Ένα μεγάλο γκρίζο πέπλο σκεπάζει τον βίο και την πολιτεία του αγίου με τις μεγαλύτερες επιτυχίες ever στο ενεργητικό του. Saint Valentine! Ο Sakiiiisss τη εποχής του!
Με λεπτομέρειες κανείς δεν ξέρει από πού ακριβώς κρατούσε η σκούφια του και τι ακριβώς έγινε και αγιοποιήθηκε. Το σίγουρο ήταν ότι υπήρξε Ιταλός (από τότε ξεκίνησε η μανία των γειτόνων να θεωρούν τους εαυτούς τους the greatest lovers ever existed in this planet!).
Γεννήθηκε, λένε, σε κάποιο ιταλικό χωριό ονόματι Τέρνι, στην Ούμπρια, εκεί στη μέση της ιταλικής μπότας, κάπου στα τέλη του 2ου αι. μ.Χ, αρχές του 3ου αι. μ.Χ. (o Κοινοτάρχης του χωριού δεν έχει μέχρι σήμερα καθαρά στοιχεία γέννησης). Αποφάσισε να γίνει Καρδινάλιος Ραλφ Ντε Μπρικασάρ (καλά, από τότε έβλεπαν “Τα πουλιά πεθαίνουν τραγουδώντας”;;) και πήρε όλες τις προαγωγές του με ταχύτητα ….κονκόρντ. Προφανώς, είχε και δόντι στα διάφορα εκκλησιαστικά κυκλώματα της εποχής, διαφορετικά δεν γινόταν. Από θαύματα δεν ξέρουμε να έχει κάνει και κανένα πλην του ότι βοήθαγε κάθε πικραμένη και ερωτευμένη καρδιά επί Κλαύδιου του Β’ να παντρευτεί στα κρυφά λόγω απαγορεύσεων. Όπως θυμάστε, ο Κλαύδιος ήταν μεγάλο τομάρι και επειδή δεν έβρισκε στρατιώτες για τις λεγεώνες του (προτιμούσαν τη σύζυγο τους από το να τρέξουν στα όρη στα άγρια βουνά, εννοείται) είχε απαγορεύσει τους γάμους και του αρραβώνες! Πολύ κωλόπαιδο όμως!
Το πήρε είδηση ο Βαλεντίνος και σου λέει εδώ υπάρχει χρήμα και άρχισε να το παίζει Χρυσόστομος – ο επαναστάτης με τα ράσα. Άνοιξε την ατζέντα του και άρχισε ένα στέλνει promotion messages σε όλους τους φίλους και συγγενείς του, λέγοντάς του “μην ψαρώνετε με τον μ@@@@ τον Κλαύδιο, εγώ είμαι εδώ”.
Έκλεισε συμφωνίες με τους εμπόρους της εποχής για λούτρινα αρκουδάκια (“είμαι δικός σου, Β.”), πήρε σβάρνα τα ζαχαροπλαστεία και άρχιζε να δημιουργεί σοκολατένιες καρδούλες. Και επειδή όπως και να το κάνεις όταν πείθεις τον άλλο να παντρευτεί πρέπει να του τάξεις και κάποια γκλαμουράτη δεξίωση με ένα συμπαθές ποσό ανά κεφαλή, έκανε συμφωνίες με τα ξενοδοχεία, τα κτήματα και τα γραφεία ταξειδίων της εποχής και έτσι έφτιαξε πακετάκια αχτύπητα. Έκλεινε και πρώτες φίρμες για τραγούδι και άρχισε να παντρεύει αβέρτα τον κόσμο στην εκκλησία. Πετούσε και μερικά σημειωματάκια με έρωτες, αγάπες και λουλούδια (προάγγελος των Αρλεκιν) και γινόταν ο κακός χαμός.
Έλα όμως που ο Δήμαρχος της εποχής είδε ότι έτσι έχανε τα έσοδα που έβγαζε ο Δήμος από γάμους και πανηγύρια, και τα πήρε στο κρανίο. Μια και δυο πάει στον Κλαύδιο και με το γνωστό του ύφος μπαίνει στο γραφείο και του λέει “άκου να σου πω, μάζεψε αυτό το ρεμάλι γιατί θα γίνει της Κορέας!”.
