Ολα τα ωραία κάποτε τελειώνουν (για λίγο, γιατί ακόμη ωραιότερα θα ακολουθήσουν). Τον πιο ωραίο χαρακτηρισμό για τα Γκαν Κανάρια τον έκανε η μικρή ανηψιά λέγοντας ότι μοιάζουν σαν να έχουν βγει απο νοβέλα! Και δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο. Μια νοβέλα που σε διακτινίζει στη Λατινική Αμερική (περνώντας από την Ισπανία) και δεν είναι τυχαίες όλες αυτές οι ομοιότητες και οι αναφορές ακόμη και ο τρόπος που οι Κανάριοι μιλανε τα ισπανικά. Μια λατρεία απο την αρχή μέχρι το τέλος. Υπέροχοι άνθρωποι οι Κανάριοι, τραγουδιστή γλώσσα τα ισπανικά τους, σε «διαλύουν». Και κάπως έτσι, η εβδομαδιαία απόδραση έφτασε στο τέλος της. Σήμερα προσπαθήσαμε να χωρέσουμε σε 24 ώρες όσα περισσότερα μπορούσαμε. Βάλαμε σε μια τάξη όλες τις φωτογραφίες και τις ωραίες στιγμές και κάναμε μια ανασκόπιση των τελευταίων τριών ημερών γιατί στα Γκραν Κανάρια η γοητεία είναι μοναδική.
Η Τετάρτη ήταν αφιερωμένη στην πρωτεύουσα την όμορφη Las Palmas στο βορρά χτισμένη κατά μήκος της χερσονήσου. Η Λας Πάλμας χωρίζεται σε 3 μέρη – την ιστορική γειτονιά Triana y Vegueta, το λιμάνι και την συνοικία της παραλίας Playa de Las Canteras, μήκους 3 χιλιομέτρων, για την οποία οι κάτοικοι της αισθάνονται πολύ περήφανοι. Και μέσα σε αυτά και η συνοικία της Santa Catalina. Με την μικρή άμαξα στο κέντρο να περιμένει για τις βόλτες και να σε μεταφέρει κάπου στην Ανδαλουσία, στην Αβάνα, στο Μεξικό, στη Λίμα και το Barranco….Απίστευτες θύμησες και ομοιότητες…
Η ιστορική γειτονιά, ξεχειλίζει από ομορφιά. H Vegueta ιδρύθηκε το 1478 από τον κυβερνήτη των Καθολικών Βασιλέων Ισαβέλας Ι και Φερδινάνδου ΙΙ, τον Juan Rejón, και οι πρώτοι κάτοικοι ήταν Ανδαλουσιάνοι τεχνίτες. Τα χαρακτηριστικά σπίτια ξεχωρίζουν για την τεχνοτροπία τους και το χρώμα των τοίχων τους, κίτρινο και ώχρα, με μπαλκόνια και patios, ακριβώς όπως τα συναντάμε στην Ανδαλουσία.
Στη διπλανή γειτονιά της Triana, χτίστηκαν πλούσιες οικίες τον 19ο αιώνα οι οποίες ανήκαν σε Ισπανούς ασφαλιστές, τραπεζίτες και πλοιοικτήτες. Ο κεντρικός εμπορικός δρόμος είναι η Calle Mayor de Triana που συγκεντρώνει καθημερινά πλήθος κόσμου, ενώ τα κάθετα σε αυτή δρομάκια με τα χαρακτηριστικά σπίτια ειναι χάρμα οφθαλμών. Όποιος έχει επισκεφθεί την Αβάνα και το Τρινιδάδ στην Κούβα ή το Μεξικό αισθάνεται αυτόματα να βρίσκεται μέσα σε μια άλλη ιστορία. Είναι απίστευτες οι ομοιότητες (σε μικρογραφία).
Δεκάδες τα ιστορικά μνημεία και σημεία αναφοράς για τον επισκέπτη στην παλιά συνοικία της Λας Πάλμας. Το διασημότερο όμως όλων είναι το σπίτι (σήμερα Μουσείο), ένα μικρό Ανδαλουσιάνικο παλάτι με υπέροχα διακοσμημένα μπαλκόνια και ανάγλυφες πόρτες (η κατοικία του πρώτου κυβερνήτη του νησιού), στο οποίο είχε διαμείνει το 1492 ο Χριστόφορος Κολόμβος όσο χρόνο χρειάστηκε για να επισκευαστεί ένα απο τα πλοία του, καθ΄οδόν για την Αμερική.
