Κάθε μέρα περπατώντας για το γραφείο ή το σαββατοκύριακο πηγαίνοντας για ψώνια μ΄αρέσει να φωτογραφίζω ό,τι μου τραβάει την προσοχή ακόμα κι αν είμαι στη μέση του δρόμου (ευτυχώς που εδώ στο “χωριό” μου, το παράσημο της ανοιχτής παλάμης δεν συνηθίζεται, αλλιώς θα είχα γίνει σαν “γκράφιτι” από τα “παράσημα” και θα είχα προαχθεί σε…στρατηγό . Και ειδικά τώρα το φθινόπωρο με όλες τις εναλλαγές των χρωμάτων και του φωτός.
Χθες “κυνηγούσα” ένα κοτσίφι (ή κάτι σε κοτσιφοειδές τελος πάντων), το οποίο δεν έλεγε να κάτσει σε μια μεριά ώσπου στο τέλος εγκατέλειψα την προσπάθεια γιατί προσπαθώντας να το προσεγγίσω, “κουτούλησα” με έναν σκουπιδοτενεκέ που δεν τον είχα δει (μέσα σε όλα έχω και μυωπία…). Σήμερα λοιπόν στάθηκα πιο τυχερή. Πουλί δεν υπήρχε αλλά στη θέση του “εμφανίστηκαν” αλογάκια και γραμμές τράμ.
Τα αλογάκια δεν ειναι και πολύ σύνηθες να τα βλέπω να κυκλοφορούν στις κεντρικές λεωφόρους και τους δρόμους τους χωριού όμως συμβαίνει αρκετά και τα χαίρομαι. Ετσι, περιμένοντας το πρωϊ το τραμ στη στάση είπα να “αποθανατίσω” μερικά χρώματα και εικόνες, ενώ φτάνοντας στο γραφείο, η έφιππη αστυνομία μου έκανε την τιμή να έχει βγάλει βόλτα για ξεμούδιασμα τα αλογάκια και έτσι έκανα ένα ακόμη “κλικ”.