Κυριακάτικα μεσημέρια

Σήμερα το ημερολόγιo γράφει Κυριακή 28 Σεπτεμβρίου: “Ημέρα Καρδιάς”. Tώρα σε τί είδους «καρδιά» αναφέρεται θα σας γελάσω (και δεν το θέλω , εγώ πάντως σας στέλνω μια μεγάλη καλημέρα διαρκείας με όλη μου την καρδιά για να συμπεριλάβει και το μεσημέρι!
By the way, μ΄αρέσουν πολύ τα μεσημέρια της Κυριακής, κυρίως όταν ο καιρός αρχίζει να ψυχραίνει και να μικραίνει η μέρα, γιατί αρχίζεις να (ξανα)χαίρεσαι το εσωτερικό του σπιτιού. Είναι η πιο όμορφη και γλυκιά στιγμή των βδομαδιάτικων μεσημεριών. Ξυπνάς χωρίς πρεμούρες, στριφογυρνάς και χουζουρεύεις στο κρεβάτι, τεντώνεσαι από δω και από κει και όταν σηκώνεσαι χαίρεσαι τον πρωϊνό καφέ και τις εφημεριδούλες “παρέα” με τις παρδαλές μπορντοροδοκοκκινοροζουλί πυζάμες σου που δεν τις αποχωρίζεσαι μέχρι το μεσημέρι! Και όταν τελειώσεις την «ανάγνωση» και πιείς και τον δεύτερο ή τρίτο καφέ, βάζεις μουσική από τον ελληνικό κινηματογράφο, μπαίνεις χαρωπή-χαρωπή στην κουζίνα για να ετοιμάσεις το μεσημεριανό φαγητό, στρώνεις και στολίζεις όμορφα το τραπέζι που σε λίγο θα γεμίσει μυρωδιές και καλούδια, και όταν όλα είναι έτοιμα και ετοιμοπόλεμα για την «επίθεση» των μαχαιροπήρουνων, βάζεις μια φωνής στους υπόλοιπους “Για ελάτε, έτοιμο το φαϊ” (ποτέ πιο νωρίς, γιατί το στυλ “Λωξάντρας”, όλοι μέσα στην κουζίνα, μου φέρνει “δολοφονικές” τάσεις… ).
Κάθονται, λοιπόν, όλοι χαρούμενοι, γελαστοί και … η συνέχεια στο https://www.facebook.com/photo.php?fbid=10203708823578807&set=a.10200245059386867.1073741830.1164278450&type=1&theater