Προορισμός: Στοκχόλμη, Σουηδία – Η Φιλίτσα Φογκ σε νέες περιπέτειες – 1η μέρα

Έφτασε πάλι το σαββατοκύριακο! Καιρό είχα να δω τον αγαπημένο φίλο μου Νίκ και έτσι χωρίς πολύ σκέψη και εφόσον έχουν παραμεγαλώσει και οι μέρες και εφόσον δεν μπορώ να καθήσω ήσυχη σε ένα μέρος, ζαλώθηκα την ταξιδιωτική μου πανωπλία πήρα και ένα μικρομέγαλο αεροπλανάκι και μια και δύο ξεκίνησα για την όμορφη Στοκχόλμη παίρνοντας το μονοπάτι του βορρά, πάνω από άσπρα κρύα συννεφάκια, για την πολιτισμένη (τόσο που σε πιάνει…κατάθλιψη..) Σουηδία.

Τί να πω και τί ν΄αφήσω … Ζήλεια, ζήλεια και των γονέων, είναι το ένα και μοναδικό συναίσθημα που κυριαρχεί στον κακομοίρη τον Έλληνα τουρίστα με το που προσγειώνεται στη χώρα. Γιατί ρε Θεούλη δεν μας έκανες και εμάς “θυγατρική” της Σουηδίας;; Ή έστω ένα προάστιό της… Άντε και γκέτο! Άλλο σουηδικό γκέτο και άλλο Αμυγδαλέζα και Λαύριο. Επειδή δηλαδή είμαστε “μαυριδεροί” και ωραίοι ως Ελληνες, μας τιμωρείς;; Τί πειράζει, ε;;; Να κάνουμε ντεκαπάζ και να ξανθύνουμε ρε αδερφέ! Εδώ το 90% όλων των Ελληνίδων που σέβονται τον “τρίχινο” εαυτό τους, είναι “φυσικές” ξανθιές! Μέχρι και ο κος Ξηρός ακολούθησε το σουηδικό λουκ!
Στου κουφού την πόρτα όσο θέλεις βρόντα. Τί να σου κάνει και ο έρμος ο Θεούλης με τόση μιζέρια που έχει μαζευτεί στον πλανήτη. Ποιόν να προστρέξει!

Ας επανέλθω όμως στην προσγείωση (που μας ταρακούνησε και μας αναγούλιασε λόγω αέρηδων) στην πραγματική χώρα της επαγγελίας. Δύο ώρες όλες και όλες πήρε στο αεροπλανάκι να προσγειωθεί στο αεροδρόμιο. Και κάθε φορά που αυτό συμβαίνει, αυτόματα αρχίζεις να τραγουδάς παραφράζοντας Χατζηγιάννη «όνειρο ζω και μη με ξυπνάτε τώρα από τον πολιτισμό»! (Κάποιες ξινισμένες μουρίτσες που διακρίνω στο φιλοθεάμον κοινό, παρακαλώ να «αποσυρθούν» τάχιστα και να πάνε πίσω στα βοσκοτόπια της Ανω Πετρομαγούλας να γίνουν ξινότυρο ή ξινοτραχανάς!).

Λοιπόν, αγαπητά μου παιδιά, ομολογώ ότι έχω να έρθω πολύ καιρό στην ξανθιά φίλη Σουηδία και κοίτα που και πάλι είναι άνοιξη, ημερολογιακώς γιατί η λάϊβ έκδοση δεν την θυμίζει τόσο – κάτι κακά γκρίζα συννεφάκια παραμαζεύτηκαν και παραμέρισαν τα πρωϊνα άσπρα και πολύ τα φοβάμαι μην ξεκινήσουν και «ποτίζουν». Όμως όπως και νά ΄ναι άνοιξη είναι και καλύτερα από τον χειμώνα. Θα μου πείτε, εμ, χειμώνα στη Σουηδία θα αισθάνεσαι σαν τάρανδος και Λάπωνας σε συσκευασία δύο σε ένα. Ναι, είναι αλήθεια ότι για χειμερινές βακάνς προτιμώ της Ελβετία, χρόνια τώρα!

