροι, οπότε μπορούμε να πάμε και με βροχή. Αν δε, βρέχει συνεχώς, θα πηγαίνουμε από καφετέρια σε καφετέρια να τρώμε kanelbullar και να πιάνουμε πόρτα για τον επόμενο χειμώνα!
Στους τροχούς της τύχης, εκτός από σοκολάτες μπορείτε να κερδίσετε και αρκουδάκια! Εν τοιαύτη περιπτώσει, παρακαλείστε να προσπαθήσετε να κερδίσετε ένα μεγάλο αρκούδι για να το δώσω δώρο στον μικρό τσαχπίνη και παιχνιδιάρη γιό μου τον Φανούρη!
Η χώρα ολάκερη, παρότι πολιτισμένη σε εκνευριστικό σημείο, είναι ρατσιστική του κερατά, απλά εσείς έχετε το προνόμιο να συνοδεύεστε από Σουηδέζα υπήκοο, η οποία εκτός όλων των άλλων μιλάει και ντοπιολαλιά! Θεωρείστε τον εαυτό σας, λοιπόν, τυχερό και μη μου κολλάτε γιατί έχω και νεύρα (και ελληνικά και σουηδικά!)
Kαλό μας ταξίδι και καλά να περάσουμε!
Βαγγελίτσα

Αγαπητή συντρόφισσα και συνταξιδιώτισσα,
Το ταξιδιωτικό πρακτορείο “Πετάμε κι όπου πάμε Travel” και οι συνεργάτες του, σας ευχαριστούν γι΄αυτές τις χρησιμότατες πληροφορίες.
Πατριωτικούς χαιρετισμούς σε σας, στον Φανούρη και στην κολώνα του σπιτιού,
Φιλίτσα

(Και η μέρα της αναχώρησης έφτασε)

Το γκρουπ των τσιγγάνων περιηγητών με τις μικρές βαλιτσούλες ανά χείρας και βάζοντας φτερά στα πόδια έφτασε λαχανιασμένο και μπαρουτοσκονισμένο στο σταθμο του τρένου. Πήδηξε στο πρώτο βαγόνι και σωριάστηκε στα καθίσματα. Μετά από μισή ώρα διαδρομής, έφτασαν στο αεροδρόμιο και κατευθύνθηκαν στο τσεκιν και στην πύλη επιβίβασης. Μια ώρα και είκοσι λεπτά χρειάστηκαν μέχρι να προσγειωθεί το παρεάκι στο Γκέτεμποργκ. Ονειρευόντουσαν ήδη μαλακά στρώματα, παπλώματα και όνειρα “φθινοπωρινής” (έτσι όπως ήταν) νυκτός.

Ο καιρός την επόμενη, αλλά και σχεδόν όλο το τριήμερο, έφερε το γκρουπ των περιηγητών-τσιγγάνων στα πρόθυρα νευρικής κρίσης με τους 8 βαθμούς, τον συννεφιασμένο ουρανό και το ψιλόβροχο, αλλά αυτό δεν τους εμπόδισε από το να δουν και να περπατήσουν, μέχρι τελικής πτώσης, στους δρόμους της δεύτερης, σε πληθυσμό, σουηδικής πόλης.

Πρωινή εξερεύνηση της ψαραγοράς – γεμίσαμε λέπια και γαριδοκέφαλα, πριν επιτεθούμε στις ρέγγες και στους σολωμούς, χαζεύοντας τις αρχιτεκτονικά στολισμένες βιτρίνες -ψυγεία.

Σεργιάνι στην πόλη, γεφυρούλες ανεβήκαμε, γεφυρούλες κατεβήκαμε, από καφέ βγαιναμε σε καφέ μπαίνουμε μιας και ο Βίκινγκ-θεούλης είχε τα νεύρα του και κάθε τόσο έριχνε και μερικές σταγόνες για να μας…ποτίζει.

Χάζι στο μεγαλύτερο πάρκο, δίπλα από θερμοκήπια με εξωτικά φυτά, ωραία φτιαγμένα παρτερια και δεντροστοιχίες, μια περδικα που μας ακολουθούσε κατά πόδας και κάποια συντριβάνια που επέμεναν να ανταγωνίζονται τις σταγόνες της βροχής.

Μεσημεριανό στην σκεπαστή μεγάλη αγορά, όπου ο σολωμός είχε την τιμητική του. Γεμίσαμε τα πιάτα με σολωμούς και τα ποτήρια με λευκό κρασί προς τερψη των στομαχιών και των ουρανίσκων μας.

Απογευματινό καφεδάκι με τα διάσημα kanelbullar που όλη η παρέα λιγουρευόταν εδώ και μια βδομάδα.

Η βραδιά θα έκλεινε με ζωντανή μουσική και ρεπερτόριο δεκαετίας ‘80 (την ίδια στιγμή, η πρωτεύουσα της χώρας ζούσε στους ρυθμούς της Γιουροβίζιον και τα στοιχήματα έδιναν και έπαιρναν!).

Η τελευταία μέρα επιφύλαξε και τον ωραιότερο καιρό, κρύο μεν, ήλιο δε, που επέτρεψε το σεργιάνι σε μια από τις ωραιότερες συνοικίες της πόλης, την Χόγκα (Γιετεμπόργ Χόγκα – Göteborg-Haga).
Και εκεί που στριψαμε τη γωνίτσα του δρόμου στραβομουτσουνιάζοντας με τα γκρούπ των ορίτζιναλ γύφτων που έχουν κατακλύσει την πολιτισμένη Σουηδία, να σου η πανέμορφη εκκλησία του συμπαθούς Αγίου Οσκαρ-Φριδερικού (πρέπει να ήταν καλό παιδί στα νιάτα του, αλλιώς δεν θα του έδιναν και δυό ονόματα σαν ήρωα λατινοαμερικάνικης σαπουνόπερας) να μας “κουνιέται” κατακόκκινη και πράσινη πάνω στο υψωματάκι.
Ε, αφού της κάναμε το χατήρι να την φωτογραφίσουμε από όλες τις πλευρές, κάτσαμε για ένα μεσημεριανό καφεδάκι στο διπλανό “Cafe con leche”,  ισπανικής ιδιοκτησίας για να μην ξεχνάμε και τις μεγάλες μας αγάπες!

Νωρίς το απόγευμα, μπήκαμε στο λεωφορείο, ο οδηγός μας ενημέρωσε ότι εφόσον θα βγούμε σε αυτοκινητόδρομο, είμαστε υποχρεωμένοι να δώσουμε τις ζώνες μας (ξεροί εμείς! αυτή η ευαισθητοποίηση των επαγγελματιων οδηγών προς τους επιβάτες θα έρθει στην Ελλάδα μάλλον ποτέ ή, στην καλύτερη των περιπτώσεων, κατά την επόμενη χιλιετια), και μετά από μισή ωριτσα φτάσαμε στο γκετεμποργκιανό αεροδρόμιο προς αναχώρηση.

Περιμένοντας την επιβίβαση, απλώσαμε τα γέρικα κουρασμένα πόδια μας στις αναπαυτικές πιλυθρόνες του lounge και αφεθήκαμε στις sparkling μπουρμπουλήθρες ενός ποτηριού λευκού κρασιού.

Έτσι ολοκληρώθηκε η αργία για το τριήμερο του Καθολικού Αγ. Πνεύματος (μεγάλη η χάρη του) εδώ στο βορρά.

Σύντομα κοντά σας από πιο ζεστά μέρη, γιατί είμαστε και μεγάλοι άνθρωποι και πονάνε πια τα κόκκαλά μας από το κρύο!

Με αγάπη,
Φιλίτσα