Σε φόντο κιτρινοκόκκινο – Αυγά και ντομάτες για στιγμές γευστικές.

Η γεύση της απλότητας και της παράδοσης. Ενα φαγητό που σε κάνει να «κοκκινίζεις». Μπορείς να ξεκινάς να το τρως από το πρωϊνό με τον καφέ ή το χυμό σου μέχρι και το βραδυνό συντροφιά με ένα ουζάκι ή τσιπουράκι. Μεζές ή κύριο πιάτο η ευχαρίστηση είναι η ίδια.

Μικρή ήταν δύσκολο να εκτιμήσω την φινέτσα και την γεύση του. Μεγάλη μπορώ να πώ ότι του δίνω και καταλαβαίνει. Οι ξεχωριστές γεύσεις είναι πάντα ταυτισμένες με απλές αλλά μοναδικές στιγμές.

Από τα πιό συνηθισμένα φαγητά στο σπίτι και αδυναμία όλων μας, κυρίως κάποια ζεστά καλοκαίρια, εκεί σε κάποιες γειτονιές του Βόλου και της Αθήνας. Το αποκορύφωμα της ιεροτελεστείας ήταν η κλασσική «βούτα» με το φρέσκο ψωμί.
Εικόνες απο στρωμένα τραπέζια στην κουζίνα με το πρόσωπο του παππού, να τιμάει δεόντως το έδεσμα παρέα με ένα ποτηράκι κρασί, έρχονται αυθόρμητα στο μυαλό.

Πολλές οι ονομασίες για το φαγητό: αυγά με ντομάτες, στραπατσάδα, καγιανάς. Εμένα μου αρέσει να το αποκαλώ με το πιο απλό του όνομα, όπως το έμαθα από παιδί, αυγά με ντομάτες.

Πολλές και οι παραλλαγές του. Όρεξη να έχεις να αυτοσχεδιάζεις. Με τριμμένη φέτα, με ψιλοκομμένες κόκκινες ή κίτρινες πιπερίτσες ή πράσινες πιπεριές κέρατα (όχι βερνικωμένα), με μανιτάρια, με σκόρδο. Περί ορέξεως …

Απαραίτητο συστατικό οι μοσχομυριστές φρέσκιες κόκκινες ντομάτες και τα αυγά.
Ενα τηγάνι, λάδι, ντομάτες, αυγά, αλάτι, πιπεράκι και το φαγητό είναι έτοιμο. Το πασπαλίζω και με τριμμένη φέτα, κόβω μπόλικες φέτες από φρέσκο ψωμί (στην ανάγκη και μπαγιάτικο, δεν με χαλάει καθόλου), βάζω και ένα ποτηράκι κρασί και κάθομαι να απολαύσω την μεσημεριανή αμβροσία και να μεταφερθώ πάλι στην οδό Βασσάνη, στην οδό Ευρυπίδου και στην οδό Ανθέων.