Ένα από τα διασημότερα και πιό λατρεμένα τάνγκο στον κόσμο. Μία μουσική που από τις πρώτες νότες «γράφεται» ανεξίτηλα στο μυαλό. Η υπέροχη ερμηνεία του Argentino Ledesma (Αρχεντίνο Λεδέσμα), ενός από τους μεγαλύτερους τραγουδιστές τάνγκο και η ενορχήστρωση του μοναδικού Héctor Varela (Έκτορ Βαρέλα) συμπληρώνουν το ένα το άλλο σε μια μοναδική δημιουργία.
Το τραγούδι πρωτοακούστηκε ως μπολέρο, στα μπαρ και στα καφέ της Bahía Blanca στο Μπουένος Άϊρες, όπου παιζόταν από έναν μουσικό ονόματι Donato, ο οποίος μετά από κάθε ερμηνεία ζητούσε μερικά χρήματα για βοήθεια ή δεχόταν κανένα κέρασμα από τους πελάτες. Σύμφωνα με κάποιους από αυτούς, που τον ήξεραν και τον είχαν ακούσει να τραγουδάει, ο Ντονάτο κάποιες φορές είχε πεί ότι αυτό το τάνγκο ήταν δημιούργημά του. Ομως, το εν λόγω τραγούδι έχει γίνει παγκοσμίως γνωστό ως δημιούργημα (στίχοι και μουσική) του Juan Pablo Marin και έτσι εμφανίζεται παντού (οι φήμες όμως πάνταν ακούγονταν…).
Το «Fueron tres años», λατρεύτηκε στους δρόμους του Μπουένος Άϊρες και έγινε τεράστια επιτυχία. Στα μέσα της δεκαετίας του ’50 ο Héctor Varela με την ορχήστρα του και με τραγουδιστή τον Argentino Ledesma το απογείωσαν. Ηχογραφήθηκε στις 18 Μαϊου 1956.
Ο δημιουργός του, ο Juan Pablo Marín, ήταν κιθαρωδός, τραγουδοποιός και συνθέτης, και είχε γεννηθεί στην Plaza Huincul της Επαρχίας Νεουκέν της Αργεντινής. Η δημιουργία του αυτή τραγουδήθηκε από αμέτρητες τραγουδιστές και τραγουδίστριες, ακόμη και στην εποχή του μπολέρο, και έδωσε αναγνωρισιμότητα στον δημιουργό του που ήταν τότε μόλις 28 ετών. Κάποτε, είχε εξομολογηθεί σε κάποιο καφέ σε γνωστούς του, την πραγματική ερωτική ιστορία που όπως είχε πεί τον είχε επηρρεάσει ώστε να γράψει το σχετικό τραγούδι με τους τόσο πονεμένους στίχους.
FUERON TRES AÑOS
No me hablas, tesoro mío, no me hablas ni me has mirado.
Fueron tres años, mi vida, tres años muy lejos de tu corazón.
¡Háblame, rompe el silencio! ¿No ves que me estoy muriendo?
Y quítame este tormento, porque tu silencio ya me dice adiós.
¡Qué cosas que tiene la vida! ¡Qué cosas tener que llorar!
¡Qué cosas que tiene el destino! Será mi camino sufrir y penar.
Pero deja que bese tus labios, un sólo momento, y después me voy
y quítame este tormento, porque tu silencio ya me dice adiós.
Aún tengo fuego en los labios, del beso de despedida.
¿Cómo pensar que mentías, si tus negros ojos lloraban por mí?
¡Hablame, rompe el silencio! ¿No ves que me estoy muriendo?
Y quítame este tormento, porque tu silencio ya me dice adiós.
¡Qué cosas que tiene la vida! ¡Qué cosas tener que llorar!
¡Qué cosas que tiene el destino! Será mi camino sufrir y penar.
Pero deja que bese tus labios, un solo momento, y después me voy;
y quítame este tormento, porque tu silencio ya me dice adiós
y quítame este tormento, porque tu silencio ya me dice adiós.
Πεπορέ... 