Ο Κλαύδιος, Καμμένος της εποχής, στέλνει αμέσως μια διμοιρία και μπουζουριάζουν τον ερωτιάρη Βαλεντίνο και τον πετάνε σαν σακί από πατάτες (Νευροκοπίου) στις ρωμαϊκές φυλακές. Λέει και στον δεσμοφύλακα Αστέριο να τον έχει από κοντά και φεύγει να συνεχίσει τα του παλατιού.
Ο έρωτας, όμως, αντίθετα από ότι λένε, δεν είναι καθόλου στραβός. Αντίθετα, έχει δύο μάτια νάααααα! Εκεί λοιπόν στη φυλακή, ο Βαλεντίνος γνώρισε τη κόρη του δεσμοφύλακά του, την δεσποινίδα Αστεριάδου (δεν γνωρίζουμε αν λεγόταν Πόπη ή είχε άλλον βαφτιστικό) και έπεσε ξερός. Αμ, κι εσύ ρε Βαλεντίνε όταν ερωτεύεσαι είναι σαν να βγάζεις το κακό σπυρί, χρυσέ μου.
Φήμες λένε, ότι τότε ήταν που γράφτηκε και το περίφημο σουξέ: “Με παράσυρε το ρέμα, μάνα μου δεν είναι ψέμα, καίγομαι γι΄αυτήν και λιώνω, την αγαπώ, με τραβούν τα βήματά της, η κακούργα η ομορφιά της κι αν μου φύγει κάποια μέρα θα τρελαθώ!”
Κάτι ψιλιάστηκε ο πατέρας της ομιρφονιάς, ο μπαρμπα-Αστέρης ο δεσμοφύλακας, παραμόνευσε πίσω από ένα ντουβάρι και τους έπιασε στα πράσα. Ομηρικά δράματα! Ξανά στα δικαστήρια ο Βαλεντίνος!
Tί να σου κάνει όμως και η υπεράσπιση όταν έχει πέσει γραμμή από το κόμμα, “καρατομήστε τον”!
Προσπάθησε ο δόλιος ο συνήγορος, δεν μπορεί να πεί κανείς:
“Κύριε Πρόεδρε, ο πελάτης μου υπήρξε θύμα του φτερωτού υιού της Αφροδίτης. Αυτός και μόνον αυτός θα έπρεπε να βρίσκεται αυτή τη στιγμή στο εδώλιο του κατηγορουμένου. Ευγενική ψυχή ο πελάτης μου, με ευαίσθητον καρδίαν, υπήρξε εύκολος στόχος για τα βέλη του προαναφερθέντος Θεού. Αγάπησε! Ιδού το έγκλημά του. Αγάπησε παράφορα, γυναίκα νέαν, γοητευτικήν και ωραίαν, η οποία τον ηράσθη και αυτή με το ίδιο πάθος. Γι΄αυτό κύριε Πρόεδρε αιτούμαι την αθώωση του κατηγορουμένου!”
Βέβαια, όπως γνωρίζουμε όλοι, η δικαιοσύνη είναι θεότυφλη και άμα έχει λαδωθεί καταδικάζει ακόμη και μετεωρίτη στο διάστημα. Έτσι λοιπόν, ο Βαλεντίνος ήταν χαμένος από χέρι. Ο Πρόεδρος του δικαστηρίου εγραψε στα παλαιά του υποδήματα το αίτημα της υπεράσπισης και ο ήρωας μας πήρε μια ωραιότατη καταδίκη εις θάνατον και ηρέμησε. Άτιμη κοινωνία, μπαμπέσα..
Έτσι, στα μέσα κάποιου Φεβρουαρίου, πριν από 2 χιλιετίες, ο Βαλεντίνος έγινε τροφή για τα σκουλήκια. Βλέπετε, δεν υπήρχαν και λεφτά να τον μεταφέρουν στη Βουλγαρία για αποτέφρωση.
Από τότε οι ερωτευμένοι σε όλο τον κόσμο γιορτάζουν τη μνήμη του και την αγωνιστική του δράση ενάντια στην “καταδυνάστευση του προλεταριάτου από το μονοπωλιακό κεφάλαιο που καρπώνεται προνομιακά την υπεραξία της δουλειάς του εργαζόμενου λαού” …. Ούπς, λάθος, αυτό είναι από άλλη ταινία.. 🙂
Πεπορέ... 