Η “λογοτεχνική” φλέβα των Ελλήνων…

Είναι αλήθεια ότι είχα καιρό να γελάσω με τα διάφορα που ανακαλύπτει κανείς σε αυτό το συμπαθές μέσο κοινωνικής δικτύωσης.

Παιδιά μου αγαπητά, ας μας συγχωρέσουν κάποιοι, εμάς τους πτωχούς εν τω πνεύματι, που δεν ακολουθούμε τα συγγραφικά μονοπάτια του Ξενόπουλου ή τα ποιητικά του Καβάφη για να γίνουμε αρεστοί στο σύμπαν, αλλά σκεφτήκαμε ότι, επειδή πια στην Ελλάδα οι μισοί έχουν γίνει συγγραφείς, διανοούμενοι, ποιητές και αρθρογράφοι, και οι άλλοι μισοί είναι εν δυνάμει λογοτέχνες κάθε είδους (που ακόμη και για μία μπάρα δημητριακών να γράψουν θα το κάνουν λυρικό ανάγνωσμα δραματοποιημένο, για τις ασχήμιες της ζωής και της κοινωνίας και αχ, γιατί παρήλθαν οι χρόνοι εκείνοι που όλοι είμασταν ευτυχισμένοι και τρέχαμε με λυμένες κοτσίδες στους αγρούς), ε, ας υπάρχουμε και εμείς οι κανονικοί, πεζοί, ακομπλεξάριστοι και αστείοι για να σας διασκεδάζουμε με τις βλακειούλες μας. Εξάλλου όλοι χρειαζόμαστε σε αυτόν τον ρημάδι τον ντουνιά, έτσι δεν είναι;

Βέβαια, να μην ξεχνάμε ότι πολλοί θα τρώγατε τις κοτσίδες σας και θα σκίζατε τα ιμάτιά σας μαζί με όλη σας την Σανέλ γκαρνταρόμπα για να ήσασταν στη θέση μας. Και τα διάφορα “αχ, εγώ δεν αλλάζω την αγαπημένη μου καλύβα του μπαρμπα-θωμά με τα ξένα χέρια που είναι μαχαίρια”, τα ακούμε εντελώς βερεσέ. Όπως λέει και ο σοφός ελληνικός λαός, όσα δεν φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια.

Τί να σας πούμε, αγαπημένα μας αλεπουδάκια, βολευτείτε τώρα γράφοντας κανένα δακρύβρεχτο Άρλεκιν, καμιά κοινωνική ιστοριούλα σε συνέχειες ή δίνοντας συμβουλές παντογνωσίας. Εξάλλου μπορεί το χρήμα πολλοί να το εμίσησαν, την δόξα όμως ουδείς!

Και πριν ξεκινήσετε τις λογοτεχνικές σας ανησυχίες ώστε να γίνετε γνωστοί ανά την υφήλιο, κουνήστε λίγο και το κεφάλι σας πέρα δώθε μήπως καταφέρει η φαιά ουσία και επανέλθει στη θέση της.

Εγώ για το καλό σας το λέω, βρε. Επίσης μια άλλη εναλλακτική είναι να ασχοληθείτε με την ζαχαροπλαστική ή την κηπουρική. Και αυτά βοηθούν στην ψυχική ηρεμία και δίνουν τροφή! Άλλου “είδους” μεν, τροφή δε! Πάντα με αγάπη ολούθε! ♥♥