Λοιπόν στο Μουσείο βρίσκονται όργανα πλοήγησης, ναυτικοί χάρτες, μακέτες από καραβέλες, μια μακέτα του ενός από τα 3 πλοία του Κολόμβου (που επισκευάστηκε στο νησί), του “ πλοίου Niña” καθώς και το προσωπικό ημερολόγιο καταστρώματος του Κολόμβου!!! Νομίζω ότι το πεπρωμένο μου με οδηγεί ! Σίγουρα στα ζεν μου κρύβονται προσμίξεις με το σοϊ του Χριστόφορου ή στην προηγούμενη ζωή μου έχω διατελέσει μούτσος σε μία από τις καραβέλες του Χριστόφορου!! Ελπίζω να μην του κακοφάνηκε που ήρθαμε με άδεια χέρια σπίτι του, χωρίς να φέρουμε ένα φοντανάκι για ρεγάλο αλλά με τη ζέστη θα έλιωναν βρε παιδί μου 🙂
ΥΓ. Να κάνω εξονυχιστικό έλεγχο του γενεολογικού μου δέντρου μέχρι το …1300 μΧ – αν δεν βρω συγγένεια με την οικογένεια Κολόμβου θα φάω τις κοτσίδες μου – αποκλείεται ο τόπος καταγωγής στην Σητεία (όπου ανδρώθηκαν γενιές και γενιές Ενετών να μην έχει κάποιες κοινές καταβολές και με Ισπανούς – εξάλλου Ιταλοί, Ισπανοί «σκοτωνόντουσαν» ποιός θα ανακαλύψει τί! Ευτυχώς επεκράτησαν οι Ισπανοί (ευχαριστούμε καλέ Θεούλη) και χαιρόμαστε σήμερα όλη την «τραγουδιστή» Λατινική Αμερική 🙂 Οι συνειρμοί όπως καταλαβαίνετε έχουν περάσει σε άλλο επίπεδο. Οι γνωρίζοντες την “Φιλίτσα” θα με κατανοήσετε απολύτως! 🙂
Ομως τα αξιοθέτα δεν σταματάνε στο σπιτικό του Κολόμβου. Ανάμεσα σε αυτά που συναντάμε είναι:
– H πλατεία της Αγίας Άννας (Plaza de Santa Ana), μια ομορφη και φαρδιά παραλληλόγραμμη πλατεία του 16ου αι., γεμάτη φοίνικες που «φυλάσσεται» από 5 χάλκινα αγάλματα σκύλων. Γύρω γύρω «συνοστίζονται τα: Casa Consistoriales, el Palacio Episcopal, la Casa Regental.
– Ο καθεδρικός ναός της Αγίας Άννας (Catedral de Santa Ana), το κόσμημα της πλατείας, η πρωτη εκκλησία των Καναρίων η οποία ξεκίνησε να χτιζεται το 1500 και τελείωσε 4 αιώνες αργότερα! Αυτό εξηγεί και τα διάφορα στυλ που συναντάει κανείς στην εκκλησία
– Το Museo Canarioπου αναφέρεται στην ιστορία και του ςιθαγενείς του νησιού πριν την εποικησή τους από τους Ισπανούς
– Η οικία-Μουσείο του Κανάριου συγγραφέα και μεγάλου ταξιδευτή Benito Pérez Galdós καθώς και το ομώνυμο θέατρο.
Η Λας Πάλμας μας γοήτευσε όλους, μικρούς και μεγάλους, παρόλη την απίστευτη υγρασία της και τη ζέστη. Τα γευστικά τάπας στο «El Palillo» μας αποζημίωσαν μαζί με το παγωτό και τη γρανίτα. Οι σενιορίτες τρελλάθηκαν στις φωτογραφίες και με την επιστροφή στο σπίτι τρέξαμε και οι τρείς να δροσιστούμε στην πισίνα μια και η ώρα είχε προχωρήσει και η κούραση είχε χτυπήσει κόκκινο.
Το βράδυ συνεχίσαμε το ημερήσιο όνειρο και επισκεφθήκαμε ένα αργεντίνικο εστιατόριο το «El Gaucho» για να βρεθούμε αυτόματα σε μια «μεξικάνικη» φιέστα με boleros, υπέροχα κρέατα (οι μικρές γλειφανε και τα δάχτυλά τους – εγώ βέβαια επιτέθηκα σε μεξικάνικα fajittas με κοτόπουλο). Οι σελφις έπαιρναν και έδιναν και εγώ βρισκόμουνα ήδη 12.000 χλμ πιο δυτικά σε μια μεξικάνικη αυλή 🙂
Οι δύο τελευταίες μέρες των διακοπών, η Πέμπτη και η Παρασκεύη, ήταν αφιερωμένες στη θάλασα, στα κύματα του Ατλαντικού, στον ήλιο, στο περπάτημα πανω κάτω της 8 χιλιομέτρων ατέλειωτης παραλίας Playa del Inglés, στο χάζεμα των αμμόλοφων σαν εικόνα από την έρημο της Σαχάρας στην απέναντι ήπειρο, και στο μαύρισμα.
«Καήκαμε» και οι τρείς και επί του παρόντος κοντραριζόμαστε μόνο με τους αστακούς και τα κάρβουνα. Χαιρετίσαμε όλους τους αξιαγάπητους και ευγενικούς Κανάριους που γνωρίσαμε αυτή τη βδομάδα, τους δώσαμε ραντεβού για την επόμενη φορά (γιατί θα ξανάρθουμε πολύ σύντομα – το πρώτο πληθυντικό πρόσωπο αποτελεί το βασιλικό εμείς δηλαδή «εγώ» 🙂 🙂 ). Εχουμε αφήσει ακόμη κάποιες γωνιές για να δούμε και κάποιους «λογαριασμούς» να κλείσουμε 🙂 Και όταν δίνουμε τον λόγο μας εμείς οι Κρητικοί τον κρατάμε μέχρι τέλους!
Saludos cordiales και πολύ σύντομα πάλι κοντά σας με νέες εξορμήσεις και ταξιδιωτικές ανταποκρίσεις
Φιλίτσα Φογκ
Πεπορέ... 