Στη βασιλική Σουηδία του Κάρολου Γουσταύου και της Σίλβιας μιλάνε αγγλικά τα πάντα και οι πάντες! Από τους ανθρώπους μέχρι και τις … κολώνες στου δρομους! Αφήστε που νομίζω ότι και τα σκυλάκια που βολτάρουν στο δρόμο αν συναντήσουν ξένο του γαυγίζουν στα αγγλικά!

Τέλος πάντων επανέρχομαι στα του αεροδρομίου. Διασχίζω το συμπαθές σουηδικό αεροδρόμιο και κατευθύνομαι κουνιστή και λυγιστή προς το λεωφορείο που θα με μεταφέρει στο κέντρο της πόλης. Θυμάμαι ότι η χώρα έχει το δικό της νόμισμα (μια κορώνα νάαα! Δυνατή και ακριβή) και ψάχνω ΑΤΜ για μετρητά για να βγάλω εισιτήριο για το λεωφορείο. Ρωτάω έναν ευγενικό Πακιστανό νεαρό για να λάβω την απάντηση: «Νo need for cash to buy a ticket – you can buy it in the bus by credit card!». Και όντως, μπαίνω στο λεωφορείο και ο οδηγός δίπλα του είχε το σχετικό μηχάνημα, ένας ένας βάζαμε την καρτούλα μας και παίρναμε το εισιτηριάκι μας. Με πιάσανε τα κλάμματα από το χολοσκάσιμο και ξαναπρασίνισα από ζήλια! Eνας ακόμη λόγος για τον οποίο «η ωραιότερη χώρα του κόσμου» δεν πρόκειται ποτέ των ποτών να γίνει κράτος!

Με «μαυρισμένη» την καρδιά, σε μια κατάξανθη χώρα, κάθησα στη θεσούλα μου και ξεκινάμε για να πάθω καπάκι το δεύτερο σοκ και να «ξαναμπήξω» τα κλάμματα. Πηγαίνοντας στο δρόμο μας βλέπω δεξιά και αριστερά φαρδιά πεζοδρόμια με πεζούς, παρτεράκια και ειδικές λωρίδες και φανάρια για ποδήλατα! Και όλοι οι ποδηλάτες να περιμένουν στο ποδηλατοφανάρι τους να ανάψει πράσινο να περάσουν! Πόσα πια χτυπήματα να αντέξω μέσα σε λίγη ώρα!

Τέλος πάντων, μετά από ένα μισάωρο το environment friendly λεωφορείο με κατέβασε στο κέντρο της πόλης όπου με περίμενε ο καλός μου φίλος.

Μια μικρή βολτίτσα και ένα καφεδάκι στο ατμοσφαιρικό και ιδιαίτερο Vete-katten πριν πάρουμε το δρόμο για το σπίτι περνώντας από το σούπερ-μάρκετ για να προμηθευτούμε λίγα pepparkakor που ειναι αγαπημένα μπισκοτάκια για το πρωϊνό.

Περιμένοντας το λεωφορείο που θα μας μετέφερε στην Flora gatan (ή ελληνιστί Οδός Ανθέων!! Κοίτα σύμπτωση, ο δρόμος του σπιτιού στην πατρίδα!!) χαζεύω τη νυχτερινή πανήσυχη Στοκχόλμη αποθανατίζοντας την στο φακό.

Στο όμορφο και γουστόζικο σπίτι πιά, για ξεκούραση και χαλάρωση με ωραία ελληνική μουσική (δεν φανταζομαι να περιμένατε να ακούω σουηδική ποπ !!) και φτιάχνοντας το περιηγητικό πρόγραμμα του Σαββάτου.