Αλλάζουμε …!

Και να που τελικά ένα “κλικ” χρειάζεται εκεί που δεν το περιμένεις για να αλλάξεις και να αναθεωρήσεις τις απόψεις σου για το πώς βλέπεις ορισμένους ανθρώπους, ορισμένες πράξεις, ορισμένες κουβέντες και να σκεφτείς ότι τελικά, βρε παιδί μου, πολλές φορές “μαζεύουμε” εμπειρίες και στενοχώριες που μας δυναμώνουν και μας κάνουν να βλέπουμε σωστότερα και καθαρότερα μπροστά μας. Τώρα θα μου πείτε και γιατί ενώ φτάνουμε σε αυτό το συμπέρασμα το τόσο απλό και “διαφωτιστικό”, έχουμε την τάση να κολλάμε “σαν βδέλλες” σε λόγια, σε πράξεις, σε πρόσωπα, σε ιδέες και να μην το καταλαβαίνουμε από την αρχή και να “την κάνουμε” με ελαφρά πηδηματάκια. Δύσκολη ερώτηση και δεν νομίζω ότι υπάρχει μόνο μία απάντηση. Τα “κολλήματα” μάλλον εξηγούν δικές μας “κρυφές” μανίες. Και βέβαια ουδείς “άσφαλτος” όπως είχε πεί κάποτε (και πολύ ορθά χρησιμοποιημένος ο όρος μέσα στην άγνοιά της και χειρότερη άγνοια των υπολοίπων που έπεσαν να την φάνε για το “μαργαριτάρι” υποτίθεται που ξεστόμισε αλλά που απεδείχθη ολόσωστο!) και η Λαίδη Αντζελα!
Η ευτυχία και η ευχαρίστηση για τον καθένα είναι σχετικές και εντελώς υποκειμενικές. Λίγο κρασί, λίγο θάλασσα και το αγόρι/κορίτσι, είναι το ιδανικό για κάποιους, “γύρω-γύρω όλοι και στη μέση ο Μανώλης”, είναι το ιδανικό για κάποιους άλλους.
Έτσι λοιπόν προχωράμε έξω από το “σύννεφο”, χαμογελάμε ατελείωτα και ΑΛΛΑΖΟΥΜΕ (όπως λέει κ ο Γ. Χαρούλης στο όμορφο τραγούδι “Αλλάζω”, σε υπέροχη μουσική Ν. Μαυρουδή),
“Δοκιμάστε” το λοιπόν, αξίζει!