Σαββατιάτικες χαλαρές στιγμές…

Αχ, ένα σάββατο, που ξυπνάς χαλαρά, ωραία και ήσυχα. Και το κυριώτερο στεγνά! Φοβάμαι μόνο μην αρχίζουν να “διαμαρτύρονται” τα φύκια 🙂 τα θεωρώ όμως λογικά χορταράκια οπότε αισιοδοξώ. Περιμένοντας τον νεσπρέσσο να μπει στο φλυτζάνι και τα ψωμάκια να φρυγανιστούν στην τοστιέρα, σκέφτομαι το πρόγραμμα του Σαββάτου. Αν και συννεφοσκεπασμένος ο ουρανός, δεν δείχνει να έχει “υγρές” τάσεις. Χμμ… αυτό μου δίνει ιδέες για excursions. Αλοίφοντας το βουτυράκι στο ψωμί και κόβοντας το αυγουλάκι να το φάω αρχίζω να διαβάζω τα διάφορα σάιτ με ειδήσεις εντός ψωροκώσταινας και εντός. Θετικά συναισθήματα για ωραία πράγματα και ευχάριστα για τα εκτός, άστα να πάνε στα εντός. Μαύρα και άραχνα όλα όπου και να κοιτάξω. Συνεχίζω να κατεβαίνω προς τα κάτω στη σελίδα και λύνομαι στα γέλια με αυτά που διαβάζω από κάποιους ευφυέστατους και χιουμορίστες ανθρώπους που μου φτιάχνουν τη διάθεση πάντα. Ακόμα “κλαίω” από τα γέλια με την υποβάθμιση από cc σε wc (νά ΄σαι καλά Johanes 🙂 ). Στο cd η Marcela Morelo συνεχίζει τα χαρούμενα αργεντίνικα τραγουδάκια της. Σηκώνομαι από την καρέκλα, κάνω δύο στροφές, τριαλαλό, και ξανακάθομαι να συνεχίσω το breakfast μου γιατί, όπως όλοι γνωρίζουμε, νηστικό αρκούδι δεν χορεύει για πολύ (ούτε αρκούδα βεβαίως-βεβαίως). Παίρνω τηλέφωνο τον αγαπημένο φίλο Βίκτωρα να του ευχηθώ (πάντα χαίρομαι να ακούω φίλους που δεν έχω την ευκαιρία να τους “ζω” από κοντά, έστω και αν αυτό το “ακουσμα” είναι μέσω ενός καλωδίου). Α, να, λίγο πιο πέρα βλέπω και μια φωτογραφία του γάμου της αγαπημένης Μέλης Καραμέλης! Κάποιες φορές οι επιθυμίες των παιδιών καταφέρνουν να αποκαταστήσουν ενώπιον θεού και ανθρώπων κάποιες ωραίες των Αθηνών! Έτσι δεν είναι κα Τσεκούρα ; Και μας αφήνετε μόνες μας, εμάς εδώ πάνω στο ραφάκι μας να πλέκουμε σεμεδάκια να το στολίσουμε! (όπως βλέπετε δίνω δραματικό ύφος επίτηδες 🙂 ). Ωχ, κοιτάω έξω από το παράθυρο και παθαίνω ένα πρωϊνό σοκ. Μια τρελλή βροχή άρχισε και ένας αέρας που θα πρέπει να μαζέψω πέτρες να βάλω στην τσέπη μου πριν βγω έξω. Κρίμα οι ελπίδες μου για στεγνό Σάββατο… Ομως, η απόφαση έχει ήδη παρθει και δεν αλλάζει. Η εκδορμή θα γίνει, ακόμη και έτσι. Ισως στη Λιλ να μην έχει τόσο αέρα και να μας αφήσει ο βροχερός καιρός να κάνουμε καμια βόλτα στην πλατειούλα και να ευχαριστηθούμε τα δρομάκια του κέντρου. Εντάξει θα πιούμε και το καφεδάκι μας, θα φανε και τα γαλλικά κρουσανάκια μας, θα τιμήσουμε και μια ταρτ τατέν. Η βροχή, ο αέρας, η ξενητιά και οι εκδρομές θέλουν καλοπέραση, αλλιώς δεν θα ξεμυτούσαμε απο το σπιτι 365 μέρες το χρόνο. Έφυγα! Πατριωτικούς χαιρετισμούς από ένα βέλγικο φύκι που ονειρεύεται να γίνει στεγνό! 🙂